Επαναστατικό Κομμουνιστικό Μανιφέστο - Πρόγραμμα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάση

 

Για την υπεράσπιση του παλαιστινιακού και του ουκρανικού λαού! Τραμπ, Πούτιν και Νετανιάχου – Έξω από την Ουκρανία και την Παλαιστίνη!

 

Η πτώση του Άσαντ είναι μια νίκη για τον συριακό λαό και τους καταπιεσμένους όλου του κόσμου!

 

Έξι σημεία για μια πλατφόρμα επαναστατικής ενότητας σήμερα

 

Ο Λένιν για το ρόλο της Σερβίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Μια χρήσιμη αναλογία για τον σημερινό πόλεμο στην Ουκρανία;

 

Η θεωρία της «αυτοκρατορίας» ενάντια στην μαρξιστική ανάλυση του ιμπεριαλισμού: Συζήτηση με τον Αργεντινό οικονομολόγο Κλαούντιο Κατς

 

Ο διεθνιστικός χαρακτήρας του αγώνα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και η σοσιαλ-πατριωτική φύση της σταλινικής θεωρίας του «σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα»

 

Κοινή ανακοίνωση για τη Λαϊκή Εξέγερση στις ΗΠΑ

 

Κορωνοϊός 2019 : Να αντιταχθούμε στο παγκόσμιο κύμα σοβινιστικής υστερίας!

 

Έξω ο Γαλλικός Ιμπεριαλισμός από τη Δυτική Αφρική!

 

Αυστρία και COVID-19: Ενάντια στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης!

 

Προκαλούνται οι λαϊκές εξεγέρσεις παγκοσμίως από "ξένες συνωμοσίες"

 

Βραζιλία: Να σώσουμε τον Αμαζόνιο!

 

Ινδία: Nα υπερασπιστούμε τον λαό του Κασμίρ απέναντι στην επίθεση της κυβέρνησης Μόντι!

 

Συρία: Η ντροπιαστική συμμαχία της Σαουδικής Μοναρχίας με το «αριστερό» YPG

 

Σουδάν: Η συμφωνία με το Στρατιωτικό Συμβούλιο είναι το ξεπούλημα της Επανάστασης!

 

Σταλινισμός: ο παντοτινός και καλύτερος φίλος του  Άσαντ

 

Κίνα: Μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στον αντιδραστικό «νόμο περί έκδοσης» στο Χονγκ Κονγκ

 

Βραζιλια:1.5 εκατομμύριο διαδηλωτές στους δρόμους ενάντια στις επιθέσεις του Μπολσονάρου

 

Να εμποδίσουμε την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης στον αγώνα της Παλαιστίνης

 

Ελλάδα: ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάται μετά την υποταγή της κυβέρνησης Τσίπρα στην ΕΕ

 

Michael Pröbsting: Η διαμόρφωση του Ρωσικού Μονοπωλιακού Κεφαλαίου και η Αυτοκρατορία του

 

Μετάφραση Αλέξης Λιοσάτος.

 

{ΣτΜ: Πρόκειται για το 14o κεφάλαιο του βιβλίου «O αντι-ιμπεριαλισμός στην εποχή του μεγάλου ανταγωνισμού ισχύος (-οι παράγοντες πίσω από τον επιταχυνόμενο ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ, Κίνας, Ρωσίας, ΕΕ και Ιαπωνίας-Μια κριτική στην ανάλυση της Αριστεράς και ένα περίγραμμα της μαρξιστικής προσέγγισης) » του Μίχαελ Πρόεμπσταϊν, γενικού γραμματέα της RCIT.}

 

 

 

Σημείωση της συντακτικής επιτροπής: Το ακόλουθο κεφάλαιο περιέχει διάφορα στοιχεία. Για τεχνικούς λόγους, αυτά μπορούν να προβληθούν μόνο στην σε μορφή pdf έκδοση του βιβλίου που μπορείτε να κατεβάσετε εδώ. à download

 

Είναι επίσης απαραίτητο να επισημάνουμε επιπρόσθετους παράγοντες που καθιστούν υποχρεωτικό να βλέπουμε το προλεταριάτο ως διεθνή τάξη και ως εκ τούτου τον ταξικό αγώνα ως διεθνούς χαρακτήρα από τη φύση του. Οι μαρξιστές πάντοτε επέμεναν ότι ο καπιταλισμός γενικά και ο μονοπωλιακός καπιταλισμός (δηλαδή ο καπιταλισμός στην εποχή του ιμπεριαλισμού), ειδικότερα, μπορούν να κατανοηθούν μόνο ως ένα παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Οι πολιτικές και οικονομικές σχέσεις σε κάθε χώρα δεν μπορούν, από μαρξιστική άποψη, να πηγάζουν μόνο από εσωτερικούς παράγοντες. Ο ιμπεριαλισμός δεν αποτελεί ένα σύνολο εθνικών κρατών και οικονομιών που συνδέονται μεταξύ τους. Είναι περισσότερο η παγκόσμια οικονομία και η παγκόσμια πολιτική είναι οι καθοριστικές κινητήριες δυνάμεις. Δρουν ως χωνευτήρι για τους εθνικούς παράγοντες, σχηματίζοντας μια ανεξάρτητη ολότητα που εγείρεται πάνω από τα εθνικά κράτη και επιβάλλεται σε αυτά. Η συνδυασμένη και ανισόμερη ανάπτυξη του παγκόσμιου καπιταλισμού συνάδει με τις δεδομένες τοπικές ιδιαιτερότητες μιας χώρας και συγχωνεύεται με την ιδιαίτερη εθνική δυναμική των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων αυτού του κράτους. [1]

 

Ο Μαρξ το επισήμανε ήδη στα κείμενά του «Grundrisse», την «προεργασία» του για το Κεφάλαιο:

 

"Στην παγκόσμια αγορά η σύνδεση της κάθε χώρας με τις άλλες, αλλά ταυτόχρονα και η ανεξαρτησία αυτής της σχέσης από αυτές, έχει εξελιχθεί σε τέτοιο σημείο ώστε η διαμόρφωσή της ήδη να εμπεριέχει τις προϋποθέσεις για την υπέρβασή της." [ 2]

 

Αργότερα, ο Τρότσκι επεξεργάστηκε συστηματικά αυτές τις βασικές ιδέες και ανέπτυξε τη θεωρία της διαρκούς επανάστασης. Τόνιζε ότι κανείς δεν πρέπει να ξεκινά με την εθνική οικονομία αλλά με τον κόσμο ως ολότητα. Ο Τρότσκι υπογράμμισε σωστά τη σημασία της παγκόσμιας αγοράς. Το ίδιο ισχύει και για το γήπεδο της πολιτικής.

 

«Ο μαρξισμός εκκινεί από την παγκόσμια οικονομία, την οποία αντιμετωπίζει όχι ως άθροισμα των εθνικών μερών, αλλά ως μια ισχυρή και ανεξάρτητη πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί μέσα από τον διεθνή καταμερισμό της εργασίας και την παγκόσμια αγορά, η οποία στην εποχή μας κυριαρχεί αγέρωχα πάνω τις εθνικές αγορές . "[3]

 

Αν κοιτάξουμε στις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες μπορούμε να δούμε μια πλήρη δικαίωση της μαρξιστικής πρόβλεψης του όλο και πιο κυρίαρχου ρόλου της  παγκόσμιας αγοράς. Η παγκοσμιοποίηση έχει οδηγήσει στη υπερμεγέθυνση- συγκριτικά με την παγκόσμια παραγωγή – των εξαγωγών και εισαγωγών των παγκόσμιων αγαθών. Ομοίως, οι εξαγωγές κεφαλαίου αυξήθηκαν σημαντικά σε σύγκριση με τη συνολική παγκοσμίως συσσώρευση κεφαλαίου.

 

 Όπως έχουμε επισημάνει αλλού, τα μονοπώλια οδηγούνται σε μεγαλύτερη διεθνοποίηση με τη μείωση του ποσοστού κέρδους στις εγχώριες αγορές τους και σε μια τόσο μεγάλη κεφαλαιακή συσσώρευση κεφαλαίου που οι εθνικές αγορές από μόνες τους είναι πολύ μικρές για αυτούς. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι τεράστιες επενδύσεις στις ολοένα και μεγαλύτερες παραγωγικές εγκαταστάσεις που απαιτούνται από τον ίδιο τον ανταγωνισμό απαιτούν μια ολοένα και μεγαλύτερη αγορά για την πραγματοποίηση κερδών. Αυτό οδηγεί επίσης στην μεταφορά μέρους της παραγωγής στο εξωτερικό προς εύρεση φθηνότερης εργασίας στον πλανήτη. Η σύγχρονη τεχνολογία και τα φθηνά μεταφορικά έξοδα  συμβάλλουν στη διαδικασία αυτή. Το καταγκαστικό άνοιγμα  των αγορών σε ολόκληρο τον κόσμο συμβαδίζει με αυτό. Το αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης είναι ότι, τα τελευταία 25 χρόνια, η εξαγωγή κεφαλαίου έχει γίνει  πολύ πιο σημαντική τόσο για τα ιμπεριαλιστικά κράτη όσο και για τον ημιαποικιακό κόσμο ». [4]

 

Ας το εξηγήσουμε αυτό με δύο σχήματα.  Όπως δείχνουμε στο Σχήμα 33, η εξαγωγή κεφαλαίου (που εκφράζεται με τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις) και η πλήρης ενιαιοποίηση της παγκόσμιας αγοράς έχουν φτάσει, μέσω αυτού του φαινομένου, σε επίπεδα χωρίς προηγούμενο ποτέ στην ιστορία του καπιταλισμού.

 

Σχήμα 33. Παγκόσμιες ροές Άμεσων Ξένων Επενδύσεων ως ποσοστό του ΑΕΠ (%), 1880-2000 ^[5]

 

Ομοίως παρουσιάζουμε στο Σχήμα 34 τον βαθμό στον οποίο το παγκόσμιο εμπόριο έχει αυξηθεί - σε σχέση με την παγκόσμια παραγωγή - σε όλη την ιστορία του καπιταλισμού από το 1820 μέχρι σήμερα.

 

Σχήμα 34. Οι παγκόσμιες εξαγωγές ως ποσοστό του παγκόσμιου ΑΕΠ, 1820-2013 [6]

 

Από μια τέτοια παγκόσμια σκοπιά του καπιταλισμού προκύπτει ότι οι μαρξιστές βασίζονται σε μια παγκόσμια οπτική του προλεταριάτου και, ως εκ τούτου, σε μια παγκόσμια αντίληψη για τον ταξικό αγώνα. Αυτό έχει προφανή «διαταύτα» για την πολιτική της εργατικής τάξης γενικότερα και ειδικότερα για τις αντιπολεμικές και αντιιμπεριαλιστικές τακτικές της. Μια τέτοια αντίληψη έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη ρεφορμιστική θεωρία του «σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα» που αναπτύχθηκε από τους σταλινικούς, που την αντιπαραθέτουν στη διεθνιστική στρατηγική που αναπτύχθηκε από τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους και αργότερα υποστηρίχθηκε από την Τέταρτη Διεθνή του Τρότσκι. Αυτή η σταλινική θεωρία ισχυριζόταν ότι ο σοσιαλισμός, δηλ. μια κοινωνία  ευημερίας με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο για τον πληθυσμό από ότι μπορεί να προσφέρει ο καπιταλισμός, μπορεί  να οικοδομηθεί σε μία χώρα χωρίς τη νίκη της εργατικής τάξης σε άλλες χώρες. Από αυτή τη θεωρία προέκυπτε ότι η εξωτερική πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης και επομένως η πολιτική της Κομμουνιστικής Διεθνούς δεν έπρεπε πλέον να εξυπηρετεί το στόχο της διεθνοποίησης της επανάστασης, αλλά να συμβάλλει στην οικοδόμηση του «σοσιαλισμού» στη Σοβιετική ΕΣΣΔ.

 

Ο Τρότσκι συνόψισε την αντίθεση μεταξύ των δύο θεωριών στο βιβλίο του για τη διαρκή επανάσταση με τα ακόλουθα λόγια:

 

«Ακριβώς εδώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις δύο αμοιβαία αποκλειόμενες απόψεις: τη διεθνιστική επαναστατική θεωρία της διαρκούς επανάστασης και την εθνικο-ρεφορμιστική θεωρία του σοσιαλισμού σε μια χώρα. Όχι μόνο η καθυστέρηση της Κίνας, αλλά σε γενικές γραμμές καμία χώρα στον κόσμο δεν μπορεί να οικοδομήσει τον σοσιαλισμό μέσα στα δικά της εθνικά όρια: οι «ανεπτυγμένες παραγωγικές δυνάμεις που υπερβαίνουν τα εθνικά σύνορα αντιστέκονται σε αυτή τη λογική, όπως και οι δυνάμεις  που είναι ανεπαρκώς ανεπτυγμένες για την εθνικοποίηση της οικονομίας τους. Η δικτατορία του προλεταριάτου στη Βρετανία, για παράδειγμα, θα συναντήσει δυσκολίες και αντιφάσεις, διαφορετικού χαρακτήρα, είναι αλήθεια, αλλά ίσως όχι μικρότερες από εκείνες που θα αντιμετωπίσει η δικτατορία του προλεταριάτου στην Κίνα. Η υπέρβαση αυτών των αντιφάσεων είναι δυνατή και στις δύο περιπτώσεις μόνο μέσω της διεθνούς επανάστασης. Αυτή η άποψη δεν αφήνει περιθώρια για το ζήτημα της «ωριμότητας» ή της «ανωριμότητας» της Κίνας για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Αυτό που παραμένει αναμφισβήτητο εδώ είναι ότι η καθυστέρηση της Κίνας καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την αποστολή της προλεταριακής δικτατορίας. Αλλά επαναλαμβάνουμε: Η ιστορία δεν εξελίσσεται κατά παραγγελία και το κινεζικό προλεταριάτο δεν έχει άλλη επιλογή ». [7]

 

Τι σημαίνει αυτό για τον επαναστατικό αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και τον πόλεμο;

 

Οι σταλινικοί, πιστεύοντας στο ενδεχόμενο εθνικά απομονωμένων νίκων της εργατικής τάξης που διαρκούν, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι είναι δυνατό να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός σε μια μόνο χώρα, αν μόνο η εργατική τάξη κατορθώσει να αποτρέψει την ιμπεριαλιστική αστική τάξη από το να επέμβει και να επιτεθεί στη σοσιαλιστική χώρα. Αγνόησαν τη θεμελιώδη αλήθεια, που διατύπωνε ο Λένιν και πολλοί άλλοι μαρξιστές, ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος στον καπιταλισμό και ότι οι ιμπεριαλιστές δεν πρόκειται ποτέ και δεν μπορούν ποτέ να συνυπάρχουν ειρηνικά με ένα εργατικό κράτος. Ως εκ τούτου, οι ιμπεριαλιστές προκάλεσαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Πόλεμο της Κορέας, τον πόλεμο του Βιετνάμ και τον Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ της Δύσης και της ΕΣΣΔ μέχρι την κατάρρευση του τελευταίου το 1989-91.

 

Ως τακτική συνέπεια της λανθασμένης θεωρίας τους, οι σταλινικοί κήρυξαν τη δυνατότητα της «εξουδετέρωσης της παγκόσμιας μπουρζουαζίας», δηλ. της δυνατότητας να ασκήσουν πίεση σε αυτήν ώστε να σταματήσει την επίθεση στο εργατικό κράτος. Αυτή η θεωρία ήταν θεωρητικά ανόητη και ιστορικά λάθος.

 

 «Μια κατάσταση στην οποία το προλεταριάτο είναι ακόμα ανίκανο να εκμεταλλευτεί την εξουσία αλλά μπορεί να εμποδίσει την αστική τάξη να χρησιμοποιήσει τη δύναμή της για έναν πόλεμο, είναι μια κατάσταση ασταθούς ταξικής ισορροπίας στην υψηλότερη έκφρασή της. Μια ισορροπία ονομάζεται ασταθής ακριβώς όταν δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ. Πρέπει να στρέφεται προς τη μία πλευρά ή την άλλη. Είτε το προλεταριάτο έρχεται στην εξουσία είτε αλλιώς η μπουρζουαζία, με μια σειρά συντριπτικών χτυπημάτων, αποδυναμώνει την επαναστατική πίεση τόσο ώστε να ανακτήσει την ελευθερία δράσης, κυρίως στο ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης. Μόνο ένας ρεφορμιστής μπορεί να αντιμετωπίζει την πίεση του προλεταριάτου στην αστική τάξη ως έναν παράγοντα που οδηγεί σε εγγύηση κατά της επέμβασης. Ακριβώς από αυτή την αντίληψη προέκυψε η θεωρία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια χώρα, με δεδομένη την ουδετεροποίηση της παγκόσμιας μπουρζουαζίας (Στάλιν). Όπως η κουκουβάγια που πετάει τα χαράματα, έτσι και η σταλινική θεωρία της ουδετεροποίησης της μπουρζουαζίας από την πίεση του προλεταριάτου ήρθε μόνο όταν οι συνθήκες που προκάλεσαν αυτή τη θεωρία είχαν αρχίσει να εξαφανίζονται "[8].

 

Τέτοιες πασιφιστικές ανοησίες σχετικά με τη δυνατότητα να γίνει πασιφιστική η αστική μπουρζουαζία έπρεπε να καταλήγουν αναπόφευκτα σε μια ανοιχτή συνθηκολόγηση με τον ιμπεριαλισμό. Ο Τρότσκι είχε ήδη προβλέψει το 1928 ότι η σταλινική εθνικιστική απόκλιση έπρεπε να οδηγήσει σε μια κοινωνικο-πατριωτική κατάρρευση και στη συνεργασία της γραφειοκρατίας με το ένα ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο  (ενάντια στο άλλο).

 

«Είναι δυνατόν να οδηγήσουμε το προλεταριάτο να κρατήσει ντεφετιστική θέση σε σχέση με το αστικό κράτος μόνο μέσω ενός διεθνιστικού προσανατολισμού στο πρόγραμμα πάνω σε αυτό το κεντρικό ζήτημα και μέσω μιας καθαρής απόρριψης της σοσιαλ-πατριωτικής παραχάραξης που έρχεται μασκαρεμένη  αλλά που επιδιώκει να χτίσει μια θεωρητική φωλιά μέσα στο πρόγραμμα της Διεθνούς του Λένιν ». [9]

 

Θα μπορούσαμε να υποτιμήσουμε τη σημασία αυτών των σκέψεων για σήμερα, καθώς δεν υπάρχουν πλέον εργατικά κράτη. Όμως, πρώτον, ένας σημαντικός τομέας σταλινικών και μισοσταλινικών εξακολουθεί να θεωρεί την Κίνα ως «σοσιαλιστικό κράτος» ή «παραμορφωμένο εργατικό κράτος», όπως προαναφέραμε. Άλλοι ρεφορμιστές δεν πάνε τόσο μακριά, αλλά εξακολουθούν να βλέπουν την Κίνα και τη Ρωσία ως κάτι πολιτικά- ποιοτικά ανώτερο από τα παλιά ιμπεριαλιστικά κράτη και, επομένως, καταλήγουν στην υποστήριξη στις  αναδυόμενες Μεγάλες Δυνάμεις. Επιπλέον, είναι εύκολα κατανοητό να φανταστούμε ένα σενάριο όπου οι  ρεφορμιστές θα υπερασπίζονται  μια, ας πούμε, «φιλελεύθερη», «πιο δημοκρατική» Ευρωπαϊκή Ένωση ενάντια στις  «ημιφασιστικές», υπερ-αντιδραστικές ΗΠΑ. Ο σοσιαλ-πατριωτισμός γνωρίζει πολλούς διαφορετικούς δρόμους, αλλά όλοι καταλήγουν στο στρατόπεδο υπεράσπισης της ιμπεριαλιστικής πατρίδας. Ή για να το θέσουμε στη φόρμουλα του Τρότσκι: "Ο σοσιαλ-πατριωτισμός είναι μόνο μια μάσκα για τον σοσιαλ-ιμπεριαλισμό." [10]

 

Η θεωρητική του ρίζα είναι η χτυπημένη από τη μοίρα θεωρία του «σοσιαλισμού σε μια χώρα», η οποία ακυρώνει τη διεθνή φύση της εργατικής τάξης και τη διεθνιστική ουσία της ταξικής πάλης που συμπυκνώνεται στο πρόγραμμα του επαναστατικού ντεφετισμού.

 

«Η θεωρία που αναγνωρίζει τη δυνατότητα πραγματοποίησης του σοσιαλισμού σε μια χώρα καταστρέφει την εσωτερική σχέση ανάμεσα στον πατριωτισμό του νικηφόρου προλεταριάτου και τον ντεφετισμό του  προλεταριάτου των αστικών χωρών. Το προλεταριάτο των προηγμένων καπιταλιστικών χωρών εξακολουθεί να ταξιδεύει στο δρόμο προς την εξουσία ». [11]

 

Η καταστροφική σταλινική θεωρία του «σοσιαλισμού σε μια χώρα» δεν σχετίζεται μόνο με το ζήτημα του επαναστατικού αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Έχει επίσης τεράστια επίδραση στα ζητήματα του προγράμματος και της οικοδόμησης κόμματος. "Σοσιαλισμός σε μια χώρα" σημαίνει να δώσουμε προτεραιότητα στην ταξική πάλη στη δική μας χώρα και να θέσουμε σε δεύτερη μοίρα  τον ταξικό αγώνα σε άλλες χώρες. Κατά συνέπεια, σημαίνει επίσης να δοθεί προτεραιότητα στην οικοδόμηση ενός κόμματος στη δική του χώρα και να μπει σε δεύτερη προτεραιότητα η οικοδόμηση σε άλλες χώρες. Επιπλέον, συνήθως πηγαίνει χέρι-χέρι με την αγνόηση ή και μια σοσιαλσοβινιστική στάση απέναντι στις εθνικές μειονότητες και τους μετανάστες στη χώρα τους. Εν ολίγοις, ο «σοσιαλισμός σε μια χώρα» οδηγεί σε εθνο-επικέντρωση και σε  εθνικό- ρεφορμισμό σε θεωρητικό, προγραμματικό και οργανωτικό επίπεδο.

 

Στην πραγματικότητα, βλέπουμε πολυάριθμες οργανώσεις που είναι πρόθυμες να ενεργήσουν ως επαναστατικές αλλά οι οποίες, ασυνείδητα, έχουν μολυνθεί από τις ιδέες του "σοσιαλισμού σε μια χώρα", δεδομένου ότι δίνουν μεγάλη προτεραιότητα στην εθνική δουλειά σε αντίθεση με τη διεθνή δουλειά. Ως αποτέλεσμα, αρνούνται να ασχοληθούν όσο πρέπει με θέματα της διεθνούς ταξικής πάλης και της οικοδόμησης του Παγκόσμιου Επαναστατικού Κόμματος.

 

Ο Τρότσκι εξήγησε το 1928 στην κριτική του για το σταλινικό πρόγραμμα ότι ένα διεθνές πρόγραμμα δεν είναι σημαντικό μόνο για ένα παγκόσμιο κόμμα αλλά και για κάθε εθνικό οργανισμό, αφού η εθνική πολιτική δεν μπορεί να γίνει κατανοητή χωρίς το διεθνές πλαίσιο:

 

«Στην εποχή μας, που είναι η εποχή του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της παγκόσμιας οικονομίας και της παγκόσμιας πολιτικής κάτω από την ηγεμονία του οικονομικού κεφαλαίου, κανένα κομμουνιστικό κόμμα δεν μπορεί να καταρτίσει το πρόγραμμά του, προχωρώντας μόνο ή κυρίως με βάση τις συνθήκες και τις τάσεις των εξελίξεων  στη χώρα του. Αυτό ισχύει εξίσου για το κόμμα που ασκεί την κρατική εξουσία στα όρια της ΕΣΣΔ.  Στις 4 Αυγούστου 1914, ο θάνατος σήμανε για τα εθνικά προγράμματα για πάντα. Το επαναστατικό κόμμα του προλεταριάτου μπορεί να βασίζεται μόνο σε ένα διεθνές πρόγραμμα που αντιστοιχεί στον χαρακτήρα της σημερινής εποχής, την εποχή της υψηλότερης ανάπτυξης και κατάρρευσης του καπιταλισμού. Ένα διεθνές κομμουνιστικό πρόγραμμα δεν είναι σε καμία περίπτωση το σύνολο των εθνικών προγραμμάτων ή ένα αμάλγαμα των κοινών χαρακτηριστικών τους. Το διεθνές πρόγραμμα πρέπει να προχωρά άμεσα με βάση την ανάλυση των συνθηκών και των τάσεων της παγκόσμιας οικονομίας και του παγκόσμιου πολιτικού συστήματος που γίνονται αντιληπτές στο σύνολό τους με όλες τις συνδέσεις και αντιφάσεις τους, δηλαδή με την αμοιβαία ανταγωνιστική αλληλεξάρτηση των ξεχωριστών τμημάτων του. Στην παρούσα εποχή, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό, τι στο παρελθόν, ο εθνικός προσανατολισμός του προλεταριάτου πρέπει και μπορεί να απορρέει μόνο από έναν παγκόσμιο προσανατολισμό και όχι το αντίστροφο. Εδώ έγκειται η βασική και πρωταρχική διαφορά ανάμεσα στον κομμουνιστικό διεθνισμό και όλες τις ποικιλίες του εθνικού σοσιαλισμού ». [12]

 

Για τον ίδιο λόγο, μια επαναστατική οργάνωση δεν μπορεί να οικοδομηθεί μόνο στο εθνικό της έδαφος. Πρέπει να οικοδομηθεί ταυτόχρονα ως διεθνής οργάνωση.  Ο Τρότσκι απαντούσε σε εκείνους τους επαναστάτες που θεωρούσαν την κατασκευή μιας διεθνούς οργάνωσης  "πρόωρη" τα εξής:

 

"Η αντίληψη σας για τον διεθνισμό μου φαίνεται λανθασμένη. Σε τελική ανάλυση, παίρνετε τη Διεθνή ως σύνολο των εθνικών τμημάτων της ή ως προϊόν της αμοιβαίας επιρροής των εθνικών τμημάτων της. Αυτό είναι, τουλάχιστον, μια μονόπλευρη, αντιδιαλεκτική και ως εκ τούτου λανθασμένη αντίληψη της Διεθνούς. Αν η Κομμουνιστική Αριστερά σε όλο τον κόσμο αποτελούνταν μόνο από πέντε άτομα, και πάλι θα ήταν υποχρεωμένη να οικοδομήσει μια διεθνή οργάνωση ταυτόχρονα με την οικοδόμηση ενός ή περισσοτέρων εθνικών οργανώσεων.

 

Είναι λάθος να βλέπετε την εθνική οργάνωση ως το θεμέλιο και τη διεθνή ως την σκεπή. Η αλληλεξάρτηση εδώ είναι εντελώς διαφορετικού τύπου. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς ξεκίνησαν το κομμουνιστικό κίνημα το 1847 με ένα διεθνές κείμενο και με τη δημιουργία μιας διεθνούς οργάνωσης. Το ίδιο πράγμα επαναλήφθηκε και με τη δημιουργία της Α’ Διεθνούς. Το ίδιο ακριβώς μονοπάτι ακολουθήθηκε από την Αριστερά του Τσίμερβαλντ για την προετοιμασία της Τρίτης Διεθνούς. Σήμερα ο δρόμος αυτός υπαγορεύεται πολύ πιο επιθετικά από ό, τι στις μέρες του Μαρξ. Είναι φυσικά δυνατόν στην εποχή του ιμπεριαλισμού να δημιουργηθεί μια επαναστατική προλεταριακή τάση στη μια ή την άλλη χώρα, αλλά δεν μπορεί να εξελιχθεί και να ανθήσει σε μια απομονωμένη χώρα. Την επόμενη μέρα από τη δημιουργία της, πρέπει να αναζητήσει ή να δημιουργήσει διεθνείς δεσμούς, μια διεθνή πλατφόρμα, μια διεθνή οργάνωση. Η εγγύηση της ορθότητας της εθνικής πολιτικής βρίσκεται μόνο σε αυτόν τον δρόμο. Μία τάση που παραμένει περιορισμένη σε εθνικό επίπεδο για ένα διάστημα ετών, καταδικάζεται αμετάκλητα σε εκφυλισμό.

 

Αρνείστε να απαντήσετε στην ερώτηση ως προς το χαρακτήρα των διαφορών σας με τη Διεθνή Αντιπολίτευση με το σκεπτικό ότι απουσιάζει ένα διεθνές κείμενο αρχών. Θεωρώ ότι μια τέτοια προσέγγιση στο ερώτημα είναι καθαρά τυπική, άψυχη, μη πολιτική και μη επαναστατική. Μια πλατφόρμα ή ένα πρόγραμμα είναι κάτι που έρχεται ως αποτέλεσμα μαζικών εμπειριών από κοινές δραστηριότητες με βάση ένα ορισμένο αριθμό κοινών ιδεών και μεθόδων. Η πλατφόρμα σας του 1925 δεν δημιουργήθηκε την πρώτη μέρα της ύπαρξής σας ως φράξια. Η Ρωσική Αντιπολίτευση δημιούργησε μια πλατφόρμα στο πέμπτο έτος του αγώνα της- και παρόλο που αυτή η πλατφόρμα εμφανίστηκε δυόμισι χρόνια μετά την δική σας, έχει ξεπεραστεί από πολλές απόψεις ». [13]

 

Συνοψίζοντας, ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός υπάρχουν και μπορούν να υπάρξουν μόνο ως ένα παγκόσμιο σύστημα. Ο αγώνας εναντίον του πρέπει να πάρει τον δρόμο της διεθνούς ταξικής πάλης και ο στόχος του πρέπει να είναι η δημιουργία μιας παγκόσμιας σοσιαλιστικής οικονομίας και μιας παγκόσμιας ομοσπονδίας εργατοαγροτικών δημοκρατιών. Ένας τέτοιος αγώνας απαιτεί ένα παγκόσμιο κόμμα, δηλαδή μια διεθνή οργάνωση και όχι εθνικά απομονωμένες ομάδες.

 

 

 

[1] O καπιταλισμός σήμερα κι ο νόμος της ανισόμερης ανάπτυξης We have dealt with this issue in more detail in an essay by Michael Pröbsting: Capitalism Today and the Law of Uneven Development: The Marxist Tradition and its Application in the Present Historic Period, in: Critique: Journal of Socialist Theory, Vol. 44, Issue 4, 2016, http://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/03017605.2016.1236483

 

[2] Καρλ Μαρξ Karl Marx: Grundrisse [Outlines of the Critique of Political Economy (Rough Draft of 1857-58)]; in: MECW 28, p. 98

 

[3] Η Διαρκής Επανάσταση του Τρότσκι  Leon Trotsky: The Permanent Revolution (1929), Pathfinder Press, New York 1969, p. 146

 

[4] Ο ιμπεριαλισμός κι η παρακμή του καπιταλισμού, See Michael Pröbsting: Imperialism and the Decline of Capitalism (2008), in: Richard Brenner, Michael Pröbsting, Keith Spencer: The Credit Crunch - A Marxist Analysis (2008), http://www.thecommunists.net/theory/imperialism-and-globalization/

 

[5] Περί παγκοσμιοποίησης,  Michael Roberts: A world rate of profit. Globalisation and the world economy (2012), p. 2, http://thenextrecession.files.wordpress.com/2012/07/roberts_michael-a_world_rate_of_profit.pdf

 

[6] Η ανάπτυξη των αναπτυσσόμενων οικονομιών είναι το κλειδί, The super-cycle lives: EM growth is key, Standard Chartered Bank, Special Report, 06 November 2013, p. 13

 

[7]  Η Διαρκής Επανάσταση, Leon Trotsky: The Permanent Revolution (1929), Pathfinder Press, New York 1969, p. 255

 

[8] Όπως πριν, Leon Trotsky: The Permanent Revolution (1929), Pathfinder Press, New York 1969, pp. 267-268

 

[9] Η Τρίτη Διεθνής μετά τον Λένιν, του Τρότσκι Leon Trotsky: The Third International After Lenin. The Draft Program of the Communist International: A Criticism of Fundamentals (1928), Pathfinder Press, New York 1970, p. 73

 

[10] Η Δεύτερη Διεθνής στο κατώφλι του νέου πολέμου, Τρότσκι, Leon Trotsky: Progressive Paralysis. The Second International on the Eve of the New War (1939), in: Writings of Leon Trotsky, 1939-40, p. 37

 

[11] Leon Trotsky: The Third International After Lenin. The Draft Program of the Communist International: A Criticism of Fundamentals (1928), Pathfinder Press, New York 1970, p. 72

 

[12] Η Τρίτη Διεθνής μετά τον Λένιν, του Τρότσκι , Leon Trotsky: The Third International After Lenin (1928), Pathfinder Press, New York 1970, p.4

 

[13] Τρότσκι προς τη Συντακτική Επιτροπή του “Prometeo”  Leon Trotsky: To the Editorial Board of Prometeo (1930); in: Writings 1930, pp. 285-286

 

 

 

https://www.thecommunists.net/theory/anti-imperialism-in-the-age-of-great-power-rivalry/chapter-14

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

8 Ιουλίου 2020, www.thecommunists.net

 

Απόσπασμα μετάφρασης

 

Colectivo Emancipacion Proletaria (Αργεντινή, Χιλή)

 

Revolutionary Communist International Tendency (Βραζιλία, Μεξικό, Πακιστάν, Κασμίρ, Σρι Λάνκα, Νότια Κορέα, Ισραήλ/Κατεχόμενη Παλαιστίνη, Υεμένη, Νιγηρία, Κένυα, Ρωσία, Βρετανία, Γερμανία και Αυστρία)

 

 

[Greek-language translation of the joint statement of the Colectivo Emancipacion Proletaria and the RCIT; provided by the Greek website www.redtopia.gr, https://www.redtopia.gr/kini-anakinosi-gia-ti-laiki-exegersi-stis-ipa/; the statement in English language can be read here: https://www.thecommunists.net/worldwide/north-america/joint-statement-on-popular-uprising-in-the-u-s/]

 

 

 

Η άγρια δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της καταπίεσης που υφίστανται καθημερινά οι εκμεταλλευόμενες μάζες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η κραυγή κατά του ρατσισμού και της καταπίεσης αντηχεί σε ολόκληρο τον κόσμο… Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ άνοιξε τις πύλες έτσι ώστε όλοι οι τομείς των εκμεταλλευόμενων μαζών να αρχίσουν να βγαίνουν στο προσκήνιο ως μαχητική δύναμη: οι άνεργοι, οι λιμενεργάτες, οι εργαζόμενοι διαφόρων εργοστασίων, όπου ξεσπάνε μαζικές απεργίες κ.λπ. Αυτό που αποκαλύπτεται είναι ότι ο πλουσιότερος ιμπεριαλισμός στον κόσμο δεν μπορεί να ζήσει εάν δεν βυθίσει και το δικό του προλεταριάτο σε δυστυχία όπως έκανε με ολόκληρο τον ημι-αποικιακό και αποικιακό κόσμο.

 

Παρά την κατάσταση πολιορκίας που έχει επιβάλει η αστική τάξη υπό την κάλυψη του COVID-19, οι μάζες των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν δείξει το δρόμο στην παγκόσμια εργατική τάξη για το πώς να πολεμήσουμε ενάντια στους εχθρούς μας… Ήθελαν να μας σβήσουν από την πολιτική σκηνή, να μας κλειδώσουν στα σπίτια μας, να προκαλέσουν φόβο, να ελέγξουν τις ηρωικές μάζες που σε διαφορετικά μέρη του κόσμου ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, όπως στη Χιλή, τη Γαλλία, το Χονγκ Κονγκ, τον Ισημερινό, για να δώσουμε μερικά παραδείγματα…

 

Οι μάζες, σε πολλές χώρες του κόσμου, έχουν εντοπίσει τον πραγματικό εχθρό, και δεν είναι ένας ιός που προέρχεται από νυχτερίδες, αλλά τα αστικά κράτη που σκοτώνουν με σφαίρες όταν δεν το κάνουν με πείνα. Ο έλεγχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στις μάζες έχει αποδυναμωθεί …Ενδείξεις γι’ αυτοο αποτελούν το κάψιμο των κεντρικών γραφείων της (συνδικαλιστικής ομοσπονδίας) AFL-CIO, η έλλειψη εμπιστοσύνης από προχωρημένα τμήματα των μαζών απέναντι στο Δημοκρατικό κόμμα κ.λπ.

 

Στο Σιάτλ, ένα τμήμα των αγωνιζόμενων μαζών κατέλαβε 6 οικοδομικά τετράγωνα και συνέταξε μια λίστα με προοδευτικά αιτήματα που εκφράζουν το μίσος των εκμεταλλευομένων έναντι του κράτους, όπως η διάλυση της αστυνομίας, ή το αίτημα για εργατικά-λαϊκά δικαστήρια.

 

“Καμία συζήτηση με τον φασισμό”

 

Τα ανώτερα στελέχη της κυβέρνησης των ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι το να υλοποιήσει ο Τραμπ την απειλή να βγάλει τον στρατό στους δρόμους θα ήταν τρέλα. Δεν είναι γιατί σέβονται το Σύνταγμα… Ο ιμπεριαλισμός γνωρίζει ότι οι στρατιώτες μπορεί να αρνηθούν να καταστείλουν τις μάζες… Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τμήματα της αστικής τάξης των Γιάνκις στηρίζουν τις φασιστικές συμμορίες που επιτίθενται στις κινητοποιήσεις των αγωνιζόμενων μαζών. …

 

Ένας άλλος τομέας της αμερικανικής μπουρζουαζίας προσπαθεί να φρενάρει τις μάζες προχωρώντας σε περιορισμένες παραχωρήσεις, όπως το να απευθύνει νομικές κατηγορίες εναντίον μερικών δολοφόνων αστυνομικών, την αφαίρεση αγαλμάτων κάποιων ρατσιστών-αντιδραστικών προσωπικοτήτων της χώρας, προτείνοντας κάποιες μεταρρυθμίσεις εντός της αστυνομίας κ.λπ. Φυσικά, αυτές είναι μόνο ψευτομεταρρυθμίσεις για να προκαλέσουν σύγχυση και εφησυχασμό στον κόσμο που αγωνίζεται.

 

«Ένας λαός που καταπιέζει κάποιον άλλο δεν μπορεί να απελευθερωθεί»

 

Ο αγώνας ενάντια στο αστικό κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι ένας αγώνας μόνο του προλεταριάτου της Βόρειας Αμερικής, αλλά και όλου του εκμεταλλευόμενου κόσμου, ιδιαίτερα εκείνων στον ημι-αποικιακό και αποικιακό κόσμο που καταπιέζονται και συνθλίβονται από τον στρατό των Γιάνκις. Μόνο στην Κολομβία οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 7 στρατιωτικές βάσεις, διατηρούν στρατεύματα που ελέγχουν τις πετρελαιοπηγές της Μέσης Ανατολής στη Συρία και το Ιράκ, το ρατσιστικό σιωνιστικό κράτος εποίκων του Ισραήλ έχει καταλάβει την Παλαιστίνη και ούτω καθεξής. Ως κυρίαρχη δύναμη, οι ΗΠΑ έχουν στρατιωτικές βάσεις και επεμβαίνουν σε όλο τον κόσμο. … Σήμερα, αυτές οι κυβερνήσεις –μαριονέτες ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αντιμετωπίζουν αναταραχές και αντίσταση από τις μάζες των χωρών τους…είναι εξαιρετικά σημαντικό να ζητήσουμε την ήττα των στρατευμάτων κατοχής των Γιάνκις στις χώρες όπου βρίσκονται και την διάλυση οποιασδήποτε ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ έξω από τα σύνορα του αμερικανικού κράτους… Ο αγώνας με τέτοιους στόχους είναι υποχρέωση όχι μόνο για το προλεταριάτο των καταπιεσμένων χωρών αλλά και για εκείνο των καταπιεζομένων χωρών. Τονίζουμε ότι ένα κράτος που καταπιέζει τον κόσμο δεν μπορεί να ηττηθεί μόνο σε μια χώρα.

 

Μετάφραση Λιοσάτος Αλέξης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Θέλουμε σοβαρό σύστημα Υγείας, όχι αστυνομικό κράτος!

 

Μετάφραση αποσπασμάτων από κείμενο της Οργάνωσης, 22 Μαρτίου 2020, RKO BEFREIUNG στην Αυστρία, www.rkob.net, www.thecommunists.net

 

 

 

[Greek-language summary of the statement of the Austrian section of the RCIT on the state of emergency in Austria; provided by the Greek website www.redtopia.gr, https://www.redtopia.gr/%CE%B1%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-covid-19-%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7/; the full statement in German language can be read here: https://www.thecommunists.net/home/deutsch/covid-19-nieder-mit-dem-ausnahmezustand/]

 

 

 

Η αυστριακή κυβέρνηση επέβαλε στις 15 Μαρτίου κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη Χώρα. Oι άνθρωποι ενθαρρύνθηκαν να μην αφήσουν τα σπίτια τους παρά μόνο για έκτακτες περιπτώσεις και τα περισσότερα μαγαζιά έκλεισαν. Η αστυνομία άρχισε να κάνει περιπολίες και να τιμωρεί τους παραβάτες. Ο καγκελάριος Κουρτς ανακοίνωσε ότι αυτά τα μέτρα μπορεί να κρατήσουν πολλές βδομάδες ή και μήνες. Αυτά τα υποχρεωτικά μέτρα τα αποφάσισε η κυβέρνηση OVP (στΜ Δεξιά)-Πρασίνων μέσα σε κλίμα εθνικής ομοψυχίας με την υποστήριξη των SPO, FPO και NEOS (στΜ σοσιαλδημοκρατία, ακροδεξιά και Φιλελεύθεροι αντίστοιχα).

 

Mέσα από επίσημες ανακοινώσεις και με τη βοήθεια των ΜΜΕ οι από πάνω προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τον εργαζόμενο πληθυσμό : «μη βγαίνετε από το σπίτι, μην πλησιάζετε άλλους ανθρώπους, ο θάνατος παραμονεύει σε κάθε γωνία» κλπ- με αυτή τη μέθοδο καλλιεργείται ένα κλίμα φόβου και οι άνθρωποι οδηγούνται σε πανικό.

 

H κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αυτά τα μέτρα λαμβάνονται για την ασφάλεια του πληθυσμού. Ψέμα! Κανείς δεν πρέπει να πιστέψει αυτή την απάτη.

 

Αυτή τη στιγμή έχουν πεθάνει στην Αυστρία 3 άνθρωποι από κορωνοϊό. Λυπόμαστε βαθιά για τον θάνατο κάθε ανθρώπου. Αλλά είναι περισσότερο από προφανές ότι η κυβέρνηση παίρνει αστυνομικά μέτρα όχι από ενδιαφέρον για τη ζωή των ανθρώπων. Για να μειωθεί ο αριθμός των θυμάτων είναι αναγκαία η ενίσχυση του συστήματος υγείας σε όλη τη χώρα και γενικευμένες δωρεάν εξετάσεις. Αντίθετα η κυβέρνηση προχώρησε σε περικοπές του συστήματος υγείας και έδωσε περισσότερα από 2 εκατομμύρια ευρώ για την υλοποίηση ενός σχεδίου για την ενίσχυση της αστυνομίας. Η Νότια Κορέα μπόρεσε να ανταποκριθεί επιτυχώς στις συνέπειες του κορωνοϊού.

 

Η χώρα απέφυγε σε μεγάλο βαθμό τα δρακόντεια μέτρα καταναγκασμού που έλαβαν η Ιταλία, η Αυστρία και η Ισπανία. Εκατοντάδες χιλιάδες άτομα εξετάζονταν δωρεάν και, εάν χρειαζόταν, περιθάλπονταν στα νοσοκομεία. Eπίσης εκεί τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες ενισχύθηκε o δημόσιος χαρακτήρας του συστήματος υγείας. Αντίθετα εδώ (στΜ στην Ευρώπη) οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις ανεξαρτήτως κόμματος προχώρησαν σε περικοπές στην Υγεία για να μπορούν να κάνουν φοροελαφρύνσεις στις πολυεθνικές και τους πλούσιους, να αγοράζουν πολεμικά αεροπλάνα. Δεν προκαλεί έκπληξη λοιπόν ότι η Νότια Κορέα τα πήγε πολύ καλύτερα στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού από την Ιταλία.

 

Η καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται από το 2ο μισό του 2019 σε σοβαρή κρίση. Αυτή η κρίση είναι σαφώς πιο μεγάλης κλίμακας από αυτή του 2008-9 ή των προηγούμενων δεκαετιών. Πραγματικά βρισκόμαστε στο ξεκίνημα μιας παρατεταμένης βαθιάς ύφεσης της έκτασης του 1929-33.

 

Οι πραγματικές αιτίες της κρίσης δεν είναι ο κορωνοϊός αλλά το ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τους καπιταλιστές να πετύχουν υψηλά ποσοστά κέρδους και γι‘ αυτό οξύνονται οι συγκρούσεις μεταξύ πολυεθνικών και μεγάλων δυνάμεων. Φυσικά το κόστος της κρίσης θέλουν να το φορτώσουν στους εργαζόμενους. Επιτίθενται σε μισθούς, εργασιακά δικαιώματα, κοινωνικές παροχές κλπ. Σε τέτοιες περιόδους είναι χρήσιμο να βρίσκονται τεχνικές που να αποπροσανατολίζουν από τα αληθινά αίτια της κρίσης. Καλλιεργούν το αίσθημα του φόβου για το άγνωστο, κλείνουν τα σύνορα και ισχυρίζονται ότι το κάνουν για τη δημόσια υγεία. Οι επιθέσεις στα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα προκαλούν κοινωνική δυσαρέσκεια. Γι’ αυτό ακριβώς απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις.

 

Χαιρετίζουμε τα Κίτρινα γιλέκα στη Γαλλία που το Σάββατο 14 Μαρτίου σπάσανε τις απαγορεύσεις Μακρόν στο Παρίσι και διαδηλώσανε. Εξίσου χαιρετίζουμε τους εργάτες και εργάτριες και νεολαίους στη Χιλή, απέναντι στις απαγορεύσεις του ακροδεξιού Πινέρα.

 

Είναι ντροπή που οι ηγεσίες των συνδικάτων κι άλλων μαζικών οργανώσεων υποστηρίζουν άφωνες τα υποχρεωτικά μέτρα της κυβέρνησης.

 

Αγωνιζόμαστε για: άμεση κατάργηση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και της απαγόρευσης των διαδηλώσεων. Δωρεάν εξετάσεις για όλους σε ότι αφορά τις νόσους του κορωνοϊού και της γρίπης. Δημόσια Δωρεάν Υγεία για όλους. Βαριά φορολογία στους πλούσιους και τις πολυεθνικές.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πώς οι άρχουσες τάξεις σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να σπιλώσουν τις μαζικές εξεγέρσεις

 

Του Michael Pröbsting, Διεθνούς Γραμματέα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάσης (RCIT), 2 Νοεμβρίου 2019, www.thecommunists.net

 

 

 

Η καπιταλιστική παγκόσμια τάξη συγκλονίζεται από μια σειρά παγκόσμιων μαζικών διαδηλώσεων και λαϊκών εξεγέρσεων. Από τη Χιλή και τον Ισημερινό, το Ιράκ, τον Λίβανο και την Αλγερία ως την Καταλονία και το Χονγκ Κονγκ - για να αναφέρουμε μόνο τις πιο εκρηκτικές - οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι καταπιεσμένοι εξεγείρονται σε όλες σχεδόν τις ηπείρους. Σε αυτά προστίθενται η επικείμενη ιντιφάντα στο Κασμίρ, αφού ο Μόντι μεταμόρφωσε την περιοχή σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, καθώς και τους συνεχιζόμενους απελευθερωτικούς πολέμους του συριακού λαού ενάντια στη δικτατορία του Ασάντ και τους ρώσους υποστηρικτές του, καθώς και του λαού της Υεμένης κατά της εισβολής στη Σαουδική Αραβία.

 

Όπως έχουμε επεξεργαστεί σε μια σειρά από δοκίμια, άρθρα και δηλώσεις, το γενικό υπόβαθρο για αυτό το κύμα λαϊκών αναβρασμών είναι η παγκόσμια αποσύνθεση του καπιταλισμού. Αυτή η παρακμή οδηγεί τις κυρίαρχες τάξεις αφενός να επιτίθενται όλο και περισσότερο στις συνθήκες διαβίωσης των εργαζόμενων μαζών με πακέτα λιτότητας και, αφετέρου, να στρέφονται όλο και περισσότερο σε αυταρχικούς τρόπους εξουσίας που οδηγούν σε πολυάριθμες επιθέσεις εναντίον δημοκρατικών και εθνικών δικαιωμάτων. [1]

 

Είναι φυσικό οι άρχουσες τάξεις στην Ανατολή και τη Δύση να προσπαθούν να δυσφημήσουν, να αποδυναμώσουν και τελικά να συντρίψουν τις λαϊκές εξεγέρσεις με όλα τα απαραίτητα μέσα. Μία από τις αγαπημένες τους μεθόδους είναι να σπιλώνουν τέτοιες μαζικές διαμαρτυρίες σαν "υποκινούμενες" και "κατευθυνόμενες" από τις "ξένες δυνάμεις". Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

 

Όπως αναφέρθηκε ήδη σε πρόσφατο άρθρο, ο Ξι Φενγκ, κορυφαίος διπλωμάτης της Κίνας στο Χονγκ Κονγκ, έκανε μια πολύ ξεκάθαρη δήλωση σχετικά με τη λαϊκή εξέγερση στην περιοχή. [2] Όχι μόνο προσέβαλε τις μαζικές διαμαρτυρίες ως «ιό χειρότερο από το SARS» (ένας καταστρεπτικός ιός που προκάλεσε 299 θανάτους στο Χονγκ Κονγκ το 2003), που οποίος απειλεί να «βυθίσει τον πολιτισμό στο σύνολό του» σε καταστροφή, αλλά επανέλαβε επίσης τους ισχυρισμούς του καθεστώτος του Πεκίνου ότι «σκοτεινές δυνάμεις» και «ξένες δυνάμεις» βρίσκονται πίσω από το μαζικό κίνημα που παλεύει για τα δημοκρατικά δικαιώματα από τις 9 Ιουνίου. [3]

 

Ωστόσο, δεν είναι μόνο η κυρίαρχη τάξη της Κίνας που καταγγέλλει τη λαϊκή εξέγερση στη χώρα της ως «ξένη συνωμοσία». Το καπιταλιστικό θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν προχωρά στους ίδιους ισχυρισμούς για τις μαζικές διαδηλώσεις στο Ιράκ και στο Λίβανο.

 

Λίγο μετά την έναρξη των μαζικών διαδηλώσεων στο Ιράκ, ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ δήλωσε ότι οι «εχθροί» προσπαθούσαν να μπούνε σφήνα ανάμεσα σε Τεχεράνη και Βαγδάτη: «Το Ιράν και το Ιράκ είναι δύο έθνη των οποίων οι καρδιές και οι ψυχές είναι δεμένες μεταξύ τους. Οι εχθροί επιδιώκουν να σπείρουν διχόνοια μεταξύ τους αλλά έχουν αποτύχει και η συνωμοσία τους δεν θα έχει αποτέλεσμα». [4] Στο ίδιο πνεύμα, τα ιρανικά μέσα ενημέρωσης κατηγορούν τον «ξένο εχθρό» πίσω από τη δημοφιλή άνοδο. Το πρακτορείο ειδήσεων Tasnim, ένα ΜΜΕ που πρόσκειται στο Ιρανικό Σώμα «Φρουροί της Επανάστασης»- την Πραιτοριανή Φρουρά του καθεστώτος, δήλωσε ότι «λίγες χιλιάδες διαδηλωτές σε μια χώρα με το μέγεθος του Ιράκ είναι φυσιολογικό γεγονός». Έγραψε ότι παρά τα εκατομμύρια των Ιρακινών από διάφορες πολιτικές πλευρές που ψήφισαν στις εκλογές και οδήγησαν στην πρωθυπουργία τον Αντέλ Αμπντούλ Μαχντί, «οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους επιδιώκουν την κατάρρευση του ιρακινού πολιτικού συστήματος.» [5].

 

Βλέπουμε μια παρόμοια εξέλιξη στον Λίβανο. Ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλαχ, που τροφοδοτεί εδώ και χρόνια χιλιάδες στρατιώτες για να υπερασπιστεί την αιματηρή δικτατορία του Ασάντ κατά της Συριακής Επανάστασης, καταγγέλλει σφόδρα τη λαϊκή εξέγερση στη χώρα του. Για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του, αξιοποιεί τη θεωρία σχετικά με τις "ξένες συνωμοσίες". Σε πρόσφατη ομιλία του, ο Νασράλαχ είπε ότι ακαθόριστες ξένες δυνάμεις εκμεταλλεύονται τις διαδηλώσεις για να υπονομεύσουν την ομάδα του, προειδοποιώντας ότι τέτοιες ενέργειες θα μπορούσαν να βυθίσουν τη χώρα ξανά στον εμφύλιο πόλεμο. [6]

 

Βλέπουμε τις ίδιες θεωρίες της "ξένης συνωμοσίας" να διαδίδονται από δυτικές ιμπεριαλιστικές και αντιδραστικές δυνάμεις. Η Γενική Γραμματεία του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (OAS) - θεσμικό όργανο που ελέγχεται από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τις δεξιές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική - εξέδωσε δήλωση στην οποία ισχυρίζεται ότι οι κυβερνήσεις της Βενεζουέλας, της Βολιβίας και της Κούβας -που έχουν σημείο αναφοράς τον Κάστρο και τον Τσάβες- βρίσκονται πίσω από το λαϊκή εξέγερση στον Ισημερινό. «Τα πρόσφατα κύματα αποσταθεροποίησης των πολιτικών συστημάτων του ημισφαιρίου προέρχονται από τη στρατηγική των δικτατοριών της Βολιβίας και της Κούβας, οι οποίες επιδιώκουν να παραμείνουν στην εξουσία για άλλη μια φορά όχι μέσα από τους θεσμούς και τη δημοκρατία, αλλά μέσω της παλαιάς μεθοδολογίας εξαγωγής της πόλωσης και ανήθικων πρακτικών, για την σημαντική χρηματοδότηση, στήριξη και προώθηση πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων. (...) Η στρατηγική αποσταθεροποίησης της δημοκρατίας μέσω της χρηματοδότησης πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων έχει στρεβλώσει την πολιτική δυναμική στην Αμερική. Για χρόνια, η δικτατορία της Βενεζουέλας, με την υποστήριξη της κουβανέζικης δικτατορίας, εγκαθίδρυσε ένα περίπολο σύστημα δομών συνεργασίας, καταστολής, αποσταθεροποίησης και μέσων προπαγάνδας στην περιοχή. (...)

 

Η κρίση στον Εκουαδόρ είναι μια έκφραση των στρεβλώσεων που έχουν προκαλέσει οι δικτατορίες της Βενεζουέλας και της Κούβας στα πολιτικά συστήματα του ημισφαιρίου. Ωστόσο, τα πρόσφατα γεγονότα έχουν επίσης δείξει ότι η συνειδητή και συστηματική στρατηγική των δύο δικτατοριών για αποσταθεροποίηση των δημοκρατιών δεν είναι πλέον τόσο αποτελεσματική όσο στο παρελθόν ». [7]

 

Οι αντιδραστικοί προπαγανδιστές στην υπηρεσία των Τραμπ, Μπολσονάρο και Σία επαναλαμβάνουν τις ίδιες συκοφαντίες για τις μαζικές εξεγέρσεις στη Χιλή και σε άλλες χώρες. Ο Μάνουελ Σουάρες Μίερ, ένας δεξιός μεξικανός οικονομολόγος της περιβόητης "Σχολής του Σικάγου", ισχυρίζεται σε πρόσφατο άρθρο με τίτλο "Η Λατινική Αμερική παίρνει πυρκαγιά: Ποιος φταίει;" ότι οι μπολιβαριανές κυβερνήσεις βρίσκονται πίσω από το κύμα μαζικών διαδηλώσεων. "Σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, αρκετές χώρες συγκλονίζονται από βίαιες διαδηλώσεις. Οι διαδηλώσεις γίνονται όλες για διαφορετικούς λόγους. Υπάρχουν όμως και κοινοί παρανομαστές: πρωτοφανής βία και καλά οργανωμένες ενέργειες σχεδιασμένες να διαταράξουν τη ζωή και να προκαλέσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη ζημιά. Εάν πετύχουν οι διαδηλώσεις θα μπορούσαν να απομακρύνουν τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις των μετριοπαθών ηγετών. Περού, Ισημερινός, Κολομβία (σε μικρότερο βαθμό) και, πιο πρόσφατα, η Χιλή (με εξαιρετική μανία) υπέστησαν βίαιες διαδηλώσεις που αμφισβητούν τις κυβερνητικές πολιτικές που μείωσαν τις επιδοτήσεις για προϊόντα και υπηρεσίες. Αυτές οι τέσσερις χώρες είναι όλες επικριτικές έναντι της Βενεζουέλας και του δικτάτορα της, του Νικολάς Μαδούρο και έχουν ζητήσει την απομάκρυνσή του. Ο Μαδούρο απάντησε ορκιζόμενος να τους βλάψει με κάθε δυνατό τρόπο ». [8]

 

Υιοθετώντας την ίδια παράλογη γραμμή των θεωριών συνωμοσίας, ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τρούμπ "καταγγέλλει τις ξένες προσπάθειες να υπονομεθούν τα θεσμικά όργανα, τη δημοκρατία ή την κοινωνία στη Χιλή". Και πριν από δύο ημέρες, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν ενδείξεις ρωσικής "επιρροής" στις πρόσφατες μαζικές διαμαρτυρίες στη Χιλή. Ο ανώτερος αξιωματούχος του υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε ότι υπήρχαν «σαφείς ενδείξεις» ότι οι άνθρωποι επωφελούνταν από τις αναταραχές στη Χιλή και ότι «τις διέδιδαν μέσα από τη χρήση και την κατάχρηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (...) Διαθέτουμε ενδείξεις ρωσικής δραστηριότητας που υποστηρίζουν αυτήν την αρνητική πορεία της αντιπαράθεσης. "[9]

 

Είναι μια πολύ γνωστή μέθοδος των άρχουσων τάξεων το να κηλιδώνουν τις λαϊκές εξεγέρσεις ως «ξένη συνωμοσία», η οποία έχει αναπτυχθεί πολλές φορές στην ιστορία των ταξικών κοινωνιών, οι οποίες είναι γεμάτες εκρηκτικές εντάσεις μεταξύ των καταπιεστών και των καταπιεσμένων. Ήδη από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι εξεγέρσεις των καταπιεσμένων συνδέονταν με "ξένες συνωμοσίες". Ο Κικέρων έγινε διάσημος όταν εξέφρασε την εικασία του για μια τέτοια «ξένη συνωμοσία» κατά την εποχή της Μεγάλης Εξέγερσης των Σκλάβων υπό την ηγεσία του Σπάρτακου το 73-71 π.Χ. Ομοίως, οι δυτικές δυνάμεις και οι σοσιαλδημοκράτες καταγγέλλουν τη Ρωσική Επανάσταση το 1917 υπό την ηγεσία του Λένιν και του Τρότσκι ως συνωμοσία που χρηματοδοτήθηκε από τον «Γερμανικό Αυτοκράτορα». Τα τελευταία χρόνια, οι σταλινικοί και οι μπολιβαριανοί έχουν σπιλώσει ξεδιάντροπα τις λαϊκές εξεγέρσεις στη Λιβύη και τη Συρία το 2011 ως πραξικόπημα που διεξήγαγε η CIA. [10]

 

Το ελληνικό ΚΚΕ - ένα κόμμα που παίζει σημαντικό ρόλο στον διεθνή σταλινισμό - καταδίκασε τη Συριακή Επανάσταση ως «ιμπεριαλιστική συνωμοσία»: «Πρέπει να σημειωθεί ότι το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή, το 2011, καταγγέλλει την παρέμβαση που έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για τον λαό της Συρίας αλλά και για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Όταν τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα γιόρταζαν τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη», το κόμμα μας αποκάλυπτε τις οργανωμένες προσπάθειες για τη χρηματοδότηση και την ενίσχυση της αποκαλούμενης συριακής αντιπολίτευσης από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ». [11]

 

Σημειώνουμε παρεμπιπτόντως ότι διάφοροι σταλινικοί και μισοσταλινικοί επαναλαμβάνουν σήμερα τα ίδια ψέματα για τη μαζική εξέγερση στο Χονγκ Κονγκ.

 

Είναι σίγουρα αλήθεια - όπως επανειλημμένα έχουμε επισημάνει - ότι η παγκόσμια πολιτική χαρακτηρίζεται εδώ και πολλά χρόνια από τον οξυνόμενο ανταγωνισμό μεταξύ των ιμπεριαλιστικών Μεγάλων Δυνάμεων (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, ΕΕ και Ιαπωνία) καθώς και μεταξύ των περιφερειακών δυνάμεων . [12] Επομένως, ενώ οι ηγέτες ανησυχούν για τις λαϊκές εξεγέρσεις στη ζώνη επιρροής τους, πρόσκεινται θετικά σε παρόμοια προβλήματα που δημιουργούνται στις ζώνες επιρροής των αντιπάλων τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η «Ρωσία Σήμερα» και η «TeleSur» αναφέρονται με ενθουσιασμό στις μαζικές διαμαρτυρίες στη Χιλή και τη Γαλλία ... αλλά όχι για το Χονγκ Κονγκ. Και για πολύ παρόμοιους λόγους υπάρχει μια ευρεία και ευνοϊκή κάλυψη της εξέγερσης στο Χονγκ Κονγκ στο Fox News ... αλλά όχι εκείνων της Χιλής και του Ισημερινού.

 

Έτσι, ναι, υπάρχουν σίγουρα προσπάθειες "ξένων δυνάμεων" να παρεμβαίνουν με τη μία ή την άλλη μορφή σε κινήματα διαμαρτυρίας στη ζώνη επιρροής του αντιπάλου τους. Ωστόσο, και αυτό είναι το όλο θέμα, οι μαζικές λαϊκές εξεγέρσεις δεν προκαλούνται ούτε καθοδηγούνται από «ξένες δυνάμεις». Τα μεγάλα μαζικά κινήματα είναι κατά κύριο λόγο αποτέλεσμα των ταξικών αντιφάσεων στις ίδιες τις χώρες, της δυστυχίας και της κοινωνικής ανισότητας, των αφόρητων συνθηκών διαβίωσης κάτω από διεφθαρμένα και αυταρχικά καθεστώτα.

 

Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι έξυπνοι εκπρόσωποι των άρχουσων τάξεων κατανοούν την ανάγκη για ενότητα και συντρίβουν από κοινού το παγκόσμιο κύμα λαϊκών εξεγέρσεων. Όπως επισημάναμε σε πρόσφατο άρθρο, το σταλινικό-καπιταλιστικό καθεστώς στην Κίνα έχει ήδη απευθύνει άμεση έκκληση στους ιμπεριαλιστές συναδέλφους τους στη Δύση για να υπερασπιστούν από κοινού το «κράτος δικαίου και την πολυμερή παγκόσμια τάξη εμπορίου» ενάντια στον «ιό» των μαζικών αναταραχών. [13] Μια σημαντική προϋπόθεση για να νομιμοποιηθεί η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων είναι η αμαύρωσή τους ως "ξένες συνωμοσίες".

 

Ολοκληρώνουμε επισημαίνοντας ότι είναι επείγον καθήκον των επαναστατών σε όλο τον κόσμο να αντιμετωπίσουν αυτές τις αντιδραστικές εκστρατείες και να οικοδομήσουν τη διεθνή αλληλεγγύη μεταξύ των λαϊκών εξεγέρσεων σε όλες τις γωνιές του κόσμου. Υπάρχουν ήδη αυθόρμητες προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή, όπως διαπιστώσαμε με την υποστήριξη που εξέφρασαν οι διαδηλωτές του Χονγκ Κονγκ για τους αδελφούς και τις αδελφές τους στην Καταλωνία (και αντίστροφα). [14] Είδαμε το ίδιο και στις διαδηλώσεις στο Idlib - το τελευταίο προπύργιο της Συριακής Επανάστασης - όπου οι άνθρωποι ύψωσαν τις σημαίες του Ιράκ, του Λιβάνου και της Αιγύπτου για να δείξουν την υποστήριξή τους στις λαϊκές εξεγέρσεις στις χώρες αυτές. Και ταυτόχρονα, οι διαδηλωτές στο Λίβανο δήλωσαν την υποστήριξή τους στους Σύριους εξεγερμένους που αγωνίζονται εναντίον της τυραννίας του Άσαντ. [15]

 

Θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντική την οικοδόμηση μιας διεθνούς επαναστατικής οργάνωσης που υποστηρίζει όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες στην Ανατολή και τη Δύση και που καταπολεμά όλες τις ιμπεριαλιστικές Μεγάλες Δυνάμεις και όλα τα αντιδραστικά καθεστώτα. Δεν επιλέγουμε μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου, μεταξύ Βρυξελλών και Μόσχας ή μεταξύ Τόκιο και Σεούλ. Συντασσόμαστε με τους εργαζόμενους και τους καταπιεσμένους σε όλο τον κόσμο ενάντια στις άρχουσες τάξεις! Η RCIT καλεί όλους τους επαναστάτες να ενωθούν μαζί μας σε ένα τέτοιο πρόγραμμα!

 

 

 

[1] It would exceed the limits of this little article to list all relevant works of the RCIT on the various struggles which have been taking place around the world in the past few months. We limit ourselves to a few references:

 

For the general background see the following essay by Michael Pröbsting: Are We Nearing a New “68 Moment”? A massive upsurge of global class struggle in the midst of a dramatic shift in the world situation, 22 October 2019, https://www.thecommunists.net/worldwide/global/are-we-nearing-a-new-68-moment/; Another Great Recession of the Capitalist World Economy Has Begun. The economic crisis is an important factor in the current dramatic shift in the world situation, 19 October 2019, https://www.thecommunists.net/worldwide/global/another-great-recession-of-the-capitalist-world-economy-has-begun/; The Gang Leaders of Western Counterrevolution Are Faltering. Some observations on an interesting historic moment in the world situation, 25 September 2019, https://www.thecommunists.net/worldwide/global/the-gang-leaders-of-western-counterrevolution-are-faltering/.

 

For a series of articles and statements on the struggles in the respective countries we refer readers to the regional sections on our website (go to https://www.thecommunists.net/worldwide/).

 

[2] Michael Pröbsting: Beijing: Global Popular Uprising “Worse Than SARS”. Leading Chinese diplomat hysterically denounces the mass protests in Hong Kong and around the world, 25 October 2019, https://www.thecommunists.net/worldwide/asia/beijing-global-popular-uprising-worse-than-sars/

 

[3] Kimmy Chung: Hong Kong protests: ‘virus of violence’ deadlier than Sars and is spreading overseas, says China’s top diplomat in city, Xie Feng, South China Morning Post, 24 Oct, 2019, https://www.scmp.com/news/hong-kong/politics/article/3034365/hong-kong-protests-virus-violence-deadlier-sars-and

 

[4] Khamenei: 'Enemies seek to sow discord' between Iran and Iraq, 7 October, 2019 https://www.alaraby.co.uk/english/news/2019/10/7/khamenei-enemies-seek-to-sow-discord-between-iran-iraq

 

[5] Quoted in: Iranian officials growing concerned about Iraqi protests, October 7, 2019 https://www.al-monitor.com/pulse/originals/2019/10/iran-officials-concern-protests-iraq.html

 

[6] Qassim Abdul-Zahra and Joseph Krauss: Protests in Iraq and Lebanon pose a challenge to Iran, 2019-10-30 https://apnews.com/62642940e3fe4b1b87323decc9487fea

 

[7] Statement of the OAS, October 16, 2019 https://www.oas.org/en/media_center/press_release.asp?sCodigo=E-081/19

 

[8] Manuel Suarez Mier: Latin America is on fire: Who’s to blame? 2019-10-30 https://www.asiatimes.com/2019/10/opinion/latin-america-is-on-fire-whos-to-blame/

 

[9] David Brunnstrom, Dave Sherwood: U.S. warns Russian trolls stoking conflict in Chile, October 31, 2019 / https://www.reuters.com/article/us-chile-protests-russia/u-s-warns-russian-trolls-stoking-conflict-in-chile-idUSKBN1XA2QR

 

[10] See on this e.g. these essays by Michael Pröbsting: Syria and Great Power Rivalry: The Failure of the „Left“. The bleeding Syrian Revolution and the recent Escalation of Inter-Imperialist Rivalry between the US and Russia – A Marxist Critique of Social Democracy, Stalinism and Centrism, 21 April 2018, https://www.thecommunists.net/theory/syria-great-power-rivalry-and-the-failure-of-the-left/; Liberation Struggles and Imperialist Interference. The failure of sectarian “anti-imperialism” in the West: Some general considerations from the Marxist point of view and the example of the democratic revolution in Libya in 2011, Autumn 2012, https://www.thecommunists.net/theory/liberation-struggle-and-imperialism/. The RCIT has published a number of booklets, statements, and articles on the ongoing Syrian Revolution that can be accessed on a special sub-section of this website: https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/collection-of-articles-on-the-syrian-revolution/.

 

[11] Elisseos Vagenas: The Military-Political Equation in Syria, (Extensive excerpts from the article published in “Kommounistiki Epitheorisi”, the political-theoretical journal of the CC of the KKE, issue 1 of 2016), https://inter.kke.gr/en/articles/THE-MILITARY-POLITICAL-EQUATION-INSYRIA/

 

[12] See e.g. our articles on the Global Trade War which are collected in a special sub-page on the RCIT’s website: https://www.thecommunists.net/worldwide/global/collection-of-articles-on-the-global-trade-war/; for an extensive study of the Great Power rivalry see e.g. our book by Michael Pröbsting: Anti-Imperialism in the Age of Great Power Rivalry. The Factors behind the Accelerating Rivalry between the U.S., China, Russia, EU and Japan. A Critique of the Left’s Analysis and an Outline of the Marxist Perspective, RCIT Books, Vienna 2019. The book can be read online or downloaded for free here: https://www.thecommunists.net/theory/anti-imperialism-in-the-age-of-great-power-rivalry/. For the RCIT’s analysis of China and Russia as imperialist Great Powers we refer readers to the literature mentioned in the special sub-section on our website: https://www.thecommunists.net/theory/china-russia-as-imperialist-powers/.

 

[13] See on this e.g. Michael Pröbsting: Global Popular Uprisings: Beijing Calls West to Jointly Defend “the Rule of Law”. Central organ of the ruling Stalinist party reiterates the regime’s counter-revolutionary position, 30 October 2019, https://www.thecommunists.net/worldwide/asia/global-popular-uprisings-beijing-calls-west-to-jointly-defend-the-rule-of-law/

 

[14] See e.g. John Geddie, Jessie Pang: Hong Kong pro-democracy protesters rally for Catalan separatists, October 24, 2019 / https://www.reuters.com/article/us-hongkong-protests/hong-kong-protesters-to-rally-in-support-of-catalan-activists-idUSKBN1X308F; Holmes Chan: ‘Fight against oppression’: Hong Kong and Catalan protesters hold parallel solidarity rallies, 25 October 2019 https://www.hongkongfp.com/2019/10/25/fight-oppression-hong-kong-catalan-protesters-hold-parallel-solidarity-rallies/

 

[15] See e.g. Ghalia Alwani: Lebanon protests also bring Syrians, Palestinians out onto the streets, October 24, 2019 https://www.al-monitor.com/pulse/originals/2019/10/palestinians-syrians-participate-in-lebanon-protests.html

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Μακρόν και οι Λακέδες του των G5 σχεδιάζουν να εντείνουν την αποικιακή «Επιχείρηση Μπαρκχέιν»

 

Δήλωση της Επαναστατικής Διεθνούς Τάσης (RCIT), 15 Γενάρη 2020 , www.thecommunists.net

 

 

 

1. Ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν και οι ηγέτες του Μάλι, της Μπουρκίνα Φάσο, του Τσαντ, του Νίγηρα και της Μαυριτανίας (τα αποκαλούμενα «κράτη G5») διοργάνωσαν σύνοδο κορυφής στις 13 Ιανουαρίου στη νοτιοδυτική γαλλική πόλη Πω προκειμένου να συντονίσουν τις προσπάθειές τους "για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας"στην περιοχή. Αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια νέα δομή, που ονομάζεται "Συνασπισμός για το Σαχέλ"*, η οποία φέρνει τα κράτη G5, τις γαλλικές δυνάμεις και τα μελλοντικά στρατεύματα κάτω από ενιαία ηγεσία. Σκοπός του είναι να επιτρέψει κοινές επιχειρήσεις, μεγαλύτερη ανταλλαγή πληροφοριών και ταχύτερο δυνατότητα επέμβασης, ιδίως για τις γαλλικές δυνάμεις. Σε κοινή δήλωσή τους επιβεβαίωσαν την «αποφασιστικότητα τους να αγωνιστούν μαζί ενάντια στις τρομοκρατικές ομάδες». Εξέφρασαν επίσης την ευγνωμοσύνη τους προς την «κρίσιμη βοήθεια» των Ηνωμένων Πολιτειών και ζήτησαν από την κυβέρνηση του Τραμπνα μην αποσύρει τα στρατεύματά της από την περιοχή. Ο Μακρόν προσπαθεί επίσης να παρασύρει και άλλα ευρωπαϊκά κράτη να ενταχθούν στον ιμπεριαλιστικό "Συνασπισμό για το Σαχέλ" και να στείλουν στρατεύματα στη Δυτική Αφρική.

 

2. Επιπλέον, ο Μακρόν ανακοίνωσε ότι η Γαλλία θα στείλει επιπλέον 220 στρατιώτες στη Δυτική Αφρική. Αυτοί έρχονται να προστεθούνστους 4.500 Γάλλους στρατιώτες που βρίσκονται ήδη στην περιοχή ως μέρος της λεγόμενης Επιχείρησης Μπαρκχέιν. Πρόκειται για μια στρατιωτική εκστρατεία που καθοδηγείται από τον γαλλικό ιμπεριαλισμό και περιλαμβάνει χιλιάδες Αφρικανούς στρατιώτες από τη Μπουρκίνα Φάσο, το Τσαντ, το Μάλι, τη Μαυριτανία και το Νίγηρα. Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς αυτών των κρατικών ηγετών, αυτή η επιχείρηση δεν έχει καμία σχέση με τα «ανθρώπινα δικαιώματα», την «ελευθερία» ή τη «δικαιοσύνη». Σκοπός του είναι περισσότερο να εξασφαλίσει τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα του γαλλικού ιμπεριαλισμού και άλλων Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή και να διατηρήσει στην εξουσία τις τοπικές άρχουσες τάξεις. Επιπλέον, η εκστρατεία αποσκοπεί στο να σταματήσει τους πρόσφυγες που διασχίζουν τη Μεσόγειο Θάλασσα και εισέρχονται στην Ευρώπη.

 

3. Είναι οι απλοί άνθρωποι της βάσης που υποφέρουν από τις βάρβαρες συνέπειες αυτής της ιμπεριαλιστικής εκστρατείας. Σύμφωνα με τηMaureenMagee του Νορβηγικού Συμβουλίου Προσφύγων, περισσότεροι από 80.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν πέρυσι το Μάλι λόγω των στρατιωτικών επιχειρήσεων.

 

4. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η λαϊκή αντίσταση εναντίον των στρατευμάτων των Γάλλων και των G5 αυξάνεται. Εκατό στρατιώτες των G5 έχουν ήδη πεθάνει σε μάχες με αντιστασιακούς. Τον περασμένο Νοέμβριο, η Γαλλία υπέστη ένα ταπεινωτικό πλήγμα όταν 13 στρατιώτες πέθαναν κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής αποστολής. Ήταν η χειρότερη απώλεια για τα στρατεύματα της Γαλλίας τα τελευταία 36 χρόνια. Στις 10 Ιανουαρίου εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πρωτεύουσα του Μαλί, τη Μπαμάκο, για να διαμαρτυρηθούν για την παρουσία ξένων στρατευμάτων, κρατώντας πλακάτ που έγραφαν: «Κάτω η Γαλλία, να φύγει το Μπαρκχέιν και «η Γαλλία είναι φρένο στην ανάπτυξή μας».

 

5. Οι Γάλλοι ιμπεριαλιστές γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι αφρικανικοί λαοί περιφρονούν την παρουσία των στρατιωτών της επιχείρησης Μπαρκχέιν και τους βλέπουν ως αποικιοκράτες κατακτητές. Ως αποτέλεσμα, το Παρίσι αυξάνει την πίεση που ασκεί στους ηγέτες των G5 να πνίξουν κάθε τέτοια αντιπολίτευση. Κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην πρωτεύουσα του Νίγηρα, το Νιαμέι, ο Μακρόν τον περασμένο μήνα διαμαρτυρήθηκε για την έλλειψη "σαφούς πολιτικής καταδίκης των αντι-γαλλικών συναισθημάτων" της βάσης. Είπε: «Βλέπω αντιπολιτευτικά κινήματα, ομάδες που καταγγέλλουν τη γαλλική παρουσία ως νεοαποικιακή, ιμπεριαλιστική», προσθέτοντας ότι δεν επιθυμεί να στέλνει στρατιώτες σε χώρες όπου η παρουσία τους δεν είναι «ξεκάθαρα επιθυμητή».

 

6. Η RCIT καταδικάζει σθεναρά τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής του Πω για την εντατικοποίηση της στρατιωτικής επέμβασης στη Δυτική Αφρική. Καταγγέλλουμε την επιχείρηση Μπαρκχέιν/ "Συνασπισμός για το Σαχέλ" ως εκστρατεία για τη διασφάλιση της κυριαρχίας της ιμπεριαλιστικής Γαλλίας και άλλων Μεγάλων Δυνάμεων καθώς και των ντόπιων αστικών τάξεων. Είναι μια ιμπεριαλιστική εκστρατεία για τηδιασφάλιση της εκμετάλλευσης των άφθονων πρώτων υλών της περιοχής από τις πολυεθνικές εταιρείες. Είναι μια ρατσιστική εκστρατεία για να αποτρέπονται οι Αφρικανοί να εισέλθουν στην Ευρώπη.

 

7. Ενώ η RCIT αντιτίθεται στην πολιτική ιδεολογία του μικροαστικού εθνικισμού και του ισλαμισμού, υποστηρίζουμε την τοπική αντίσταση ενάντια στη γαλλική ιμπεριαλιστική επέμβαση ως δίκαιη και νόμιμη πάλη. Διεκδικούμε "ανοιχτά σύνορα" και υπερασπίζουμε το δικαίωμα των ανθρώπων από τον Νότο να εισέλθουν στην Ευρώπη. Καλούμε σε διεθνή εκστρατεία αλληλεγγύης ενάντια στην ιμπεριαλιστική παρέμβαση στη Δυτική Αφρική. Η Δυτική Αφρική μπορεί να ελευθερωθεί μόνο αν εκδιωχθούν τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα και μονοπώλια και μόνο όταν το καπιταλιστικό σύστημα αντικατασταθεί από μια σοσιαλιστική κοινωνία!

 

* Κάτω η επιχείρηση Μπαρκχέιν / "Συνασπισμός για το Σαχέλ"! Έξω όλοι οι ιμπεριαλιστικοί στρατοί!

 

* Να ηττηθούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι λακέδες των G5! Νίκη στη λαϊκή αντίσταση!

 

* Ανοίξτε τα σύνορα - Οι πρόσφυγες είναι ευπρόσδεκτοι στην Ευρώπη!

 

* Για μια ενωμένη και σοσιαλιστική Αφρική απαλλαγμένη από την ιμπεριαλιστική καταπίεση και την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

 

 

 

Διεθνές Γραφείο της RCIT

 

 

 

https://www.redtopia.gr/%ce%ad%ce%be%cf%89-%ce%bf-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b9%ce%bc%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%bb%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%ce%b4%cf%85/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Να ρίξουμε την εγκληματική κυβέρνηση Μπολσονάρου! Καμία ιμπεριαλιστική εμπλοκή στην περιοχή! 

 

Δήλωση της οργάνωσης Corrente Comunista Revolucionária (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Ρεύμα)-CCR (Βραζιλιάνικο τμήμα της RCIT), 24 Αυγούστου 2019, http://www.elmundosocialista.blogspot.com

 

 

 

Από την ανάληψη των καθηκόντων του τον Ιανουάριο, ο Πρόεδρος Μπολσονάρου ασκεί κριτική στους δημόσιους αξιωματούχους της κυβέρνησης που είναι υπεύθυνοι για την προστασία του περιβάλλοντος, κυρίως στον Αμαζόνιο. Ένα από τα πρώτα του βήματα ήταν να αποδυναμώσει τις κρατικές εταιρείες που ήταν υπεύθυνες για την προστασία του περιβάλλοντος και να χαρίσει τα χρέη των ιδιοκτητών γης και των καλλιεργητών σόγιας ενθαρρύνοντας παράλληλα αυτούς τους τομείς να προχωρήσουν σε περιβαλλοντικά εγκλήματα. Ο αρμόδιος υπουργός για το περιβάλλον, Ρικάρντο Σάλες, κόντρα σε όλα τα επιστημονικά δεδομένα, ακολουθεί τη γραμμή του επικεφαλής Μπολσονάρου και του αμερικάνου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, δηλαδή ότι για τον ίδιο δεν υφίσταται δεν καμία υπερθέρμανση του πλανήτη. Μόνο ένας αφελής θα μπορούσε να πιστέψει ότι θα ακολουθούνταν η οποιαδήποτε πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος από τους σημερινούς κυβερνώντες τη χώρα.

 

Ας πάμε στα γεγονότα. Στις 19 Αυγούστου, ο πληθυσμός της πόλης του Σάο Πάολο και των γειτονικών πόλεων, η πιο πυκνοκατοικημένη αστική περιοχή της Νότιας Αμερικής με περισσότερους από 20 εκατομμύρια κατοίκους, είδε στις 3 μ.μ. την ημέρα να μετατρέπεται σε νύχτα χωρίς άμεση εξήγηση, προκαλώντας τρόμο και ανησυχία. Ένα παχύ μαύρο σύννεφο σκέπασε την περιοχή και αναφέρθηκε ότι σε ορισμένες περιοχές έπεσε μαύρη βροχή.

 

Λίγες ώρες αργότερα, το Εθνικό Ινστιτούτο Μετεωρολογίας (INMET) επιβεβαίωσε ότι ο καπνός προέρχεται από πυρκαγιές σε διάφορα σημεία στο βόρειο τμήμα της χώρας, και συγκεκριμένα στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, κοντά στο τριεθνές σύνορο της Βραζιλίας με τη Βολιβία και την Παραγουάη. Οι ειδικοί λένε ότι το σκοτάδι στο Σάο Πάολο προκλήθηκε από τις πυρκαγιές στα βόρεια σε συνδυασμό με ένα κρύο ρεύμα ανέμων από τα νότια.

 

 Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος φταίει. Ήδη από την προεκλογική εκστρατεία του 2018, ο Μπολσονάρου υποσχέθηκε να θέσει τέρμα σε κάθε είδους προστασία του περιβάλλοντος, να άρει τους περιορισμούς που αφορούσαν την προστασία των ιθαγενών πληθυσμών και να ενθαρρύνει την παράνομη εξόρυξη χρυσού και την αποψίλωση των δασών προς όφελος των αγροτικών επιχειρήσεων που αποτελούσαν εκλογική του πελατεία, συνεπώς ό,τι έγινε δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για κανέναν. Η βλακώδης και κυνική ομιλία του Μπολσονάρου στην προεκλογική εκστρατεία του 2018, όταν δήλωνε ότι είναι πατριώτης, εθνικιστής και θα παλέψει ενάντια στη διαφθορά δεν μπορεί να αντέξει στην πραγματικότητα. Οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις του καταστρέφουν τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ήδη γίνει και εκείνες που προετοιμάζει, παραδίδουν άμεσα τον πλούτο μας στα χέρια ξένων εταιρειών, κυρίως ιμπεριαλιστικών χωρών όπως οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και η Κίνα. Ταυτόχρονα, ο ίδιος και η οικογένειά του υπάρχουν σοβαρές υποψίες ότι έχουν στενές σχέσεις με τις πολιτοφυλακές του Ρίο ντε Τζανέιρο που αποτελούνται από πρώην αστυνομικούς. Αυτές οι πολιτοφυλακές βρίσκονται σε σύγκρουση με το οργανωμένο έγκλημα για το ποιος θα ελέγχει το λαθρεμπόριο ναρκωτικών στις φαβέλες και θεωρούνται οι κυριότεροι ύποπτοι γιια τη δολοφονία Μαριέλε Φράνκο, του PSOL (του αριστερού κόμματος-που προέκυψε το 2004 από αριστερή διάσπαση του σοσιαλδημοκρατικού PT που κυβερνούσε μέχρι πρόσφατα, στΜ), μια υπόθεση που είχε διεθνή αντίκτυπο.

 

 Ο χαρακτήρας της κυβέρνησης του Μπολσονάρου είναι τραγικός, βάρβαρος, ωμός. Υπερασπίζεται τα βασανιστήρια της παλιάς στρατιωτικής δικτατορίας με νηφαλιότητα σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Ο λόγος του εναντίον των μειονοτήτων (Ινδιάνοι, μαύροι, ΛΟΑΤ) έγινε γνωστός παγκοσμίως. Το μίσος του για το περιβάλλον και την πάλη ενάντια στην αποψίλωση των δασών ήταν μέρος των προεκλογικών του ομιλιών. Όλα αυτά υπό την ανοχή του μονοπωλίου του αστικού τύπου, ενός αστικού μονοπωλιακού Τύπου, των δικαστών, του Ανώτατου Δικαστηρίου, καθώς όλοι αφοσιωμένοι στον κύριο στόχο τους: να αποτρέψουν με κάθε κόστος την εκλογική νίκη του Εργατικού Κόμματος. Όλα αυτά με τη συνεργασία και την υποστήριξη των πλουσίων, της ως επί το πλείστον λευκής, ρατσιστικής και ιστορικά υποτακτικής μεσαίας τάξης και, δυστυχώς, ενός τμήματος της εργατικής τάξης που καθοδηγείται από βαθιά συντηρητικούς φονταμενταλιστές χριστιανούς παππάδες. Σήμερα παρατηρείται ένα ιδιαίτερο φαινόμενο σε ορισμένες αστικές περιοχές της χώρας: ο «δεξιός φτωχός λαός», δηλαδή ένα τμήμα της εργατικής τάξης που υπερασπίζεται μια οικονομική ατζέντα ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό.

 

 Εν ολίγοις, η πολιτική της κυβέρνησης αυτής συνδέεται με το σχέδιο της παράδοσης των εθνικών περιουσιακών στοιχείων στο ξένο κεφάλαιο. Στην περίπτωση του δάσους του Αμαζονίου ο Μπολσονάρου είχε ήδη προσπαθήσει ανεπιτυχώς να παραδώσει τον στρατηγικό διαστημικό σταθμό της Alcântara, που έχει την ίδια τεράστια σημασία με τον διαστημικό σταθμό της Kourou στη Γαλλική Γουιάνα.

 

Μπροστά στην τραγωδία των δασικών πυρκαγιών στον Αμαζόνιο, ο γάλλος πρόεδρος Εμμανουήλ Μακρόν ζήτησε ουσιαστικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ομάδα των 7 να "λάβουν τα κατάλληλα μέτρα" για να περιορίσουν την καταστροφή. Ο Μακρόν το τράβηξε τόσο μακριά ώστε να φτάσει να λέει «καίγεται το σπίτι μας». Παράλληλα, ο γερμανικός Τύπος καλούσε σε αυστηρό μποϊκοτάζ των βραζιλιάνικων προϊόντων. Όταν ολοκληρωνόταν αυτό το κείμενο, η Άγκελα Μέρκελ της Γερμανίας, ο Τζάστιν Τριντό του Καναδά, ακόμη και ο εξαιρετικά συντηρητικός Μπόρις Τζόνσον του Ηνωμένου Βασιλείου είχαν εκφράσει την καταδίκη τους για τις όλο και μεγαλύτερες φωτιές στο δάσος του Αμαζονίου. Η φινλανδική κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται εκ περιτροπής στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρότεινε η ΕΕ να διερευνήσει τη δυνατότητα απαγόρευσης εισαγωγών βοδινού κρέατος από τη Βραζιλία εξαιτίας των καταστροφών που προκλήθηκαν από την φωτιά στον Αμαζόνιο. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε ότι ανησυχεί βαθύτατα για το θέμα. Τόνισε ότι "δεν μπορούμε πλέον να αντέξουμε τόση καταστροφή σε μία από τις μεγαλύτερες πηγές οξυγόνου και βιοποικιλότητας".

 

Εμείς, ως Κομμουνιστικό Επαναστατικό Ρεύμα-CCR, καταδικάζουμε σθεναρά κάθε ιμπεριαλιστική παρέμβαση που υποτίθεται ότι θα σώσει τον Αμαζόνιο ή οποιοδήποτε οικονομικό μποϊκοτάζ που καθοδηγείται από τις ιμπεριαλιστικές χώρες. Ωστόσο, είμαστε υπέρ των δράσεων του διεθνούς εργατικού κινήματος για την υποστήριξη του αγώνα των Βραζιλιάνων εργατών και των φτωχών μαζών για να σταματήσουμε την εγκληματική κυβέρνηση Μπολσονάρου.

 

Ο στόχος μας είναι να καταγγείλουμε αυτήν την κυβέρνηση, καλώντας τον πληθυσμό, τα κοινωνικά κινήματα, τα προοδευτικά κόμματα να βγουν στους δρόμους και να υπερασπιστούν το δάσος ενάντια σε αυτήν την ακροδεξιά, προδοτική, υποτακτική κυβέρνηση. Είναι απαραίτητο να βγει κάλεσμα για γενική απεργία διάρκειας, να ακυρωθούν οι εκλογές της απάτης που εξέλεξαν τον Μπολσονάρου, να ακυρωθούν όλες οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές μεταρρυθμίσεις, όπως η μεταρρύθμιση της κοινωνικής πρόνοιας, να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι, συμπεριλαμβανομένου του πρώην Προέδρου Λούλα Ντα Σίλβα, και βγει κάλεσμα για μια επαναστατική συντακτική εθνοσυνέλευση . Πρέπει να ρίξουμε την κυβέρνηση Μπολσονάρου και τον αντιπρόεδρο στρατηγό Μουράο και συγχρόνως δεν πρέπει να έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε τυχόν συμμαχίες με την παραδοσιακή δεξιά που οργάνωσε το πραξικόπημα του 2016 κι άνοιξε το δρόμο προς την άκρα δεξιά υπό τον Ζαΐρ Μπολσονάρου.

 

*Eμπρός για Επαναστατική Συντακτική Εθνοσυνέλευση

 

* Λευτεριά σε όλους τους πολιτικούς κρατουμένους

 

* Λευτεριά στον Λούλα

 

* Εμπρός για γενική πολιτική απεργία για την ανατροπή της κυβέρνησης Μπολσονάρου-Μουράο!

 

*Λαϊκές συνελεύσεις σε συνδικάτα, χώρους εργασίας και γειτονιές!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η υπερεθνικιστική κυβέρνηση του BJP στην Ινδία καταργεί τα αυτονομιστικά δικαιώματα δεκαετιών στην περιοχή που πλειοψηφεί το μουσουλμανικό στοιχείο. 

 

Δήλωση της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάσης (RCIT), 6 Αυγούστου 2019, www.thecommunists.net

 

 

 

1.             Η ακροδεξιά κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι και το ινδουιστικού εθνικιστικού κόμματος Bharatiya Janata Party (BJP) ξεκίνησαν μια πρωτοφανή και ιστορική επίθεση εναντίον του καταπιεσμένου λαού του Κασμίρ. Ο Μόντι  κατάργησε το άρθρο 370 του Συντάγματος της Ινδίας στις 5 Αυγούστου με προεδρικό διάταγμα. Ο νόμος παρέχει ειδικά δικαιώματα στους μόνιμους κατοίκους της πολιτείας Τζαμού και Κασμίρ. Απαγορεύει στους κατοίκους από άλλες περιοχές να εγκατασταθούν μόνιμα, να αγοράσουν γη, να καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας στην τοπική αυτοδιοίκηση ή να κερδίζουν σχολικές υποτροφίες στην περιοχή. Επιπλέον, η κυβέρνηση αποφάσισε επίσης να χωρίσει το κράτος σε δύο ομοσπονδιακές περιφέρειες, με τη μια να συγκροτεί την περιφέρεια Τζαμού και Κασμίρ, ενώ η άλλη θα αποτελεί τμήμα της περιφέρειας του Ladakh. Τώρα που το ειδικό καθεστώς του Κασμίρ έχει καταργηθεί, αυτό θα επιτρέψει στους Ινδούς εθνικιστές να αγοράζουν νομίμως και συστηματικά γη και να εγκαθιστούν εκεί κατοίκους από άλλες περιοχές, ξεκινώντας τη δημογραφική μετατροπή της περιοχής από πλειοψηφικά μουσουλμανική σε πλειοψηφικά ινδουιστική.

 

2.             Έχοντας πλήρη επίγνωση ότι αυτή η απόφαση θα προκαλέσει αναπόφευκτα μεγάλη εξέγερση του λαού του Κασμίρ και διεθνή κατακραυγή, η κυβέρνηση Μόντι ξεκίνησε μια βίαιη προληπτική επίθεση ενάντια στους κατοίκους της περιοχής. "Σύμφωνα με το διάταγμα θα απαγορευτεί η κυκλοφορία και όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα παραμείνουν κλειστά», ήταν η δήλωση της κρατικής κυβέρνησης που αφορούσε το Σριναγκάρ, την πρωτεύουσα του Κασμίρ, και τις γύρω περιοχές. "Θα ισχύει πλήρης απαγόρευση για τη διεξαγωγή οποιωνδήποτε δημόσιων συναντήσεων ή συγκεντρώσεων για όσο διάστημα διατηρηθεί αυτό το διάταγμα". Τα ιδιωτικά δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, οι υπηρεσίες του διαδικτύου και τα σταθερά τηλέφωνα κόπηκαν. Μόνο το κρατικό δίκτυο κινητής τηλεφωνίας παρέμεινε σε λειτουργία. Ένας αριθμός προβεβλημένων πολιτικών του Κασμίρ είτε συνελήφθησαν είτε τέθηκαν σε κατ 'οίκον περιορισμό. Το Νέο Δελχί παρέταξε επίσης στην περιοχή τουλάχιστον 10.000 επιπλέον στρατιώτες τις τελευταίες 10 ημέρες και έχουν αποσταλεί ακόμα 70.000 στρατιώτες.

 

3.             Μόλις λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της ινδικής κυβέρνησης, ξέσπασαν αυθόρμητες συγκεντρώσεις. Στο Ισλαμαμπάντ, το Χαϊντεραμπάντ, το Καράτσι και διάφορες άλλες πόλεις του Πακιστάν, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις και δημόσιες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στους αδερφούς και τις αδερφές του κατεχόμενου από την Ινδία Κασμίρ. Στη Λαχόρη, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του Πακιστάν, η Πανπακιστανική Συνομοσπονδία Εργατών διοργάνωσε διαδήλωση. Στο Αζάντ Τζαμού και Κασμίρ - το τμήμα του Κασμίρ που ανήκει στο Πακιστάν - πραγματοποιήθηκε γενική απεργία στις 6 Αυγούστου ως εκδήλωση αλληλεγγύης στα αδέρφια του. Οι πρώην υπουργοί-αρμόδιοι για την  πολιτεία του Κασμίρ, Μεχμπούμπα Μούφτι και Ομάρ Αμπτντουλάχ , καταδίκασαν την απόφαση του Μόντι, λέγοντας «Σήμερα είναι η πιο σκοτεινή ημέρα για την ινδική δημοκρατία ... Θα προκαλέσει καταστροφικές συνέπειες για την υποήπειρο.» Ώρες αργότερα συνελήφθησαν από την ινδική αστυνομία. Αντανακλώντας τη διεθνή κατακραυγή, ιδίως στον μουσουλμανικό κόσμο, οργανώθηκε στις 6 Αυγούστου  έκτακτη συνάντηση του τμήματος της Οργάνωσης Ισλαμικής Συνεργασίας στο Κασμίρ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ιστορική επίθεση του Μόντι απέναντι στον λαό του Κασμίρ θα προκαλέσει μια νέα εξέγερση καθώς και την όξυνση των στρατιωτικών εντάσεων και τον κίνδυνο ενός πολέμου με το Πακιστάν.

 

4.             Η Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής Τάση (RCIT), τα μέλη της και οι υποστηρικτές της στη Νότια Ασία εκφράζουν την πλήρη και άνευ όρων αλληλεγγύη τους στον καταπιεσμένο λαό του Κασμίρ που βιώνουν μια ιστορική επίθεση στο δικαίωμά τους να υπάρχουν. Κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες: η κατάργηση του άρθρου 370 του Μόντι εντάσσεται στο σχέδιο να ξεκινήσει μια «ισραηλινή λύση» για το Κασμίρ, τη μοναδική πολιτεία της Ινδίας με μουσουλμανική πλειοψηφία. Αυτό σημαίνει ότι ο στόχος του BJP είναι να εγκατασταθούν συστηματικά οι ινδουιστές εθνικιστές στο Κασμίρ και να εκδιώξουν τους μουσουλμάνους από την περιοχή – όμοια με την πολιτική των σιωνιστών εναντίον του ιθαγενούς αραβικού πληθυσμού στην ιστορική Παλαιστίνη. Ο σκοπός μιας τέτοιας ινδουιστικής εθνικιστικής πολιτικής εθνοκάθαρσης είναι να μετατρέψει τον μουσουλμανικό λαό του Κασμίρ σε μειονότητα μέσα στην ίδια του την πολιτεία.

 

5.             Η RCIT και το πακιστανικό τμήμα του ανέκαθεν έδιναν άνευ όρων στήριξη στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού του Κασμίρ. Η γη τους είναι μοιρασμένη και κατειλημμένη από τρεις δυνάμεις - την Ινδία, το Πακιστάν και την Κίνα. Η πλειοψηφία των 14 εκατομμυρίων ανθρώπων ζουν κάτω από την ινδική κατοχή. Το μεγαλύτερο τμήμα του υπόλοιπου πληθυσμού ζει κάτω από πακιστανική κατοχή. Ο λαός του Κασμίρ πάντα αγωνιζόταν για ένα ανεξάρτητο κράτος. Από την αρχή της λαϊκής εξέγερσης το 1989 στο κατεχόμενο από την Ινδία τμήμα του Κασμίρ, περίπου 100.000 μουσουλμάνοι του Κασμίρ έχουν σκοτωθεί από τις ινδικές δυνάμεις ασφαλείας. Επιπλέον, περίπου 10.000 γυναίκες έχουν βιαστεί από συμμορίες Ινδών στρατιωτών κατά τη διάρκεια λεηλασιών. Πριν από την τελευταία κλιμάκωση, το ινδικό κράτος είχε ήδη εγκαταστήσει περίπου 750.000 στρατιώτες και αστυνομικούς στο Κασμίρ. Πρόκειται για μια περιοχή που έχει πληθυσμό μόλις 8 εκατομμυρίων κατοίκων. Αυτό σημαίνει ότι αντιστοιχεί σχεδόν ένας ινδός στρατιώτης για κάθε δέκα κατοίκους του Κασμίρ! 

 

6.             Καλούμε το ινδικό εργατικό κίνημα και την αριστερά να κινητοποιηθούν ενάντια στην υπερεθνικιστική επίθεση της κυβέρνησης Μόντι. Μια επίθεση εναντίον του λαού του Κασμίρ είναι μια επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα όλων των λαών στην Ινδία. Αν ο Μόντι κερδίσει αυτή τη μάχη, η υπερ-αντιδραστική κυβέρνησή του θα ενισχυθεί στην πάλη του απέναντι σε όλη την εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους της Ινδίας. Απευθύνουμε έκκληση στην ινδική αριστερά να μην πέσει στην σοσιαλ-πατριωτική παγίδα της «καταδίκης της τρομοκρατίας» σε περίπτωση των νόμιμων ένοπλων επιθέσεων δυνάμεων αντίστασης του Κασμίρ κατά της ινδικής κατοχής (όπως συνέβη τραγικά τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους μετά την επίθεση στην Πουλβάμα).

 

7.             Υπογραμμίζουμε εκ νέου την υποστήριξή μας στον αγώνα αντίστασης του λαού του Κασμίρ με όλες του τις μορφές κατά της ινδικής κατοχής. Κατά τη γνώμη μας, ο πιο ελπιδοφόρος δρόμος προς την ελευθερία είναι ο οργανωμένος μαζικός αγώνας των εργαζομένων, των φτωχών και των νέων. Κανείς δεν πρέπει να εμπιστεύεται την κενή ρητορική των αστικών κυβερνήσεων του Πακιστάν και άλλων μουσουλμανικών χωρών. Θα πρέπει να θυμόμαστε πώς όλοι προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια της κινεζικής σταλινικής-καπιταλιστικής δικτατορίας και αρνήθηκαν τη βίαιη καταπίεση του λαού των Ουιγουίρων στο Ξινγιάνγκ/Ανατολικό Τουρκεστάν! Αντίθετα, είναι επείγον να δημιουργηθεί ένα διεθνές κίνημα αλληλεγγύης των εργατικών και  λαϊκών μαζικών οργανώσεων σε υποστήριξη του λαού του Κασμίρ. 

 

8.             Η RCIT και τα μέλη της και υποστηρικτές της στη Νότια Ασία επαναλαμβάνουν την υποστήριξή τους στον αγώνα του λαού του Κασμίρ για εθνική ανεξαρτησία. Ένα τέτοιο ελεύθερο και ανεξάρτητο Κασμίρ πρέπει να είναι μια χώρα που ελέγχεται από τους εργαζόμενους και τους αγρότες και όχι από μια μικρή κλίκα καπιταλιστών και γαιοκτημόνων. Γι 'αυτό αγωνιζόμαστε για ένα ανεξάρτητο σοσιαλιστικό Κασμίρ, δηλ. για ένα ελεύθερο, ενωμένο και κόκκινο Κασμίρ! Ως μαρξιστές συνδυάζουμε ένα τέτοιο σύνθημα με την προοπτική μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας της Νότιας Ασίας. Καλούμε τους επαναστάτες ολόκληρης της υπο-ηπείρου να ενωθούν μαζί μας στον αγώνα για την οικοδόμηση ενός επαναστατικού κόμματος στο Κασμίρ, το Πακιστάν, την Ινδία και διεθνώς. Μόνο ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να οδηγήσει τον απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων ανθρώπων στη νίκη!

 

 

 

Διεθνές Γραφείο της RCIT

 

https://www.thecommunists.net/worldwide/asia/india-defend-the-kashmiri-people-against-modi-s-attack/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Έκτακτη ανακοίνωση της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάσης, RCIT- 08 Ιουλίου 2019, www.thecommunists.net

 

 

 

1.             Η μεγάλη επανάσταση κινδυνεύει να προδωθεί! Οι ηγέτες των Δυνάμεων Ελευθερίας και Αλλαγής - που εκπροσωπούν επίσημα το μαζικό κίνημα ενάντια στη δικτατορία - έκαναν συμφωνία με το Στρατιωτικό Συμβούλιο. Σύμφωνα με τη συμφωνία, οι δύο πλευρές θα σχηματίσουν ένα κοινό στρατιωτικό και πολιτικό κυρίαρχο συμβούλιο που θα ηγείται της χώρας κατά τη διάρκεια μιας μεταβατικής περιόδου τριών ετών και τριών μηνών. Το συμβούλιο θα περιλαμβάνει πέντε πολίτες που εκπροσωπούν την αντιπολίτευση και πέντε στρατιωτικά μέλη. Μια 11η θέση θα μεταβεί σε κάποιον πολιτικό που θα επιλεγεί και από τις δύο πλευρές. Ένας στρατιωτικός ηγέτης θα προεδρεύει του συμβουλίου για τους πρώτους 21 μήνες, κι έπειτα θα πάρει τη θέση του ένας πολιτικός.

 

2.             Η συμφωνία αυτή επιτεύχθηκε κάτω από την ασφυκτική πίεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των περιφερειακών συμμάχων τους. Σύμφωνα με μια έκθεση του Associated Press, η κυβέρνηση Trump καθώς και οι δικτατορίες της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων ζήτησαν από τους αντιπροσώπους τόσο της αντιπολίτευσης όσο και των στρατευμάτων να καταλήξουν σε μια τέτοια συμφωνία (AP: Οι Σουδανοί λένε ότι η πίεση των ΗΠΑ ήταν καθοριστική για την επίτευξη μεταβατικής συμφωνίας, 08.07.2019). Η έκθεση αναφέρεται σε έναν στρατιωτικό αξιωματούχο του Σουδάν: "Οι Αμερικανοί ζήτησαν μια συμφωνία το συντομότερο δυνατόν. Το μήνυμά τους ήταν σαφές: το μοίρασμα της εξουσίας με αντάλλαγμα εγγυήσεις ότι κανείς από το συμβούλιο δεν θα δικαστεί ", ανέφερε, αναφερόμενος στην καταστολή της 3ης Ιουνίου, όταν σκοτώθηκαν τουλάχιστον 128 άνθρωποι. Οι προσπάθειες αυτών των αντιδραστικών δυνάμεων κορυφώθηκαν σε μυστική συνάντηση στις 29 Ιουλίου στο σπίτι ενός Σουδανού επιχειρηματία στο Κάιρο. Σε αυτή συμμετείχαν οι ηγέτες των διαδηλώσεων, οι στρατηγοί Burhan και Hemedti, καθώς και αξιωματούχοι από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου επετεύχθη η συμφωνία. Ως αποτέλεσμα, οι ηγέτες της αντιπολίτευσης ακύρωσαν τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον ενός κυβερνώντος Στρατιωτικού Συμβουλίου που έχει σφαγιάσει εκατοντάδες αγωνιστές τους τελευταίους μήνες.

 

3.             Η Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής Τάση (RCIT) προειδοποιεί σοβαρά ότι αυτή η συμφωνία μοιρασιάς της εξουσίας είναι ένα επικίνδυνο ξεπούλημα των ηγετώντου κινήματος αντίστασης! Επαναλαμβάνουμε όσα είπαμε στην τελευταία δήλωσή μας ότι "τυχόν διαπραγματεύσεις με τη στρατιωτική διοίκηση θα αποτελέσουν μια επικίνδυνη εκτροπή. Η πραγματική ελευθερία και δημοκρατία δεν μπορούν να επιτευχθούν σε συνεργασία με την στρατιωτική διοίκηση - αλλά μόνο με την ήττα και την απομάκρυνσή της! " Δεδομένου ότι η στρατιωτική διοίκηση διατηρεί μια πολύ ισχυρή θέση στο μεταβατικό συμβούλιο, ότι όλοι οι στρατηγοί παραμένουν σε ισχύ και ότι διατηρούν το μονοπώλιο των όπλων – συνεπώς μπορούν να διώξουν τους αντιπροσώπους της αντιπολίτευσης ανά πάσα στιγμή. Οι βασικοί υποστηρικτές τους είναι όλα πιλοτικά βάρβαρα δικτατορικά καθεστώτα στην Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα! Ακόμη και αν τηρήσουν τη συμφωνία, έχουν πάνω από τρία χρόνια για να δημιουργήσουν τις συνθήκες ώστε η οποιαδήποτε σοβαρή αντιπολιτευτική δύναμη να μπορεί να αποδυναμωθεί, να εξαγοραστεί ή να διαλυθεί. Εάν εφαρμοστεί η συμφωνία, θα σημαίνει ουσιαστικά ότι οι αστοί ηγέτες της αντιπολίτευσης θα ενσωματωθούν στην κυρίαρχη ελίτ και θα ξεπουλήσουν τους στόχους της μεγάλης σουδανικής επανάστασης ως αντάλλαγμα για θέσεις υφισταμένων και προσωπικά προνόμια. Θα σημαίνει ότι ένα νέο, μη εκλεγμένο, στρατιωτικό-πολιτικό καθεστώς παίρνει την εξουσία χωρίς ίχνος δημοκρατικού ελέγχου για πάνω από τρία χρόνια.

 

4.             Ο σημαντικότερος στόχος για την άρχουσα τάξη - και το σημαντικότερο πισωγύρισμα για τον λαό - είναι ότι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης στραγγαλίζουν τώρα το μαζικό κίνημα διαδηλώσεων. Μόλις οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι φτωχοί αγρότες αποσυρθούν από τους δρόμους, η όποια πίεση στην ελίτ για να προβεί σε σοβαρές παραχωρήσεις θα εξαφανιστεί. Στη συνέχεια, θα είναι ευκολότερο για τη στρατιωτική διοίκηση - η οποία θα διατηρήσει το μονοπώλιο των όπλων - να συλλάβει και να καταστείλει κάθε σοβαρή αντιπολίτευση.

 

5.             Η RCIT καταγγέλλει με σθένος τη συνθηκολόγηση των ηγετών των Δυνάμεων Ελευθερίας και Αλλαγής - συμπεριλαμβανομένων εκείνων του –κακώς αποκαλούμενου- Κομμουνιστικού Κόμματος του Σουδάν (που ήταν μέρος αυτής της συμμαχίας από την αρχή).

 

6.             Είναι επείγον για όλους τους αγωνιστές και τις οργανώσεις που παλεύουν για τους δημοκρατικούς στόχους της σουδανικής επανάστασης να απορρίψουν αυτήν την προδοσία. Πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις των λαϊκών μαζών. Πρέπει να στηρίξουν τις προσπάθειες για τη οργάνωση εργαζομένων, νέων και φτωχών αγροτών στις λαϊκές επιτροπές αντίστασης που ξεπηδούνε στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές και στα πανεπιστήμια. Ομοίως, είναι επείγον να δημιουργήσουν οι λαϊκές μάζες επιτροπές αυτοάμυνας για να αντισταθούν στις βίαιες επιθέσεις των παραστρατιωτικών.

 

7.             Το πιο σημαντικό, όλοι οι επαναστάτες αγωνιστές πρέπει να ενωθούν με βάση ένα πρόγραμμα δράσης και να οικοδομήσουν ένα επαναστατικό κόμμα ως τμήμα μιας νέας Διεθνούς. Η RCIT ανυπομονεί να συνεργαστεί μαζί σας!

 

* Καθαιρέστε τους στρατηγούς!

 

* Για μια Επαναστατική Συντακτική Συνέλευση!

 

* Για μια κυβέρνηση των εργαζομένων και των φτωχών αγροτών!

 

 

 

Διεθνές Γραφείο της RCIT

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Του Michael Pröbsting (Μίχαελ Πρόεμπστινγκ), Διεθνή Γραμματέα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάσης (RCIT), 3 Ιουλίου 2019, www.thecommunists.net

 

 

 

Ένας μεγάλος αριθμός μεγάλων σταλινικών κομμάτων δημοσίευσαν πρόσφατα κοινή δήλωση για τη Συρία. [1] Πρόκειται για μια απροκάλυπτη δήλωση υποστήριξης του καθεστώτος Άσαντ. Αυτή η καπιταλιστική δικτατορία που βασίζεται στο σόι του Άσαντ και προέρχεται από μια μικρή σέχτα, κυβέρνησε τη Συρία με μια σιδερένια πυγμή για σχεδόν πενήντα χρόνια. Από την αρχή της λαϊκής εξέγερσης τον Μάρτιο του 2011 – βασική συνιστώσα της Αραβικής Επανάστασης - το καθεστώς έχει σφαγιάσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους για να παραμείνει στην εξουσία. [2]

 

Οι 50 υπογραφές στη δήλωση συμπεριλαμβάνουν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, το ΑΚΕΛ στην Κύπρο, τα επίσημα Κομμουνιστικά Κόμματα σε Βραζιλία, τη Βρετανία, το Μπαγκλαντές, τη Χιλή, την Τσεχία, την Ελλάδα, το Ισραήλ, την Πορτογαλία, την Τουρκία και τις ΗΠΑ. Άλλοι υπογράφοντες είναι το Τουντέχ του Ιράν και, κυρίως, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Συρίας και το Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα της Συρίας . Πολλά από αυτά τα κόμματα έχουν δύναμη στα εθνικά κοινοβούλια ή έχουν συμμετάσχει σε κυβερνητικούς συνασπισμούς. Ακόμη και μικρές ομάδες όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα (Ιταλία), το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα ή το Εργατικό Κόμμα της Αυστρίας φιγουράρουν μεταξύ των υπογραφόντων. [3]

 

 Η δήλωση αυτή είναι σημαντική καθώς αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την αντεπαναστατική φύση του σταλινισμού. Η δήλωση ξεκινά με την περίεργη δήλωση: «Τα τελευταία οκτώ χρόνια, ο λαός της Συρίας έχει υπερασπιστεί την πατρίδα του αποφασιστικά και ηρωικά. Έχει εκδηλώσει μια αξιοσημείωτη και αξιέπαινη αντίσταση, η οποία δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή αυτά τα χρόνια, παρά τα ατελείωτα βάσανα που έχει υποστεί. Έχει ήδη κερδίσει μια θέση στη μεγάλη ιστορία της ανθρωπότητας ».

 

Στην πραγματικότητα, ο λαός της Συρίας διαδήλωνε ειρηνικά την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2011, για να καταργήσει τη δικτατορία της οικογένειας Άσαντ. Αυτό ήταν τμήμα μιας διαδικασίας σε ολόκληρη την περιοχή - από το Μαρόκο και την Τυνησία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο, το Μπαχρέιν έως την Υεμένη. Αλλά η τυραννία του Άσαντ ήταν αποφασισμένη να πνίξει αποφασιστικά τις διαδηλώσεις στο αίμα. Ως αποτέλεσμα, η επανάσταση μετατράπηκε σε εμφύλιο πόλεμο ενάντια στο καθεστώς. Χαρακτηριστικό του αντιλαϊκού χαρακτήρα των σταλινικών που υπογράφουν αυτή τη δήλωση είναι ότι συκοφαντούν μαζικά τη μαζική εξέγερση και επαινούν την κρατική τρομοκρατικία και καταστολή ως «ηρωική υπεράσπιση της πατρίδας τους».

 

Η στήριξη του σταλινισμού στο καθεστώς Άσαντ αντανακλάται και στην ακόλουθη φράση: "Εκφράζουμε την βαθιά και άνευ όρων αλληλεγγύη μας προς τους εργαζόμενους της Συρίας και τα πρωτοπόρα κομμουνιστικά κόμματα τους." Αυτά τα δύο "πρωτοποριακά κομμουνιστικά κόμματα", που υπογράφουν την κοινή δήλωση - το Κομμουνιστικό Κόμμα της Συρίας (Bakdash) και το Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα (Ενιαίο), δεν έχουν καμία σχέση με τον σοσιαλισμό. Έχουν υποστηρίξει πιστά την καπιταλιστική δικτατορία του Άσαντ εδώ και δεκαετίες. Έχουν λίγες έδρες στο κοινοβούλιο, καθώς αποτελούν μέρος του κυβερνώντος "Εθνικού Προοδευτικού Μετώπου" - ενός συνασπισμού κομμάτων στον οποίο κυριαρχεί το κόμμα Μπάαθ του Άσαντ. Αυτό το κοινοβούλιο είναι, βεβαίως, μια καρικατούρα, ακόμη και για τα αστικά πρότυπα. Ο κυβερνών συνασπισμός έχει 200 από τις 250 έδρες και οι υπόλοιπες καταλαμβάνονται από τους λεγόμενους "ανεξάρτητους". Δεν υφίσταται ούτε καν μια ψευδο-αντιπολίτευση στο κοινοβούλιο του Άσαντ.

 

Είναι αναμφισβήτητο ότι το σχέδιο των σταλινικών για αποστολή μιας "αποστολής αλληλεγγύης" στη Δαμασκό θα είναι άλλη μια ενέργεια κλακαδόρων στην τυραννία του Άσαντ.

 

Μια άλλη στιγμή σταλινικής υποκρισίας είναι η δήλωση: «Τα ακόλουθα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα καταδικάζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, η οποία δημιούργησε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες του 21ου αιώνα. (...) Ζητούμε το τέλος της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και σεβόμαστε πλήρως την ανεξαρτησία, την πλήρη εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα της εθνικής επικράτειας της Συρίας. Τονίζουμε για άλλη μια φορά ότι η απόφαση για το μέλλον της Συρίας αφορά μόνο τον λαό της Συρίας. "

 

Πράγματι, εκδηλώνεται μια συνεχής επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των συμμάχων του στη Συρία. Αυτή περιλαμβάνει τη στρατιωτική τους υποστήριξη για το κουρδικό YPG / SDF στην Ανατολική Συρία υπό το πρόσχημα του αγώνα κατά της «τρομοκρατίας του ISIS». Χρησιμοποιώντας σαν φύλλο συκής τον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας", οι δυτικοί ιμπεριαλιστές κατέστρεψαν πολλές πόλεις στη Συρία και το Ιράκ (Μοσούλη και Ράκα έχουν σε μεγάλο βαθμό ισοπεδωθεί) και σκότωσαν χιλιάδες πολίτες. [4]

 

Ωστόσο, οι σταλινικοί δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ για αυτή τη δυτική επιθετικότητα! Το αντίθετο, όπως και πολλοί φιλελεύθεροι, αναρχικοί και ψευδο-τροτσκιστές, στήριξαν το YPG / SDF παρά την αξιοποίησή τους ως στρατιώτες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. [5]

 

Όχι, για τους σταλινικούς εδώ δεν πρόκειται για «ιμπεριαλιστική επιθετικότητα». Μια τέτοια επίθεση συμβαίνει μόνο όταν ο Τραμπ καταγγέλλει το καθεστώς στη Δαμασκό και ρίχνει κάποιες ρουκέτες που κατευθύνονται να καταστρέψουν μερικές άδειες αποθήκες του Συριακού Στρατού! [6]

 

Οι σταλινικοί υποστηρίζουν επίσης ότι η λαϊκή εξέγερση από το 2011 είναι μια "συνωμοσία της CIA" και ένας "ιμπεριαλιστικός πόλεμος δια αντιπροσώπων". Όπως έχουμε δείξει επανειλημμένα, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν έδωσε ποτέ καμία σημαντική υποστήριξη στους αντάρτες και δεν ενδιαφέρεται διόλου να στηρίξει μια λαϊκή επανάσταση εναντίον του καθεστώτος. [7]

 

Υπάρχει, ωστόσο, μια άλλη διαρκής και τεράστια ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στη Συρία. Αυτή είναι η ατελείωτη εκστρατεία βομβιστικής επίθεσης που διεξάγεται από τη Ρωσία κατά του εξεγερμένου συριακού λαού. Αλλά, ω του θαύματος, αυτή η στρατιωτική επίθεση δεν καταγγέλλεται από αυτούς τους «υπερασπιστές των εργαζομένων» αλλά μάλλον γίνεται δεκτή με πανηγυρισμούς και υποστηρίζεται! Όπως έχουμε δείξει σε διάφορες δημοσιεύσεις, πολλά από αυτά τα κόμματα ζητωκραυγάζουν ανοιχτά για τη στρατιωτική παρέμβαση της Ρωσίας στη Συρία! Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς οι περισσότεροι σταλινικοί υποστηρίζουν ότι τα καθεστώτα στη Ρωσία και την Κίνα είναι «αντιιμπεριαλιστικά» και «προοδευτικά». Ως αποτέλεσμα υποστηρίζουν τις πολιτικές και στρατιωτικές τους παρεμβάσεις. [8]

 

Η στενή σχέση των σταλινικών κομμάτων με τα καπιταλιστικά και ιμπεριαλιστικά καθεστώτα είναι επίσης εμφανής από τη σύνθεση της ηγεσίας του διεθνούς δικτύου των σταλινικών. Σε μια συνεδρίαση της "Ομάδας Εργασίας της Διεθνούς Κομμουνιστικής κι Εργατική Συνάντησης" στις αρχές Ιουνίου, παρευρίσκονταν αντιπροσωπείες από τα κυβερνώντα κόμματα της Κίνας, του Βιετνάμ, της Κούβας, της Νότιας Αφρικής και της Βόρειας Κορέας μαζί έναν αριθμό κομμάτων που υπέγραψαν τη Συρία δήλωση. [9]

 

Η καραμέλα του σταλινισμού για την "ανεξαρτησία και πλήρη κυριαρχία" της Συρίας αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Στην πραγματικότητα, το καθεστώς του Άσαντ πουλά τη χώρα στη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα. Αυτό το καθεστώς έχει φέρει εκατοντάδες χιλιάδες ιρανούς και ρώσους στρατιώτες στη χώρα και τους έχει παραδώσει στρατιωτικές, αεροπορικές και ναυτικές βάσεις κλπ.! [10]

 

Τελειώνουμε, δηλώνοντας για μια ακόμη φορά ότι η Συριακή Επανάσταση υπήρξε και παραμένει μια νόμιμη λαϊκή εξέγερση. Η RCIT υποστήριξε από την αρχή αυτόν τον απελευθερωτικό πόλεμο και συνεχίζει να το κάνει. [11]

 

Αντίθετα, η τελευταία δήλωση των σταλινικών επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τον εντελώς αντεπαναστατικό χαρακτήρα αυτού του ρεύματος. Ο σταλινισμός είναι η άρνηση του σοσιαλισμού. Τα κόμματα αυτά είναι σοσιαλιμπεριαλιστές-υποστηρικτές της Ρωσίας και της Κίνας, καθώς και νεροκουβαλητές καπιταλιστικών δικτατοριών όπως αυτή της οικογένειας Άσαντ. Ο καρκίνος του σταλινισμού από το διεθνές εργατικό κίνημα πρέπει να ξεριζωθεί επιτέλους μία για πάντα!

 

 

 

[1] Κοινή Δήλωση για τη Συρία Joint Statement on Syria, 18.6.2019, http://solidnet.org/article/Joint-Statement-on-Syria/

 

[2]Ποιος είναι υπεύθυνος για τον θάνατο πολιτών; See on this e.g. Michael Pröbsting: Syria: Who is Responsible for the Civilian Death Toll from March 2011 to September 2018? A Revealing Statistic Shows Who are the Real Terrorists in the Syrian Civil War, 10.10.2018, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/syria-who-is-responsible-for-the-civilian-death-toll-from-march-2011-to-september-2018/

 

[3] Πλήρης αριθμός υπογραφών For a complete list of the signatories see at the end of the statement at the link provided above.

 

[4] Ράκα: Άμυνα στην αμερικανική ιμπεριαλιστική επίθεση! See on this e.g. Yossi Schwartz: Raqqa: Defeat the US Imperialist Offensive! An assessment of the US/SDF/YPG war against Daesh, April 2017, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/us-offensive-in-raqqa/; Yossi Schwartz: Down With the New Imperialist Attack on Iraq and Syria! The Renewal of the Imperialist War and the Tasks of the Workers Movement, 2.10.2014, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/us-war-in-iraq-and-syria/

 

[5] Για τον ρόλο του YPG και τη σχέση του με ΗΠΑ/Σαουδική Αραβία See on this e.g. Michael Pröbsting: The Revelations of a U.S. General on Washington’s Allies in Syria. Another Blow to the Stalinist Myths about the Character of Syrian Liberation Fighters and the Role of the Kurdish SDF/YPG, 27.10.2017, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/revelations-of-u-s-general-on-washington-s-allies-in-syria/; Kissing the Feet of the Saudi Chainsaw-Crown Prince. On the Shameful Response of the Kurdish YPG on the Killing of the Saudi Journalist Kashoggi, 20.10.2018, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/the-shameful-response-of-the-kurdish-ypg-on-the-killing-of-the-saudi-journalist-kashoggi/

 

[6] Συρία: ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλισμούς- ο κύριος εχθρός βρίσκεται στη χώρα μας! See on this e.g. RCIT: Down with Imperialist Warmongering of All Great Powers! Syria attack, Protectionist Tariffs and Salisbury poisoning: Against all imperialist diplomatic, economic and military aggression! In U.S., EU, Russia and China: The Main Enemy is at Home! Support democratic and national liberation struggles of oppressed people! 13.04.2018, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/syria-down-with-imperialist-warmongering-of-all-great-powers/; ISL: On Trump’s attack on Syria, 15.04.2018, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/on-trump-s-attack-on-syria/;

 

[7] Για την στάση των ΗΠΑ απέναντι στον Άσαντ See on this e.g. Michael Pröbsting: “We Worried that the Assad Regime Might Finally Collapse”. New revelations about the approach of U.S. imperialism to the Assad regime, 15.05.2019, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/us-official-we-worried-that-the-assad-regime-might-finally-collapse/; How U.S. Strategists View the Syrian Revolution. Revealing Insights from some Documents of the U.S. Military Intelligence Establishment – Another Confirmation of Our Warnings, 25.09.2018, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/how-u-s-strategists-view-the-syrian-revolution/; High-Ranking U.S. Delegation Meets Assad’s Security Chief. How Big Gangsters and Small Gangsters Negotiate to Get a Deal, 30.08.2018, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/high-ranking-u-s-delegation-meets-assad-s-security-chief/; U.S. Imperialism Wants to “Re-Engage” with the Assad Tyranny. Comment on an Article by former U.S. President Jimmy Carter published in the New York Times, 28.08.2018, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/u-s-imperialism-wants-to-re-engage-with-the-assad-tyranny/

 

[8] Διαβάστε για τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, ΕΕ, Ιαπωνίας και τις συνέπειές του στη Συρία. See on this e.g. chapter XXIV. “The Left Facing Great Power Rivalry: Pro-Eastern Social-Imperialists (Stalinists)” in Michael Pröbsting: Anti-Imperialism in the Age of Great Power Rivalry. The Factors behind the Accelerating Rivalry between the U.S., China, Russia, EU and Japan. A Critique of the Left’s Analysis and an Outline of the Marxist Perspective, RCIT Books, January 2019, https://www.thecommunists.net/theory/anti-imperialism-in-the-age-of-great-power-rivalry/; see also part 2 of Michael Pröbsting: Syria and Great Power Rivalry: The Failure of the „Left“. The bleeding Syrian Revolution and the recent Escalation of Inter-Imperialist Rivalry between the US and Russia – A Marxist Critique of Social Democracy, Stalinism and Centrism, 21 April 2018, https://www.thecommunists.net/theory/syria-great-power-rivalry-and-the-failure-of-the-left/

 

[9] ΚΚ Τουρκίας-ΚΚ Ελλάδας CP of Turkey - CP of Greece, Ιn Izmir, the 21st International Meeting of Communist and Workers’ Parties, 12.6.2019 http://www.solidnet.org/article/CP-of-Turkey-CP-of-Greece-n-Izmir-the-21st-International-Meeting-of-Communist-and-Workers-Parties/

 

[10] Στοιχεία για τα ιρανικά και ρωσικά στρατεύματα στη Συρία See on this e.g. Ahmad Rafat: IRGC Commander Claims 200,000 Iran-backed Troops In Syria, December 31, 2016 https://kayhanlife.com/translated-features/irgc-commander-claims-200000-iran-backed-troops-in-syria/; AFP: Russia says over 63,000 troops have fought in Syria, August 22, 2018, https://www.yahoo.com/news/russia-says-over-63-000-troops-fought-syria-141424820.html; see also Michael Pröbsting: 63,000 Troops. Russian Imperialist Forces back up the Reactionary Assad Regime in Syria, 27.08.2018, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/63-000-russian-troops-in-syria/

 

[11] Κείμενα της RCIT για τη Συριακή επανάσταση: The RCIT has published a number of booklets, statements, and articles on the Syrian Revolution that can be accessed on a special sub-section of this website: https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/collection-of-articles-on-the-syrian-revolution/. In particular we refer to RCIT: Save the Syrian Revolution! A call for international solidarity with the Syrian people in Idlib suffering from the barbarous onslaught by Assad and Putin! 04 June 2019, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/call-save-the-syrian-revolution/; Michael Pröbsting: Is the Syrian Revolution at its End? Is Third Camp Abstentionism Justified? An essay on the organs of popular power in the liberated area of Syria, on the character of the different sectors of the Syrian rebels, and on the failure of those leftists who deserted the Syrian Revolution, 5 April 2017, https://www.thecommunists.net/theory/syrian-revolution-not-dead/; Michael Pröbsting: World Perspectives 2018: A World Pregnant with Wars and Popular Uprisings, February 2018, Chapter V, https://www.thecommunists.net/theory/worldperspectives-2018/chapter-v/; Michael Pröbsting: Syria and Great Power Rivalry: The Failure of the „Left“. The bleeding Syrian Revolution and the recent Escalation of Inter-Imperialist Rivalry between the US and Russia – A Marxist Critique of Social Democracy, Stalinism and Centrism, 21 April 2018, https://www.thecommunists.net/theory/syria-great-power-rivalry-and-the-failure-of-the-left/.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Του Michael Pröbsting (Μίχαελ Πρόεμπστινγκ), Διεθνή Γραμματέα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάσης (RCIT), 4 Ιουλίου 2019, www.thecommunists.net

 

 

 

Όπως είναι γενικά γνωστό, το Κουρδικό YPG / PYD υποστηρίζεται από πολλές φιλελεύθερες, αναρχικές, σταλινικές και ψευδο-τροτσκιστικές δυνάμεις στη Δύση και την Ανατολή. Χαρακτηρίζουν αυτή την οργάνωση ως «αριστερή» και φεμινιστική και καλούν στη στήριξή της από προοδευτικές δυνάμεις.

 

Αυτό αποτελούσε πάντα έναν μύθο, όπως έχει επισημάνει επανειλημμένα η RCIT. [1] Στη χίμαιρα του "προοδευτικού" YPG έχει πλέον προστεθεί ένα ακόμη χτύπημα. Σύμφωνα με μια έκθεση του Thamer al-Sabhan, υπουργού Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας για θέματα Μέσης Ανατολής, επισκέφθηκε την πόλη Deir ez-Zor στις 13 Ιουνίου. Εκεί συναντήθηκε με τους Κούρδους ηγέτες, τον Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών κ. Joel Rayburn, τον Πρέσβη των ΗΠΑ William Roebuck και με αρκετούς άραβες σεΐχηδες και αξιωματούχους. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ο Sabhan κάλεσε τις αραβικές φυλές να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) υπό την ηγεσία των Κούρδων για να αποτρέψουν την επιστροφή του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) και να βάλουν τέλος στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν στην Deir ez-Zor, αφού το SDF την απελευθέρωσε από ΙΚ τον Μάρτιο. "[2]

 

Πρόκειται για ένα παράδειγμα της επαίσχυντης συμμαχίας του "αριστερού" YPG με τη σαουδαραβική μοναρχία. Το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας είναι μία από τις πιο ολοκληρωτικές δικτατορίες στην περιοχή και ένας πιστός και αξιόπιστος σύμμαχος της κυβέρνησης Τραμπ (μαζί με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα). Καταστέλλει τα δικαιώματα των γυναικών με τον πιο αποκρουστικό τρόπο. Χρηματοδοτεί και υποστηρίζει βίαιες δικτατορίες όπως αυτή του στρατηγού Σίσι στην Αίγυπτο ή του πολέμαρχου στρατηγού Χαφτάρ στη Λιβύη. Έχει ξεκινήσει έναν βάρβαρο επιθετικό πόλεμο εναντίον του λαού της Υεμένης, ο οποίος έχει ήδη οδηγήσει στον θάνατο χιλιάδων πολιτών. Δολοφόνησε τον δημοσιογράφο Jamal Khashoggi με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο.

 

Η απροκάλυπτη στήριξη αυτού του βάρβαρου καθεστώτος από το YPG καταστρέφει για μια ακόμη φορά τους σταλινικούς ισχυρισμούς σχετικά με τον προοδευτικό χαρακτήρα αυτής της πολιτοφυλακής. Επιβεβαιώνει τη δήλωση της RCIT ότι το μικροαστικό εθνικιστικό YPG έχει παίξει, συνολικά, έναν επαίσχυντο και αντιδραστικό ρόλο από την αρχή της Συριακής Επανάστασης το 2011. [3]

 

Τα πρώτα χρόνια της λαϊκής εξέγερσης, το YPG απέτυχε να ενώσει τις κουρδικές μάζες με τον αραβικό λαό που εξεγείρονταν ενάντια στην αντιδραστική τυραννία του Άσαντ. Αντίθετα, του προσέφερε τη συνεργασία του. Από το 2015 συνεργάζεται στενά με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και, ουσιαστικά, έγινε το πεζικό των Δυτικών Μεγάλων Δυνάμεων στις περιοχές της Συρίας όπου βρίσκονταν.

 

Είναι αλήθεια ότι το YPG υπεράσπισε νομίμως τον κουρδικό λαό ενάντια στις επιθέσεις των αντιδραστικών τρομοκρατών του Daesh / ISIS. Αλλά αυτός ο αγώνας εξαρτιόταν όλο και περισσότερο από την υπηρεσία του YPG ως στρατού ξηράς για λογαριασμό του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, το YPG βοήθησε τους ιμπεριαλιστές να κατακτήσουν μεγάλα τμήματα της Ανατολικής Συρίας. Στην πραγματικότητα, έχει καταστεί μια κατοχική δύναμη σε βάρος των αραβικών πληθυσμών της Ράκκα και άλλων μη κουρδικών περιοχών. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν ότι αυτό έχει οδηγήσει σε αυξανόμενο αριθμό τοπικών διαδηλώσεων [4]. Πιο πρόσφατα, η ηγεσία του YPG / SDF ξεκίνησε ξανά διαπραγματεύσεις με το καθεστώς Άσαντ. [5]

 

Εν ολίγοις, σε αντίθεση με την προπαγάνδα της μικροαστικής Αριστεράς στη Δύση και την Ανατολή, οι σοσιαλιστές δεν μπορούν να υποστηρίξουν το YPG. Πρέπει μάλλον να τους καταγγείλουν ως υπαλλήλους του δυτικού ιμπεριαλισμού και της υπερ-αντιδραστικής δικτατορίας της Σαουδικής Αραβίας.

 

 

 

[1] Για τις σχέσεις Κούρδων με ΗΠΑ-Σαουδική Αραβία

 

See e.g. RCIT: Obituary: The Tragic Death of Lorenzo Orsetti, 20 March 2019, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/obituary-the-tragic-death-of-lorenzo-orsetti/;Michael Pröbsting: The Revelations of a U.S. General on Washington’s Allies in Syria. Another Blow to the Stalinist Myths about the Character of Syrian Liberation Fighters and the Role of the Kurdish SDF/YPG, 27.10.2017, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/revelations-of-u-s-general-on-washington-s-allies-in-syria/; Kissing the Feet of the Saudi Chainsaw-Crown Prince. On the Shameful Response of the Kurdish YPG on the Killing of the Saudi Journalist Kashoggi, 20.10.2018, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/the-shameful-response-of-the-kurdish-ypg-on-the-killing-of-the-saudi-journalist-kashoggi/

 

[2]Η Δαμασκός συναγωνίζεται με Σαουδάραβες και Κούρδους για φυλετική υποστήριξη Lamar Erkendi: Damascus vies with Saudi-Kurd union for tribal support, July 1, 2019 https://www.al-monitor.com/pulse/originals/2019/06/syria-deir-ez-zor-saudi-arabia-kurds-arab-tribes.html

 

[3] RCIT- για τη Συριακή επανάσταση, The RCIT has published a number of booklets, statements, and articles on the Syrian Revolution that can be accessed on a special sub-section of this website: https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/collection-of-articles-on-the-syrian-revolution/. In particular we refer to RCIT: Save the Syrian Revolution! A call for international solidarity with the Syrian people in Idlib suffering from the barbarous onslaught by Assad and Putin! 04 June 2019, https://www.thecommunists.net/worldwide/africa-and-middle-east/call-save-the-syrian-revolution/; Michael Pröbsting: Is the Syrian Revolution at its End? Is Third Camp Abstentionism Justified? An essay on the organs of popular power in the liberated area of Syria, on the character of the different sectors of the Syrian rebels, and on the failure of those leftists who deserted the Syrian Revolution, 5 April 2017, https://www.thecommunists.net/theory/syrian-revolution-not-dead/; Michael Pröbsting: World Perspectives 2018: A World Pregnant with Wars and Popular Uprisings, February 2018, Chapter V, https://www.thecommunists.net/theory/worldperspectives-2018/chapter-v/; Michael Pröbsting: Syria and Great Power Rivalry: The Failure of the „Left“. The bleeding Syrian Revolution and the recent Escalation of Inter-Imperialist Rivalry between the US and Russia – A Marxist Critique of Social Democracy, Stalinism and Centrism, 21 April 2018, https://www.thecommunists.net/theory/syria-great-power-rivalry-and-the-failure-of-the-left/.

 

[4] Διαδηλώσεις Αράβων απέναντι στην εξουσία των Κούρδων See on this e.g. Arab residents rally against Kurdish rule in Syria's Deir Az Zor, 2019-05-08 https://www.aljazeera.com/news/2019/05/arab-residents-rally-kurdish-rule-syria-deir-az-zor-190508061316059.html; Suleiman Al-Khalidi: Anti-Kurdish protests grow in Syria's Deir al-Zor: residents, locals, May 8, 2019 / https://www.reuters.com/article/us-syria-security-deir-al-zor/anti-kurdish-protests-grow-in-syrias-deir-al-zor-residents-locals-idUSKCN1SE039; Bassem Mroue: Anti-Kurdish protests in east Syria could endanger US plans, 2019-05-09 https://apnews.com/3314a11ddb2b40fdbfbe689d812fa080; Shelly Kittleson: More Arab protests expected against Kurdish SDF in Syria, June 3, 2019 https://www.al-monitor.com/pulse/originals/2019/05/syria-deir-ez-zor-shuhail-protests-sdf-killing-arabs.html#ixzz5pw1UFLBz

 

[5] Οι Κούρδοι διαπραγματεύονται με το καθεστώς. See on this e.g. Hossam Rabie: Syria’s Kurds seek outside help to negotiate with regime, January 13, 2019, https://www.al-monitor.com/pulse/originals/2019/01/egypt-mediate-kurds-syria-regime-manbij.html; AFP: ISIS will be defeated in a month, says Syrian Kurdish militia leader, Jan 25, 2019, https://www.thenational.ae/world/mena/isis-will-be-defeated-in-a-month-says-syrian-kurdish-militia-leader-1.817941; Rodi Said: Exclusive: Syrian Kurdish YPG expects negotiations with Damascus soon, January 24, 2019, https://www.reuters.com/article/us-mideast-crisis-syria-ypg-exclusive/exclusive-syrian-kurdish-ypg-expects-negotiations-with-damascus-soon-idUSKCN1PI2LO

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εμπρός για Γενική Απεργία Διαρκείας, για την ανατροπή του νομοσχεδίου και της κυβέρνησης της Κάρι Λαμ!

 

Δήλωση της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάσης (RCIT), 18 Ιουνίου 2019, www.thecommunists.net

 

 

 

 

1.             Το Χονγκ Κονγκ συγκλονίζεται σήμερα από ένα κύμα μαζικών διαδηλώσεων. Οι διαδηλωτές ζητούν την απόσυρση του αποκαλούμενου «νόμου περί έκδοσης». Αυτό το νομοσχέδιο θα επέτρεπε να εκδίδονται άνθρωποι από το Χονγκ Κονγκ στην Κίνα για να δικαστούν. Δεδομένου ότι στο Χονγκ Κονγκ υπάρχουν πολύ περισσότερα δημοκρατικά δικαιώματα απ ‘ό, τι στην υπόλοιπη Κίνα – λόγω του δεσποτικού καθεστώτος του καθεστώτος στο Πεκίνο – το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί σοβαρή επίθεση εναντίον των αντιπολιτευτικών δυνάμεων στο Χονγκ Κονγκ. Η βίαιη καταπίεση του λαού των Ουιγούρων στο Ανατολικό Τουρκεστάν, με ένα εκατομμύριο κατοίκους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, υπογραμμίζει τη δικτατορική φύση της κεντρικής κινεζικής κυβέρνησης.

 

2.             Αρκετές οργανώσεις πολιτικών δικαιωμάτων απάντησαν με μια καμπάνια διαρκείας ενάντια σε αυτό το νομοσχέδιο. Το πρόσφατο «πικ» αυτών των διαδηλώσεων αποτέλεσαν τις μαζικότερες διαδηλώσεις στην ιστορία του Χονγκ Κονγκ. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι διαδήλωσαν στις 9 Ιουνίου και δύο εκατομμύρια στις 16 Ιουνίου. Δεδομένου ότι η πόλη έχει συνολικό πληθυσμό 7,4 εκατομμυρίων, αυτό σημαίνει ότι πολλοί από τους κατοίκους ηλικίας 15 έως 54 ετών βρίσκονταν στους δρόμους! Η αστυνομία – ακολουθώντας τις εντολές της φιλοκινεζικής κυβέρνησης της Κάρι Λαμ – επιτέθηκε βίαια στους διαδηλωτές με σπρέι πιπεριού, δακρυγόνα και σφαίρες από καουτσούκ. Ως αποτέλεσμα, τουλάχιστον 81 άτομα νοσηλεύτηκαν με τραυματισμούς. Ένας διαδηλωτής – άνδρας που κρατούσε ένα πανό με τίτλο “Καμία έκδοση στην Κίνα, πλήρης απόσυρση του νομοσχεδίου περί έκδοσης, δεν είμαστε κακοποιοί. Απελευθερώστε τους φοιτητές και τραυματίες, να παραιτηθεί η Κάρι Λαμ , βοηθήστε το Χονγκ Κονγκ” έχασε τη ζωή του κι έγινε μάρτυρας του κινήματος.

 

3.             Η Κάρι Λαμ πιέζεται πλέον ασφυκτικά από το μαζικό κίνημα και ελπίζει να την «βγάλει καθαρή» από τις μαζικές διαδηλώσεις. Αναγκάστηκε να αναβάλει την έγκριση του νομοσχεδίου. Ωστόσο, η βίαιη καταστολή έχει ριζοσπαστικοποιήσει το κίνημα που απαιτεί τώρα εκτός από την απόσυρση του νομοσχεδίου  και την παραίτησή της. Την ίδια στιγμή, εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας τόνισε ότι «η κινεζική κυβέρνηση, η κεντρική κυβέρνηση, στηρίζει πάντα και πλήρως το έργο του επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας Κάρι Λαμ και της κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ».

 

4.             Η Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής Τάση (RCIT, ελληνικά αρχικά ΕΚΔΤ) υποστηρίζει άνευ όρων τις μαζικές διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ. Ο αγώνας κατά του νόμου περί έκδοσης και της κυβέρνησης Κάρι Λαμ είναι ένας σημαντικός δημοκρατικός αγώνας. Χαιρετίζουμε το γεγονός ότι δημιουργήθηκε ένα διεθνές κίνημα αλληλεγγύης που οργάνωσε συγκεντρώσεις σε τουλάχιστον 39 πόλεις σε όλο τον κόσμο. Εάν οι διαδηλωτές επιβάλουν τα αιτήματά τους, αυτό θα αποτελέσει σοβαρό πλήγμα κατά της σταλινικής-καπιταλιστικής δικτατορίας στο Πεκίνο.

 

5.             Έχουμε πλήρη επίγνωση των πολιτικών και ιδεολογικών περιορισμών των διαδηλώσεων. Πολλοί από τους διοργανωτές είναι προσκολλημένοι σε αστικές φιλελεύθερες ιδέες και έχουν ψευδαισθήσεις για τη δυτική «δημοκρατία». Υπάρχει επίσης μια τάση από τμήματα του κινήματος να ζητήσουν την “ανεξαρτησία” του Χονγκ Κονγκ. Η πόλη ήταν υποδουλωμένη μέχρι πρόσφατα, το 1997  στη βρετανική αυτοκρατορία. Πρόκειται για την κληρονομιά μιας βάρβαρης ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας κατά της Κίνας τον 19ο και τον 20ό αιώνα.

 

6.             Η ΕΚΔΤ προειδοποιεί για οποιαδήποτε αυταπάτη για τον ρόλο του αμερικανικού ή ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Αυτές οι κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τη δημοκρατία – απλά αρκεί να κοιτάξει κανείς τις αιματοβαμμένες δικτατορίες στην Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία που είναι στενοί σύμμαχοί τους. Η Ουάσινγκτον και το Λονδίνο θα επιδιώξουν να εκμεταλλευτούν τις αναταραχές στο Χονγκ Κονγκ για να προωθήσουν τη θέση τους στον οξυνόμενο ανταγωνισμό με την Κίνα για την παγκόσμια ηγεμονία.

 

7.             Η ΕΚΔΤ παλεύει για γενική απεργία διάρκειας για να ανατραπεί ο νόμος περί έκδοσης και να πέσει η διοίκηση Λαμ. Είναι ζωτικής σημασίας για τους εργαζόμενους και τη νεολαία στο Χονγκ Κονγκ να διοργανώσουν δημοκρατικές μαζικές συνελεύσεις για να συζητούν τα αιτήματα και τις τακτικές του κινήματος τους. Τέτοιες συνελεύσεις πρέπει να εκλέγουν εκπροσώπους προκειμένου να οικοδομήσουν ένα κίνημα υπό την καθοδήγηση ενός δημοκρατικά ελεγχόμενου συντονιστικού οργάνου.

 

8.             Κατά τη γνώμη μας, είναι επείγον το δημοκρατικό κίνημα στο Χονγκ Κονγκ να μην επιτρέψει να απομονωθεί από τις καταπιεσμένες μάζες στην υπόλοιπη Κίνα. Αντιθέτως, πρέπει να εκφράσει την υποστήριξή του για τα δικαιώματα των εργαζομένων που υποφέρουν από υπερεκμετάλλευση, τους αγρότες που καταπιέζονται από τους γραφειοκράτες, καθώς και τους καταπιεσμένους μουσουλμάνους Ουιγουίρους.

 

9.             Η ΕΚΔΤ βλέπει τον δημοκρατικό αγώνα στο Χονγκ Κονγκ ως μέρος του διεθνούς αγώνα για την απελευθέρωση. Καλούμε τους αγωνιστές να οργανωθούν στη βάση μιας διεθνούς και σοσιαλιστικούς προοπτικής. Η επίτευξη αυτού του στόχου απαιτεί την δημιουργία ενός επαναστατικού κόμματος στην Κίνα και παγκοσμίως!   Κάτω ο νόμος έκδοσης! Να νικήσουμε τη διοίκηση της Κάρι Λαμ! Κάτω από την ψευδο-κομμουνιστική καπιταλιστική δικτατορία του Πεκίνου! * Για μια Δημοκρατία των εργατών και των φτωχών αγροτών στην Κίνα! Για μια Σοσιαλιστική Ομοσπονδία στην Ανατολική Ασία ως ένα πρώτο βήμα προς έναν σοσιαλιστικό κόσμο!

 

 

(Μετάφραση Αλέξης Λιοσάτος, διαβάστε περισσότερα: https://www.redtopia.gr/%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b6%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%b7%ce%bb%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b5%ce%bd%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf/)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάσης (RCIT), 20.05.2019, www.thecommunists.net

 

 

 

Στις 30 Απριλίου αυτού του έτους ο βραζιλιάνος πρόεδρος Ζάιρ Μπολσονάρου ανακοίνωσε πάγωμα του 30% των επιχορηγήσεων στα δημόσια πανεπιστήμια. Η κυβέρνηση εξήγησε πως αυτά τα χρήματα θα επενδυθούν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.Για να δικαιολογήσει αυτές τις περικοπές ο Μπολσονάρου δήλωσε: ‘Η Παιδεία στη Βραζιλία είναι σαν ένα σπίτι με υπέρoχη σκεπή και ρημαγμένους τοίχους’.

 

Με εξαίρεση τους φανατικούς οπαδούς του Μπολσονάρου φυσικά κανείς δεν πίστεψε πως θα είναι σωστό να κοπούν χρήματα από τα κρατικά πανεπιστήμια, πόσο μάλλον ότι αυτά τα χρήματα θα πήγαιναν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια μεγάλη γενικευμένη επίθεση στην Παιδεία. Το κίνημα αντίστασης δε χρειάστηκε πολύ χρόνο για να οργανωθεί.Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών στις 15 Μαίου ενάντια στις περικοπές στην Παιδεία κατά 30%, ενώθηκαν με την απεργία των εκπαιδευτικών ενάντια μεταρρύθμιση για το συνταξιοδοτικό σύστημα.

 

Πώς ήταν η κινητοποίηση των φοιτητών και των εκπαιδευτικών στις 15 Μάη:

 

Η 15η Μάη,που εξαιτίας της επιτυχίας της απέκτησε το παρατσούκλι 15Μ (σ.Redtopia: έτσι έμεινε γνωστό και το κίνημα των αγανακτισμένων στην Ισπανία) , χαρακτηρίστηκε από μαζικές διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα.Τα Μέσα αναφέρουν πως συγκεντρώσεις εκείνη τη μέρα πραγματοποιήθηκαν σε τουλάχιστον 220 πόλεις σε 26 ομοσπονδιακά κρατίδια, καθώς και στην ομοσπονδιακή πρωτεύουσα Μπραζίλια.Αυτές οι διαδηλώσεις έφεραν κοντά όχι μόνο τους φοιτητές και εκπαιδευτικούς, αλλά και τους γονείς των φοιτητών, καθώς και άλλους τομείς της εργατικής τάξης.Περισσότεροι από 1.5 εκατομμύριο διαδηλωτές βγήκαν εκείνη τη μέρα στους δρόμους!

 

Αυτή η κινητοποίηση απαρτιζόταν όχι μόνο απο ανθρώπους του δημοσίου τομέα αλλά και απο έναν μεγάλο αριθμό φοιτητών και εκπαιδευτικών ιδιωτικών σχολών. Αναμφίβολα ένα μεγάλο τμήμα της μεσαίας τάξης, όχι μόνο υποστήριξε την κινητοποίηση αλλά και προσχώρησε σε αυτήν.Aυτή η κινητοποίηση αντιμετωπίστηκε θετικά και απο την εργατική τάξη και από τον λαό. Σε αυτήν συμμετείχαν επίσης εκπρόσωποι και από άλλους εργατικούς κλάδους όπως για παράδειγμα απο τους εργάτες στην Μεταλλουργία, στα πετρέλαια και στο μετρό του Sao Paolo, εκφράζοντας τη στήριξή τους στο κίνημα , με διάφορες δράσεις και στάση εργασίας .

 

 Όταν ο Μπολσονάρου ερωτήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες για την απεργία, χαρακτήρισε τους διαδηλωτές ‘χρήσιμους ηλίθιους’.Το μόνο όμως που κατάφερε με αυτόν του τον χαρακτηρισμό, ήταν να συμμετέχουν στις δράσεις περισσότερες χιλιάδες άνθρωποι.

 

Συνεχίστε την αντίσταση και οργανώστε την γενική απεργία!

 

Η 15η Μάη έδειξε, πως η μαζική κινητοποίηση μπορεί και πρέπει να νικήσει τις επιθέσεις της κυβέρνησης. Αυτή η μεγάλη κινητοποίηση του 1.5 εκατομμυρίου διαδηλωτών θα έπρεπε να χρησιμεύσει ως προετοιμασία για την γενική απεργία της 14ης Ιουνίου που ήδη έχει αναγγελθεί. Ωστόσο, στο αίτημα για την υπεράσπιση της εκπαίδευσης πρέπει να προστεθεί η η πάλη ενάντια στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση και η ανατροπή όλων των ακραία νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών του πρώην Προέδρου Temer και της σημερινής κυβέρνησης Μπολσονάρου.

 

Aυτό όμως που θα έπρεπε να είναι ο ‘αγώνας ενάντια στη μεταρρύθμιση για την κοινωνική ασφάλεια’,οφείλει να προστεθεί στην υπεράσπιση της Παιδείας και στην κατάργηση όλων των υπερφιλελεύθερων οικονομικών μέτρων του πρώην προέδρου Τέμερ και της νυν κυβέρνησης του Μπολσονάρο.Η 15Μ απέδειξε πως αυτό είναι δυνατόν να γίνει.

 

διαβάστε περισσότερα: https://www.redtopia.gr/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b6%ce%b9%ce%bb%ce%b9%ce%b11-5-%ce%b5%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%bf%ce%bc%ce%bc%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%b7%ce%bb%cf%89%cf%84%ce%ad%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Καλούμε το Αυστριακό κράτος να αποσύρει τις κατηγορίες ενάντια στον Michael Pröbsting!

 

Λίστα υπογραφών

 

Εισαγωγή

 

 Το αυστριακό κράτος επιχειρεί να διώξει δικαστικά ακτιβιστές που είναι γνωστοί για την φιλο-παλαιστινιακή δράση τους και για την εναντίωση τους στον Σιωνισμό. Στις 20 Απριλίου 2016, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος και Αντιτρομοκρατικής Προστασίας (η πολιτική αστυνομία στην Αυστρία) κάλεσε τον Michael Pröbsting, Διεθνή Γραμματέα της RCIT, για να καταθέσει σχετικά με κατηγορίες περί «στάσης» και «υποκίνησης εγκληματικής δράσης» (παράγραφος 282 του αυστριακού Ποινικού κώδικα). Εάν καταδικαστεί, ο Pröbsting μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμα και ένα έτος στη φυλακή.

 

O Michael Pröbsting είναι ένας ακτιβιστής αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη ο όποιος για πολλά χρόνια, την οποία έχει επισκεφθεί και δύο φορές. Για πολλά χρόνια έχει συνεργαστεί με τις αραβικές κοινότητες που έχουν μεταναστεύσει στην Αυστρία και έχει συχνά κληθεί να μιλήσει στις διαδηλώσεις και στις εκδηλώσεις τους.

 

 Οι κατηγορίες εναντίον του Pröbsting στηρίζονται σε μια πρόταση μίας ομιλίας που έδωσε πριν από μισό χρόνο (!) σε ένα συλλαλητήριο έξω από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών στην Βιέννη. Στο κλείσιμο της ομιλίας του, ο Pröbsting δήλωσε τα εξής: «Στέλνω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου σε όλους τους θαρραλέους Παλαιστίνιους που αγωνίζονται για την ελευθερία τους ενάντια στη δικτατορία του Ισραήλ. Με όλη την καρδιά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην τρίτη Ιντιφάντα, μέχρι το κράτος του Ισραήλ να καταργηθεί και όλοι οι λαοί στην Παλαιστίνη να μπορέσουν να ζήσουν μαζί ειρηνικά."

 

Στην ανάκρισή του, ο Pröbsting επανέλαβε όσα είχε δηλώσει δημόσια σε ομιλίες και γραπτά του όλα αυτά τα χρόνια: Ότι υποστηρίζει την λύση της δημιουργίας ενός ενιαίου κράτους για την Παλαιστίνη, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι πρόσφυγες της Παλαιστίνης θα έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια τους και ότι το κράτος του Ισραήλ θα πρέπει να αντικατασταθεί από ένα ενιαίο κράτος των Παλαιστινίων και του εβραϊκού λαού. Όταν η αστυνομία τον ρώτησε αν υποστηρίζει τρομοκρατικές επιθέσεις, ο ίδιος απάντησε ότι διαφωνεί με τις τρομοκρατικές επιθέσεις που στρέφονται εναντίον αμάχων, αλλά ότι υποστηρίζει την ένοπλη αντίσταση του παλαιστινιακού λαού εναντίον του στρατού του Ισραήλ.

 

 Το τμήμα εισαγγελίας της Βιέννης θα αποφασίσει προσεχώς αν θα απαγγείλει κατηγορίες εναντίον του Pröbsting, κάτι που θα οδηγήσει στην δικαστική εκδίκαση της υπόθεσης.

 

Διαμαρτυρόμαστε έντονα για οποιαδήποτε προσπάθεια δικαστικής δίωξης του Michael Pröbsting και κατηγορηματικά απορρίπτουμε τη λογική ότι οι απόψεις του σχετικά με την αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό και το κράτος του Ισραήλ είναι ποινικά κολάσιμες.

 

 Είναι προφανές ότι αυτές οι κατηγορίες, οι οποίες στηρίχθηκαν σε μία ομιλία που πραγματοποιήθηκε πριν από έξι μήνες, έχουν πολιτική σκοπιμότητα και οργανώθηκαν από φίλο-ισραηλινές δυνάμεις. Ομοίως στο παρελθόν οι ίδιες δυνάμεις είχαν προσπαθήσει να δημιουργήσουν ένα σκάνδαλο με αφορμή την πρόσκληση σε δημόσια πολιτική εκδήλωση στην Αυστρία της Παλαιστίνιας μαχήτριας για την απελευθέρωση Leila Khaled. Στη Βρετανία όσοι εναντιώνονται στον Σιωνισμό διαγράφονται από το Εργατικό Κόμμα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι υποστηρικτές της καμπάνιας BDS δέχονται πολλαπλές πιέσεις.

 

 Απορρίπτουμε τη συκοφαντική κατηγορία ότι η εναντίωση στον Σιωνισμό είναι "νέα μορφή του Αντισημιτισμού." Είμαστε αντίθετοι στο κράτος του Ισραήλ, όχι στους Εβραίους. Αντιθέτως, τις πεποιθήσεις μας ενάντια στον Σιωνισμό τις συμμερίζονται εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που υποστηρίζουν τον Παλαιστινιακό απελευθερωτικό αγώνα, αλλά και πολλοί Εβραίοι για πολιτικούς ή θρησκευτικούς  λόγους - συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών μελών του τμήματος της RCIT του Ισραήλ / Κατεχομένων της Παλαιστίνης.

 

Πριν από τρία χρόνια, o Johannes Wiener, ένα άλλο μέλος της RCIT, είχε απειληθεί με παρόμοιες κατηγορίες λόγω μιας ομιλίας που είχε δώσει σε ένα συλλαλητήριο στο οποίο είχε εκφράσει παρόμοιες απόψεις με αυτές του Pröbsting. Εκείνη την περίοδο ξεκινήσαμε μία εκστρατεία αλληλεγγύης και, ως εκ τούτου οι κατηγορίες, οι οποίες δρομολογούνταν από μια φιλο-ισραηλινή οργάνωση στην Αυστρία, τελικά κατέρρευσαν. Καλούμε όλους τους φίλους του Παλαιστινιακού Απελευθερωτικού Αγώνα και όλους όσους υπερασπίζονται τα δημοκρατικά δικαιώματα να συμμετάσχουν στην εκστρατεία αλληλεγγύης μας, να υπογράψουν την ακόλουθη δήλωση και να την στείλουν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης στην Αυστρία.

 

* * * * *

 

Δήλωση Αλληλεγγύης

 

Να εμποδίσουμε την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης στον αγώνα της Παλαιστίνης

 

Καλούμε το αυστριακό κράτος να αποσύρει τις κατηγορίες ενάντια στον Michael Pröbsting!

 

Εμείς, οι υπογράφοντες, γνωρίζουμε ότι ο Michael Pröbsting κλήθηκε να εμφανιστεί στις 20 Απριλίου 2016 ενώπιον του Ομοσπονδιακού Γραφείου για την Προστασία του Συντάγματος και Αντιτρομοκρατικής Προστασίας, λόγω μιας ομιλίας που έκανε σε ένα συλλαλητήριο μισό χρόνο νωρίτερα. Στην ομιλία του, ο Pröbsting είπε: "Με όλη μας την καρδιά στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην τρίτη Ιντιφάντα, μέχρι το κράτος του Ισραήλ να καταργηθεί και όλοι οι λαοί στην Παλαιστίνη να μπορέσουν να ζήσουν μαζί ειρηνικά." Επιπλέον, έχουμε επίγνωση ότι, αν η εισαγγελία απαγγείλει κατηγορίες ενάντια στον κο Pröbsting και αυτός καταδικαστεί, μπορεί να αντιμετωπίσει μέχρι και ένα έτος φυλάκισης. Ανεξάρτητα από τις απόψεις μας για το μέλλον του αγώνα του παλαιστινιακού λαού για απελευθέρωση, είμαστε αντίθετοι σε κάθε τέτοια δικαστική δίωξη του Michael Pröbsting.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Υπέρ ενός νέου Εργατικού Κόμματος με Επαναστατικό Πρόγραμμα κι όχι ενός εθνικιστικού στενόμυαλου Αριστερού Ρεφορμισμού

Δήλωση της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς Τάσης (RCIT), 25.8.2015, www.thecommunists.net

 

1.            Το κυβερνόν αριστερό ρεφορμιστικό κόμμα στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ, διασπάστηκε. Η νέα ομάδα που προέκυψε από την διάσπαση ονομάζεται Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ).Συμπεριλαμβάνει 25 πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που το καθιστά την τρίτη μεγαλύτερη παράταξη στο Ελληνικό Κοινοβούλιο αυτή την στιγμή, της οποίας ηγείται ο πρώην Υπουργός Ενέργειας στο Υπουργικό Συμβούλιο του Τσίπρα, Παναγιώτης Λαφαζάνης. Η ΛΑΕ δικαιολογημένα ασκεί κριτική στην υποταγή του Τσίπρα στην ΕΕ που κατέληξε στο λεγόμενο Τρίτο Μνημόνιο παρόλο που το δημοψήφισμα που διεξήγαγε την 5^ης Ιουλίου ενάντια στην πολιτική λιτότητας που επιβάλλει η ΕΕ, νίκησε με συντριπτική ψήφο υπέρ του ΟΧΙ. Η ΛΑΕ επικρίνει επίσης την συνεργασία της κυβέρνησης Τσίπρα με το Σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ που ακολουθεί πολιτικές Απαρτχάιντ. Το νέο κόμμα ζητά την επιστροφή στο παλιό ελληνικό νόμισμα, την δραχμή και έξοδο από το ΝΑΤΟ. Επίσης, η ΛΑΕ σωστά εγκαλεί για μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στο Μνημόνιο.

2.            Η διάσπαση είναι αποτέλεσμα της ιστορικής προδοσίας της κυβέρνησης Τσίπρα. Ενάντια στην ξεκάθαρη ψήφο του Ελληνικού λαού, 61.3% του οποίου ψήφισε “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου, η κυβέρνηση υποτάχτηκε στην τεράστια πίεση της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και δέχτηκε το Τρίτο Μνημόνιο. Αυτό το μνημόνιο συνιστά βάναυση επίθεση στην Ελληνική εργατική τάξη και τους φτωχούς. Οι αυξήσεις του ΦΠΑ σημαίνουν ότι τα εκτιμώμενα έξοδα για το μέσο Ελληνικό νοικοκυριό θα αυξηθούν κατά 650 ευρώ το χρόνο. Επίσης, θα γίνουν περαιτέρω περικοπές στην κοινωνική πρόνοια και τις συντάξεις κι ακόμη περισσότερες επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα. Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν σε μια κατάσταση στην οποία οι Έλληνες εργάτες έχουν ήδη υποστεί μείωση 18% στους πραγματικούς μισθούς από το 2007 ενώ η ανεργία είναι τόσο υψηλή που μόλις 49.4% του πληθυσμού ηλικίας 15–64 είχαν δουλειά στα τέλη του 2014 (χάριν σύγκρισης, τα αντίστοιχα ποσοστά στην Βρετανία είναι 71.9% και στην Πορτογαλία 61.7%). Επίσης, όπως ορίζει το Τρίτο Μνημόνιο, πρόκειται να εισαχθούν πολλές νεοφιλελεύθερες απορυθμίσεις στις επιχειρήσεις, που αναμφίβολα θα έχουν ως αποτέλεσμα την καταστροφή μεγάλου αριθμού μικρών επιχειρήσεων: πολλοί από τους 15 000 φούρνους σε γειτονιές και πολλά από τα 11 000 φαρμακεία στην Ελλάδα κινδυνεύουν.

3.            Επιπλέον, η κυβέρνηση Τσίπρα συμφώνησε στις ιδιωτικοποιήσεις που ξεπουλάνε την χώρα σε τιμή χοντρικής, εκποιώντας τεράστια μερίδα των πόρων της χώρας σε ξένες εταιρίες. Σύμφωνα με το Μνημόνιο, δημόσια περιουσία αξίας 50 δισεκατομμυρίων ευρώ πρέπει να παραδοθεί σε ένα νέο trust fund που θα αναλάβει την ιδιωτικοποίησή τους με σκοπό να πουληθούν σε ιδιωτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις . 14 αεροδρόμια αναμένεται να ιδιωτικοποιηθούν καθώς επίσης και τεράστια κομμάτια των κλάδων της Ελληνικής οικονομίας , το νερό, η ενέργεια, τα πετρέλαια, οι αυτοκινητόδρομοι, οι ταχυδρομικές υπηρεσίες και οι τηλεπικοινωνίες, εν ολίγοις: ολόκληρη η χώρα είναι προς πώληση στους ιμπεριαλιστές καρχαρίες! Τέλος, η κυβέρνηση Τσίπρα παραχωρεί την εξουσία της σε μεγάλους τομείς χάραξης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής στους δανειστές της της Ευρωζώνης υπό τους δρακόντειους όρους με τους οποίους συμφώνησε για την τριετή οικονομική διάσωση (bailout). Ο ηγέτης της ΛΑΕ Λαφαζάνης σωστά κατηγόρησε τον Τσίπρα: "Ντρέπομαι για λογαριασμό σου. Δεν έχουμε πλέον δημοκρατία… αλλά δικτατορία της Ευρωζώνης."

4.            Η όλη πολιτική εξέλιξη της κυβέρνησης της οποίας ηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ, η μεταμόρφωσή του μέσα σε λίγους μόνο μήνες από υποτιθέμενο αντι-καπιταλιστικό κόμμα σε υπηρέτη του ιμπεριαλισμού της ΕΕ που τώρα θέτει σε εφαρμογή το συνολικό ξεπούλημα της χώρας, αποδεικνύει την χρεοκοπία του αριστερού ρεφορμισμού. Είναι υπόδειγμα του αδιέξοδου δρόμου του ρεφορμισμού που προπαγανδίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συμμάχους του στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς , μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται το Γερμανικό LINKE, το Γαλλικό PCF κα. Επιβεβαιώνει τις προειδοποιήσεις επαναστατών, μεταξύ των οποίων και το RCIT, που δήλωναν ήδη από το 2012 ότι η αριστερή ρεφορμιστική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα προδώσει την εργατική τάξη.

5.            Η ρήξη της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα είναι επομένως μια προοδευτική εξέλιξη που μάλιστα πολύ καθυστέρησε. Είναι προφανές ότι σε αντίθεση με τις αρχικές προθέσεις και επιθυμίες τους, οι ηγέτες της αριστερής πτέρυγας του κόμματος αποφάσισαν να διασπαστούν μόνο κάτω από την τεράστια πίεση από τους πρωτοπόρους τομείς της εργατικής τάξης και της μαχητικής νεολαίας. Οι σοσιαλιστές θα πρέπει να υποδεχτούν αυτήν την διάσπαση και την δημιουργία της ΛΑΕ ως ένα βήμα στην σωστή κατεύθυνση.

6.            Φυσικά, δεν θα ήταν συνετό να παραβλέψουμε τις πολιτικές αδυναμίες της ΛΑΕ. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από τους βουλευτές της συμπορεύτηκαν με τον Τσίπρα για επτά ολόκληρους μήνες κατά τους οποίους ο Τσίπρας ήδη διέπραξε σωρεία πολιτικών εγκλημάτων, μεταξύ των οποίων η δημιουργία της κυβέρνησης συνασπισμού με το δεξιό ρατσιστικό κόμμα ΑΝΕΛ, η εκλογή ενός σημαίνοντος συντηρητικού πολιτικού, του Προκόπη Παυλόπουλου, ως νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και οι διάφορες συμφωνίες που υπέγραψε η κυβέρνηση με την ΕΕ. Το πρόγραμμα της ΛΑΕ είναι βασικά επανάληψη του παλιού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ με την σημαντική διαφορά ότι εγκαλεί για την έξοδο από την ΕΕ και την επιστροφή στην δραχμή.

7.            Η Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής Τάση (RCIT) υποστηρίζει το σύνθημα για την έξοδο χωρών με καθεστώς ημιαποικίας όπως η Ελλάδα από την ιμπεριαλιστική ΕΕ και το Ευρώ. Ωστόσο, υποστηρίζουμε την έξοδο αυτή μόνο ως τακτικό βήμα για να χαλαρώσει η ασφυκτική λαβή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Επίσης, μια τέτοια έξοδος θα απελευθερώσει την χώρα από την «δικτατορία της Ευρωζώνης» μόνο ΑΝ συνδυαστεί με μια σειρά από άλλα μέτρα. Συγκεκριμένα, είναι αναγκαίο να παλέψουμε για άμεση διαγραφή όλων των χρεών της Ελλάδας καθώς επίσης και για την άμεση εθνικοποίηση όλων των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και εργατικό έλεγχο στις επιχειρήσεις τόσο στη βιομηχανία όσο και στις υπηρεσίες.

8.            Η ΛΑΕ εσφαλμένα πιστεύει σε ένα μοντέλο απομονωμένης οικονομικής ανάπτυξης σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομίας (αν και με ένα ισχυρό κρατικό καπιταλιστικό τομέα). Η αποτυχία μιας τέτοιας στρατηγικής έχει ήδη αποδειχτεί από το ιστορικό παράδειγμα που έδωσε και το όνομά του στην Λαϊκή Ενότητα- την Κυβέρνηση της Χιλής το 1970-73 με ηγέτη τον τραγικό Σαλβαντόρ Αλιέντε , που απέτυχε και τελικά ανετράπη από ένα αιματηρό στρατιωτικό πραξικόπημα. Ο απομονωμένος εθνικός αριστερός ρεφορμισμός είναι μια τραγική αυταπάτη. Όσο στη χώρα κυριαρχούν τα αφεντικά των επιχειρήσεων, οι εφοπλιστές ολιγάρχες και οι καρχαρίες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, δεν μπορεί να υπάρχει ανάπτυξη που να ωφελεί τις λαϊκές μάζες. Μόνο μια εργατική κυβέρνηση που θα βασίζεται σε λαϊκά συμβούλια και πολιτοφυλακές και θα απαλλοτριώσει τους καπιταλιστές άρπαγες προσφέρει διέξοδο από την δυστυχία. Ταυτόχρονα, οι επαναστάτες στην Ελλάδα καθώς και στην υπόλοιπη Ευρώπη θα πρέπει να παλέψουν για ένα πρόγραμμα που θα εγκαλεί για τις Ηνωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης.

9.            Το κεντρικό καθήκον τώρα για τους επαναστάτες είναι να συνδυάσουν μια ευέλικτη τακτική με αδιάλλακτη εμμονή στο πρόγραμμα. Οι επαναστάτες στην Ελλάδα θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι η δημιουργία της ΛΑΕ αντανακλά μια σημαντική πολιτική διάσπαση της εργατικής πρωτοπορίας από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Εξ ορισμού ένα τέτοιο νέο κόμμα είναι ρευστό και θα έχει πολλές εσωτερικές διαμάχες. Επομένως, οι επαναστάτες στην Ελλάδα θα πρέπει να παρέμβουν σ’ αυτή την διαδικασία και να συμμετάσχουν σ’ αυτές τις διαμάχες. Είμαστε της άποψης ότι ο καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό στις παρούσες συνθήκες είναι να προσχωρήσουν στην ΛΑΕ και να βοηθήσουν τους σοσιαλιστές εργάτες και τους νεολαίους που μετακινούνται προς τα αριστερά να εξάγουν τα σωστά συμπεράσματα από την εμπειρία της προδοσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι επαναστάτες πρέπει να είναι επικριτικοί, οξείς ως προς το περιεχόμενο της κριτικής αλλά σε ένα παιδαγωγικό τόνο και να ασκήσουν κριτική στις αποτυχίες του αριστερού ρεφορμιστικού προγράμματος των ιδρυτικών μελών της ΛΑΕ. Θα πρέπει να εξηγήσουν ότι, αν το νέο κόμμα γίνει μια εκδοχή του παλιού ΣΥΡΙΖΑ που θα υπερασπίζεται την δραχμή, στο τέλος η μοίρα του αναπόφευκτα θα είναι ίδια με αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή θα γίνουν ένα προδοτικό κόμμα. Αυτή η πορεία πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος. Για να προωθηθεί η υπόθεση και να αποφευχθεί μια τέτοια εξέλιξη, μας φαίνεται λογικό ότι πρέπει οι επαναστάτες να προσχωρήσουν στην ΛΑΕ ως ανεξάρτητες παρατάξεις και να παλέψουν ανοιχτά για να κερδίσουν την πλειοψηφία των μελών του κόμματος με ένα επαναστατικό πρόγραμμα δράσης.

10.          Φυσικά, η ΛΑΕ θα παρουσιάσει μια λίστα υποψηφίων για τις ερχόμενες εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη και καλά θα κάνει. Ωστόσο, οι επαναστάτες θα πρέπει να εξηγήσουν ότι το πιο σημαντικό πεδίο της ταξικής πάλης δεν είναι στην αρένα των εκλογών αλλά στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Θα πρέπει επομένως να προπαγανδίζουν ένα σχέδιο μάχης που θα προσανατολίζεται στην δημιουργία επιτροπών δράσης σε όλους τους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα χωριά και να κινητοποιήσουν τον κόσμο για γενικές απεργίες διαρκείας και καταλήψεις καθώς και για την δημιουργία μονάδων αυτοπροστασίας για να υπερασπιστούν το εργατικό κίνημα ενάντια στους φασίστες και την αστυνομία. Οι επαναστάτες θα πρέπει να εξηγήσουν ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ανατραπεί με γενικές απεργίες αλλά μόνο με ένοπλη εξέγερση της εργατικής τάξης και της νεολαίας.

11.          Όποιες κι αν είναι οι επόμενες εξελίξεις, στο τέλος το κρίσιμο καθήκον είναι να φτιάξουμε μια συγκεκριμένη υλική δύναμη για να εφαρμόσει το πρόγραμμα και τις στρατηγικές, δηλαδή ένα επαναστατικό εργατικό κόμμα σε εθνικό επίπεδο που θα είναι μέλος της νέας εργατικής Διεθνούς. Ένα τέτοιο επαναστατικό κόμμα πρέπει να πολεμήσει για μια σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Καλούμε όλους τους επαναστάτες που συμφωνούν με μια τέτοια προοπτική για την Ελληνική και την διεθνή επανάσταση να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί μας. Το RCIT ανυπομονεί να συνεργαστεί με τους Έλληνες σοσιαλιστές εφαρμόζοντας ένα τέτοιο πολιτικό και οργανωτικό πρόγραμμα!

 

Διεθνής Γραμματεία του RCIT

 

Για τις αναλύσεις μας στην Ελλάδα, παραπέμπουμε τους αναγνώστες:

* RCIT: ο ΣΥΡΙΖΑ προδίδει τους εργάτες και τους φτωχούς στην Ελλάδα- το «ΟΧΙ» δεν σήμαινε «ΝΑΙ» σε ένα άλλο πρόγραμμα λιτότητας! Υπέρ της οργάνωσης της μαζικής αντίστασης ενάντια στην προδοσία της κυβέρνησης Τσίπρα! Αριστερή πτέρυγα στο ΣΥΡΙΖΑ: Πολεμήστε ενάντια στους ηγέτες του κόμματος που είναι λακέδες των αφεντικών και της ΕΕ! 11.7.2015, http://www.thecommunists.net/worldwide/europe/syriza-betrayal/

* RCIT: το 61.3% ψηφίζει ΟΧΙ στο Ελληνικό δημοψήφισμα: Νίκη για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή εργατική τάξη! Κερδήθηκε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος ενάντια στην ΕΕ και το ΔΝΤ συνεχίζεται! Εθνικοποιήστε τις τράπεζες και τα ΜΜΕ με εργατικό έλεγχο! 6.7.2015, http://www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-after-referendum/

* RCIT: Χαιρετισμούς σε όλους τους Έλληνες Σοσιαλιστές που διοργανώνουν την καμπάνια της ψήφου στο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου. Μήνυμα αλληλεγγύης από το RCIT, 3.7.2015, http://www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-solidarity-greetings/

* RCIT: Δημοψήφισμα στην Ελλάδα στις 5 Ιουλίου: Ψηφίστε ΟΧΙ! Ενάντια σε ΕΕ-Τρόικα ! Όχι σε κάθε πρόγραμμα λιτότητας! Ρήξη με την ΕΕ και το ΔΝΤ! Εθνικοποιήστε τις τράπεζες και τα ΜΜΕ με εργατικό έλεγχο! 30.6.2015, http://www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-referendum-oxi/

* RCIT: Χαιρετισμούς σε όλους τους Έλληνες Σοσιαλιστές που διοργανώνουν την καμπάνια της ψήφου στο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου, 3.7.2015, http://www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-solidarity-greetings/

* Συνδικαλιστές Βραζιλίας: Αλληλεγγύη με την Ελληνική αντίσταση ενάντια σε ΕΕ-Τρόικα! http://www.thecommunists.net/worldwide/europe/brazil-solidarity-with-greece/

* RCIT: Ελλάδα: Όχι στην υποταγή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ! 26.2.2015, http://www.thecommunists.net/worldwide/europe/syriza-surrenders/

* RCIT: Ελληνικές εκλογές: ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει … και συνάπτει συμμαχία με Αντιδραστικούς Ρατσιστές! 27.1.2015, http://www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-syriza-anel/

* RCIT: Εκλογές στην Ελλάδα: Ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ αλλά μην εμπιστεύεστε την ηγεσία Τσίπρα! Οργανώστε την πάλη στους χώρους δουλειάς, τα σχολεία και στους δρόμους! Πολεμήστε για εργατική κυβέρνηση! 22.1.2015, http://www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-election-statement/

* RCIT: Ελλάδα: Τιμή στον Παύλο Φύσσα! Τσακίστε τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, 21.9.2013, http://www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-smash-golden-dawn/

* RCIT: Ελλάδα: Κάτω η δίκη εναντίον του Σάββα Μιχαήλ- Μάτσα s! 23.7.2013, www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-solidarity-with-savas-matsas

* Nina Gunić: Αλληλεγγύη με την απεργία πείνας στην Ελλάδα! Εμπρός για ένα Επαναστατικό Κίνημα Μεταναστών! April 2013, www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-solidarity-with-migrant-strike

* Michael Pröbsting: Μετά τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου: Μια νέα φάση της Ελληνικής Επανάστασης ξεκινά! 19.6.2012, www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-after-17-6-elections

* Michael Pröbsting: Ελλάδα: Για μια εργατική κυβέρνηση! Κριτική εκλογική στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ! Εργάτες: Οργανωθείτε και προετοιμαστείτε για τον αγώνα για την εξουσία! 6.6.2012, www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-for-a-workers-government

* Michael Pröbsting: Μετά την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις Ελληνικές εκλογές: Το ζήτημα της εργατικής κυβέρνησης και ο επαναστατικός δρόμος για να προχωρήσουμε, May 2012, www.thecommunists.net/worldwide/europe/after-the-greek-elections

* Michael Pröbsting: Απόψεις σχετικά με την Ελληνική Επανάσταση, 10.11.2011, www.thecommunists.net/worldwide/europe/greece-revolution-or-tragedy

--

Επαναστατική Κομμουνιστική Διεθνής Τάση (RCIT)

rcit@thecommunists.net

www.thecommunists.net

+43-650-4068314

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Note of the Editorial Board:

Below we reprint the Greek translation of the contents and the introduction of comrade Michael Pröbsting's study "Russia as a Great Imperialist Power. The formation of Russian Monopoly Capital and its Empire – A Reply to our Critics" (http://www.thecommunists.net/theory/imperialist-russia/)

The Greek translation has been kindly provided by the editor of the website "Lenin Reloaded" (leninreloaded.blogspot.com) and can be viewed here:

http://leninreloaded.blogspot.co.at/2014/08/michael-probsting-i.html#more

http://leninreloaded.blogspot.co.at/2014/08/michael-probsting-ii.html#more

 

* * * * *

 

Michael Pröbsting: Η διαμόρφωση του Ρωσικού Μονοπωλιακού Κεφαλαίου και η Αυτοκρατορία του (I)

 

 

 

Η διαμόρφωση του Ρωσικού Μονοπωλιακού Κεφαλαίου και η Αυτοκρατορία του - Απάντηση στους επικριτές μας

Του Michael Pröbsting*, Revolutionary Communist International Tendency** (RCIT), 18 Μάρτη 2014

Μτφρ.: Lenin Reloaded

 

 

Άλλακείμενατου Michael Pröbsting καιτου RCIT: 

- ΟιιμπεριαλιστικέςΚίνακαιΡωσία

- ΞεπουλήθηκεηΚουβανικήεπανάσταση; Οδρόμοςαπότηνεπανάστασηστηνπαλινόρθωσητουκαπιταλισμού

- ΓιατίηΚίναείναιιμπεριαλιστική

- ΟιΚινέζοιεργάτεςκαιαγρότεςενάντιαστονΚινέζικοιμπεριαλισμό: Γιατησοσιαλιστικήεπανάσταση!

- ΗθεωρίατουΛένινγιατονιμπεριαλισμόκαιηανάδυσητηςΡωσίαςωςμεγάληςδύναμης: Άλλημιααπάντησηστουςεπικριτέςμας

 

** Οαυθεντικόςσοσιαλισμόςκαικομμουνισμόςδενέχουνκαμίασχέσημετονλεγόμενο "σοσιαλισμό" πουκυριάρχησεστηΣοβιετικήΈνωσηκαιτηνΑνατολικήΕυρώπη, καιοοποίοςσυνεχίζεινακυριαρχείστηνΚίνακαιτηνΚούβα, γιαπαράδειγμα. Στιςχώρεςαυτές, τοπρολεταριάτουποτασσότανκαιυποτάσσεταιαπόμιαπρονομιούχακομματικήγραφειοκρατία.

(ΑπότοMανιφέστοτου Revolutionary Communist International Tendency)

 

 

Περιεχόμενατουέργου:

 

Εισαγωγή

 

I. Ποιαείναιτακριτήριαγιαέναιμπεριαλιστικόκράτος; Ιμπεριαλισμόςκαιυπερεκμετάλλευση

 

II. Ρωσία: Ηφύσητουμονοπωλιακούτηςκεφαλαίουκαιτοστάτουςτηςωςμεγάληςιμπεριαλιστικήςδύναμης.

Μονοπωλιοποίηση

Κρατικόςκαπιταλισμός

Ηκατάρρευσητου 1990 καιηπουτινικήλύσηενόςΒοναπαρτικού-Παλινορθωτικούκαθεστώτος

ΗάνοδοςτηςΡωσίαςωςοικονομικήςδύναμης

Ηεξαγωγήκεφαλαίωντωνρωσικώνμονοπωλίων

ΗΡωσίαωςμεγάληπολιτικήκαιστρατιωτικήδύναμη

 

III. Ηανοικοδόμησητηςαυτοκρατορίας: ΗπροσπάθειατουΠούτινναδιευρύνειτηντανάλιατουΡώσικουιμπεριαλισμού

ΟιεσωτερικέςαποικίεςτηςΡωσίας

ΗευρασιατικήένωσητηςΡωσίας: Μιαιμπεριαλιστικήπροσπάθειαναυποταχθούνοιημι-αποικίεςτηςΚεντρικήςκαιτηςΑνατολικήςΑσίας

Ημετανάστευσηκαιηυπερεκμετάλλευση

 

IV. ΤαδιακριτικάχαρακτηριστικάτηςΡωσίαςωςιμπεριαλιστικήςδύναμης

 

V. Ταεπιχειρήματατωνεπικριτώνμας

WIVP (ΝότιαΑφρική): ΗΡωσίαείναιημι-αποικίατουγερμανικούιμπεριαλισμού

LCFI:Απότην "ιμπεριαλιστική" στην "προ-ιμπεριαλιστική" ΚίνακαιΡωσία

Οσχηματισμόςτου LCFI: ΜιαανιστόρητηκαιμηδιαλεκτικήκατανόησητουΙμπεριαλισμού

ΟιμεγάλεςΙμπεριαλιστικέςδυνάμειςπριντο 1914

ΟΛένιν, οΤρότσκικαιοιΜπολσεβίκοιγιατηΡωσίαωςΙμπεριαλιστικήδύναμη

Μιαυπερ-αριστερήεκδοχήΚαουτσκισμού

Αντεστραμμένοισοσιαλιμπεριαλιστές

 

VI. Επίμεντρο: Πολιτικά  καιοικονομικάζητήματατηςπαλινόρθωσηςτουκαπιταλισμούστηΡωσία (2001)

ΤοκαθεστώςΠούτινωςΒοναπαρτικό-παλινορθωτικό, ικανόναφέρεισεπέραςτηνκαπιταλιστικήπαλινόρθωση

ΗΡωσίαωςαδύναμηιμπεριαλιστικήδύναμη

ΓιατηνέννοιατουπαλινορθωτικούΒοναπαρτισμού

Αύγουστος 1998: μιαπρο-επαναστατικήκρίσηπουέληξεμετηναντεπαναστατικήήττατουεργατικούκινήματος

ΓιαπούπάειηΡωσία;

Τοζήτηματηςδημοκρατίαςκαιηδιαρκήςεπανάσταση

Σημειώσεις

 

Όλοτοβιβλίοεδώ.

 

 

Κυριακή, 31 Αυγούστου 2014

Michael Pröbsting: Η διαμόρφωση του Ρωσικού Μονοπωλιακού Κεφαλαίου και η Αυτοκρατορία του (II)

 

Εισαγωγή

 

Η πολιτική κρίση στην Ουκρανία και ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία έδειξαν για άλλη μια φορά τη σημασία της Ρωσίας ως ιμπεριαλιστικής δύναμης. Στην πραγματικότητα, η ανάδυση της Ρωσίας και της Κίνας ως μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις της παγκόσμιας πολιτικής κατά την τελευταία δεκαετία. Αύξησε σημαντικά τον ενδο-ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, κι έτσι αποτελεί τη βάση της εντατικοποίησης διάφορων τοπικών συγκρούσεων και εμφύλιων πολέμων. Παραπέμπουμε συγκεκριμένα στον πόλεμο της Γεωργίας το 2008, την σύγκρουση στην Ανατολική Κινέζικη Θάλασσα ανάμεσα στην Κίνα, την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ, τον Συριακό εμφύλιο πόλεμο και τώρα, τα γεγονότα στην Ουκρανία.  

 

Κι όμως, τεράστια τμήματα του εργατικού κινήματος αγνοούν πλήρως τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Ρωσίας και της Κίνας. Οι περισσότεροι Σταλινιστές και Μπολιβαρικοί θεωρούν το Ρωσικό και το Κινεζικό κράτος ως προοδευτικές δυνάμεις οι οποίες αντιτίθενται στον δυτικό ιμπεριαλισμό --τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Ιαπωνία-- και συνεπώς θεωρούν ότι αξίζουν κριτική (ή όχι και τόσο κριτική) στήριξη. Ένας αριθμός από "Τροτσκιστές" κεντριστές – όπως τα LIT-CI, FLTI, ή το Νοτιο-Αφρικανικό WIVP – θεωρούν τη Ρωσία "ημι-αποικία." Άλλοι, όπως το  LCFI, επινόησαν μια νέα κατηγορία και θεωρούν τη Ρωσία και την Κίνα "προ-ιμπεριαλιστικά κράτη", τα οποία αξίζουν κριτικής στήριξης ως μέρος του αντι-ιμπεριαλιστικού αγώνα ενάντια στις μεγάλες δυτικές δυνάμεις. 

 

Νομίζουμε ότι το να αγνοείται ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της Ρωσίας (και της Κίνας) είναι σημαντικό λάθος, το οποίο οδηγεί αναπόφευκτα σε σύγχυση στην εκτίμηση των μείζονων πολιτικών γεγονόταν και ακόμα και στην σύνταξη με τη λάθος πλευρά στα χαρακώματα της ταξικής πάλης. Έχουμε ήδη δηλώσει στο Πρόγραμμα του RCIT ότι ο αυξανόμενος προσανατολισμός τμημάτων της εργατικής τάξης προς τις υποτίθεται λιγότερο ιμπεριαλιστικές ανατολικές δυνάμεις οδηγεί σε μια νέα εκδοχή του ρεφορμιστικού λαϊκού μετώπου και του σοσιαλιμπεριαλισμού, δηλαδή της φιλο-ιμπεριαλιστικής πολιτικής με επικάλυμμα τη "σοσιαλιστική" και "αντι-ιμπεριαλιστική" ρητορική. 

 

Επικίνδυνη εξέιλξη του πρόσφατου παρελθόντος είναι η ανοιχτή ή μισο-ανοιχτή στήριξη της ιμπεριαλιστικής δύναμης της Κίνας από μικροαστικές δυνάμεις που αυτοπεριγράφονται ως σοσιαλιστικές. Η εργατική τάξη δεν έχει το παραμικρό συμφέρον να υποστηρίξει ένα τμήμα του μονοπωλιακού κεφαλαίου (δηλ. την Κίνα και τους συμμάχους της) ενάντια στο άλλο (δηλ. τις ΗΠΑ). Η στήριξη τμημάτων του ρεφορμισμού στην αναδυόμενη μεγάλη δύναμη της Κίνας δεν είναι παρά "σοσιαλιμπεριαλισμός", δηλαδή ιμπεριαλιστική πολιτική καλυμμένη με κοινωνικές ή ακόμα και "σοσιαλιστικές" φράσεις.

 

Πράγματι, υπάρχει αυτή η πόλωση στο εργατικό κίνημα. Οι σοσιαλδημοκρατικές και πρώην Σταλινικές δυνάμεις παίρνουν το μέρος των ιμπεριαλιστών αφεντικών τους, δηλαδή των δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Άλλοι, όπως οι πιο ορθόδοξοι Σταλινιστές, οι Μπολιβαρικοί, και διάφοροι κεντριστές, δείχνουν συμπάθεια για τις νέες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα. Οι Σταλινικοί και οι Μπολιβαριστές ελπίζουν, προφανώς, να κερδίσουν από την ανάδυση των ανατολικών ιμπεριαλιστών με την εντατικοποίηση του εμπορίου και των επενδύσεων. Οι φιλορώσοι και φιλοκινέζοι κεντριστές καθοδηγούνται από μια εντελώς λανθασμένη κατανόηση του αντι-ιμπεριαλισμού: στην πραγματικότητα, αντικαθιστούν τον αντι-ιμπεριαλισμό με τον αντι-αμερικανισμό ή αντι-δυτικισμό.

 

Στην πραγματικότητα, και κόντρα στις προθέσεις τους, αυτοί οι κεντριστές καταλήγουν σε μια ακροαριστερή εκδοχή του Καουτσκισμού: αγνοούν τον αυξανόμενο ανταγωνισμό  ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα ΗΠΑ/ΕΕ/Ιαπωνίας και Ρωσίας/Κίνας και θεωρούν στην αυξανόμενη αρμονία ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι οποίες θεωρούν ότι είναι μόνο οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις.  Στο επίπεδο της στρατηγικής, καταλήγουν να προτείνουν μια λαϊκομετωπική στήριξη του ενός ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου ενάντια στο άλλο, επαναλαμβάνοντας την Σταλινική προδοσία της δεκαετίας του 1930 και του 1940.

 

Η νέα επαναστατική εργατική διεθνής, η οποία θα είναι κατά τη γνώμη μας η Πέμπτη Εργατική Διεθνής, πρέπει να απελευθερωθεί από όλες τις μορφές σοσιαλ-ιμπεριαλισμού. Μόνο τα συμφέροντα της διεθνούς εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων λαών πρέπει να αποτελούν το καθοδηγητικό φως για την ταξική πάλη και την παγκόσμια προλεταριακή επανάσταση. Αυτός είναι ο στόχος για τον οποίο παλεύει το RCIT, και στον οποίο καλούμε όλους τους αυθεντικούς επαναστάτες.