KİTAP: Büyük Güç Rekabeti Çağında Anti-Emperyalizm

Büyük Güçlerin rekabeti hakkındaki kitabımızın İspanyolca çevirisini sunmaktan mutluluk duyuyoruz. Bu çeviri, bu kapsamlı kitabın iki yıl önce İngilizce olarak yayınlanmasının ardından Portekizce ve Korece'den sonra çevrildiği üçüncü dil oldu.

Bu kitabın yayınlanması, Büyük Güçler arasındaki rekabetin mevcut dünya koşullarındaki başlıca önemi nedeniyle kesinlikle çok zamanlıdır. Emperyalist Büyük Güçler (ABD, Çin, AB, Rusya ve Japonya) arasındaki karşıt çıkarların ve çatışmaların kilit rolünü anlamadan dünyadaki siyasi gelişmelerin dinamiğini kavramak mümkün değildir.

Ancak bu kitabın çevirisini böylesine memnuniyet verici kılan bir başka neden daha var. Latin Amerika'daki işçi ve halk hareketlerine her zaman küçük burjuva ve burjuva popülizminin çeşitli tonları ve Stalinizm hakim olmuştur. Chavez'in yükselişinden bu yana Bolivarcılık olarak bilinen akım özellikle etkili hale geldi. Latin Amerika yüzyılı aşkın bir süredir ABD emperyalizminin tahakkümünden muzdarip olduğu için, Washington açıkça bir numaralı düşman olmuştur.

Çin yeni bir Büyük Güç olarak yükseldiğinde, birçok solcu (sadece Latin Amerika'da değil, küresel olarak!) onu uzun zamandır mutlak hegemona karşı hoş bir karşı ağırlık olarak gördü. Bu durum Pekin'deki Stalinist-kapitalist rejime olumlu bakılmasına ve Çin'in emperyalist karakterinin açıkça inkar edilmesine yol açtı.

Böyle bir gelişme, milliyetçiliğin ve ulusal merkezciliğin yoksulluğunu bir kez daha ortaya koymaktadır. Küresel gelişmelere uluslararası değil ulusal ya da bölgesel bir bakış açısıyla bakmak, yalnızca tek taraflı ve yanlış bir analizle sonuçlanabilir. Bu nedenle Troçki, Sürekli Devrim teorisine ilişkin yazılarında, her bir sınıf mücadelesine yalnızca ulusal değil, aynı zamanda ve öncelikle uluslararası bir bakış açısıyla yaklaşılması gerektiğini vurgulamıştır. Aynı nedenle Troçki, en başından itibaren devrimci inşa sürecinin gerekli uluslararası karakteri üzerinde ısrar etmiştir.

RCIT, sosyalistlerin tüm siyasi olaylarda yalnızca bir (ya da birkaç) ülkenin değil, uluslararası işçi sınıfının çıkarlarını savunması gerektiğini her zaman bu gelenek içinde açıklamıştır. Böyle bir yaklaşım, Pekin'deki egemen sınıfın Çin'deki işçilerin ve yoksul köylülerin sosyal haklarını ortadan kaldıran, kapitalist üretim ilişkilerinin kurulmasını ilerleten ve Müslüman Uygurlar gibi ulusal azınlıkları ezen gerici bir düşman olduğunu daha en başından fark etmemizi sağladı. Çalışmalarımızda açıkladığımız gibi, kendi halkını sömüren ve ezen bir Büyük Güç rejimi asla proleterlerin kurtuluş mücadelesinin müttefiki olamaz!

Çin emperyalizmi önce Asya ve Afrika'da yayılırken, son birkaç yılda Latin Amerika'da da büyük bir yabancı yatırımcı haline geldi. Yine de birçok solcu bu yükselişi görmezden gelmekte ve Doğu'daki yeni Büyük Güç'ün emperyalist karakterini inkar etmeye devam etmektedir!

1930'larla ilginç bir paralellik var çünkü o dönemde Latin Amerika'daki çeşitli burjuva milliyetçi akımlar (örneğin Peru'daki APRA) Başkan Roosevelt yönetimindeki ABD'ye çok olumlu bakıyorlardı. Washington'u eski Avrupalı sömürgeci güçlere karşı potansiyel bir müttefik olarak görüyorlar ve dolayısıyla ABD'nin emperyalist karakterini reddediyorlardı. Troçki ve destekçileri APRA kadrolarıyla tartıştılar ve onları tutarlı bir anti-emperyalist pozisyon almanın, yani (ABD dahil) tüm Büyük Güçlere karşı çıkmanın gerekliliği konusunda ikna etmeye çalıştılar.^{^[1]}

Ne yazık ki Latin Amerika Troçkizminin çoğu gücü Stalinistlerin Çin'in emperyalist karakterini inkarını paylaşmaktadır. Arjantin PO'su (her iki fraksiyon) Çin'de kapitalist restorasyonun hala tamamlanmadığını bile hayal ediyor! PTS/FT, PSTU/LIT ve UIT gibi diğerleri ise Çin'in kapitalist karakterini kabul etmekle birlikte Çin emperyalizminin tezlerini kategorik olarak reddetmektedir. Onların argümanlarını bu kitapta ele aldık ve iki yıl önce yayınlanmasından bu yana, Latin Amerikalı Troçkistlerin Çin üzerine daha yeni çalışmalarını tartışan bazı ek makaleler yazdık.^{^[2]}

Mevcut küresel gelişmeler, Büyük Güç rekabetinin doğru bir şekilde değerlendirilmesini her zamankinden daha acil hale getirmektedir. Üçüncü Buhran, yani kapitalist dünya ekonomisinin 1929'dan bu yana yaşadığı en kötü ekonomik çöküş, şovenizme ve devlet bonapartizmine doğru küresel bir anti-demokratik dönüş ve COVID-19 salgını ile karakterize edilen bir dönemdeyiz, tüm dünyadaki egemen sınıflar rakipleri pahasına kendilerini güçlendirmeye kararlılar. Böyle bir arka planda, emperyalist Büyük Güçler arasındaki - özellikle de en güçlü iki ülke olan ABD ve Çin arasındaki - rekabetin hızlanması kaçınılmazdır.

Böyle bir dönemde sosyalistler - hem Latin Amerika'da hem de dünya genelinde - hiçbir emperyalist burjuvaziye destek vermemelidir. ABD, Çin ya da başka herhangi bir büyük gücün emperyalist tahakkümüne karşı mücadele etmelidirler. Emperyalist devletler arasındaki herhangi bir siyasi, ekonomik ya da askeri çatışmada sosyalistler tüm bu gerici düşmanlara karşı devrimci bozguncu bir pozisyon almalıdır. Latin Amerika ancak tüm emperyalist güçlere karşı mücadele ederek özgürleşebilir, onlardan biriyle ittifak yaparak değil!

Son olarak, bu vesileyle, bu kapsamlı kitabın çevirisi gibi yorucu bir işi üstlenen yoldaş Rubén Jaramilllo'ya derin minnettarlığımı ifade etmek isterim. Kendisi her zaman olduğu gibi bu projeye de azim, sabır ve yüksek derecede profesyonellikle yaklaşmıştır!

[1] Bkz. örneğin Leon Troçki: Ignorance Is Not a Revolutionary Instrument [Cehalet Devrimci Bir Araç Değildir ] (1939), in: Writings of Leon Trotsky, 1938-39, s. 182-190; ayrıca bakınız Leon Latin American Problems: A Transcript [Trotsky: Latin Amerika Sorunları: Bir Transkript] (1938), içinde: Leon Troçki'nin Yazıları, Ek (1934-40), s. 782-794

[2] Bkz. örneğin Michael Pröbsting: Bazı Marksistlerin Çin'in Kapitalist Olduğundan Hala Şüphe Etmesi Nasıl Mümkün Olabilir? (PTS/FT'nin Bir Eleştirisi). Çin'in Kamu İktisadi Teşebbüslerinin kapitalist karakteri ve bunun siyasi sonuçları üzerine bir analiz, 18 Eylül 2020, https://www.thecommunists.net/theory/pts-ft-and-chinese-imperialism-2/; aynı yazar tarafından: Ağaçlar İçin Odunu Görememek. Eklektik ampirizm ve PTS/FT'nin Çin'in emperyalist karakterini tanımadaki başarısızlığı, 13 Ağustos 2020, https://www.thecommunists.net/theory/pts-ft-and-chinese-imperialism/.

"Büyük Güç Rekabeti Çağında Anti-Emperyalizm" Kitabının Korece Çevirisinin Önsözü

Michael Pröbsting, 30 Nisan 2020

Büyük Güçler arasındaki rekabet hakkındaki kitabımızın Korece çevirisinin yayınlandığını görmekten büyük memnuniyet duyuyorum. Bu, kitabın bir yıldan biraz daha uzun bir süre önce İngilizce olarak yayınlanmasının ardından -Portekizce'den sonra- çevrildiği ikinci dil oldu.

Büyük Güç rekabeti meselesinin Kore Yarımadası'ndaki sosyalistler için neden son derece acil bir konu olduğunu açıklamak için fazla söze gerek yok. Kelimenin tam anlamıyla dünyanın beş büyük gücünden dördünün - Japonya, Çin, Rusya ve ABD'nin (Güney Kore'nin yanı sıra diğer Doğu Asya ülkelerindeki güçlü askeri varlığı nedeniyle) ortasında yer almaktadır. Dolayısıyla, bu emperyalist güçler arasındaki rekabetin hızlanmasının Kore halkı için doğrudan sonuçları olması kaçınılmazdır.

Küresel üçlü krizin son olayları, emperyalist güçler arasındaki karşıtlıkları şüphesiz daha da hızlandıracaktır. Üçüncü Bunalım, yani kapitalist dünya ekonomisinin 1929'dan bu yana yaşadığı en kötü ekonomik çöküş, şovenizme ve devlet bonapartizmine doğru küresel bir anti-demokratik dönüş ve COVID-19 salgınıyla karşı karşıya kalan dünyanın dört bir yanındaki egemen sınıflar, rakipleri pahasına kendilerini güçlendirmeye kararlılar.^{^[1]} COVID-19 krizi bağlamında Washington ve Pekin arasında tırmanan şovenist suçlama alışverişi ("ÇinVirüsü" ırkçı hakareti, virüsün yaratılmasından ABD ve Çin ordusunun sorumlu olduğuna dair spekülasyonlar, mali tazminat talepleri vb), emperyalist Büyük Güçler -özellikle de en güçlü iki ülke olan ABD ve Çin- arasındaki rekabetin önümüzdeki dönemde dünya siyasetinin en önemli özelliklerinden biri olacağını göstermektedir.

Ancak, bu kitapta bahsedilen ancak fazla detaylandırılmayan bir başka neden daha var. Güney Kore'nin kendisi de 2000'li yıllarda emperyalist bir devlet haline gelmiştir. RCIT'in Koreli yoldaşlarının da vurguladığı gibi -ki bu satırların yazarı da bu konuda bir broşüre katkıda bulunmuştur^{^[2]}, kapitalist sınıf geleneksel yarı-sömürge konumunu aşacak kadar güçlenebilmiş ve tekelci bir burjuvazi haline gelmiştir. Dolayısıyla, Güney Koreli şirketler dünya pazarında önemli oyuncular haline gelmiş ve yoksul ulusların emperyalist süper sömürüsüne katılmışlardır.

Güney Kore'nin emperyalist devletler ligindeki yükselişinin siyasi bir ifadesi, Japonya ile 2019 yazında başlayan ticaret savaşı olmuştur.^{^[3]}

Bu gelişmeler, "Büyük Güçler Rekabeti Çağında Anti-Emperyalizm"de ortaya konan temel programatik sonuçların sadece beş Büyük Güç için değil, Güney Kore gibi daha küçükemperyalistdevletler için de son derece geçerli olduğunu göstermektedir. Bu sonuçlar özetle şöyledir: Güney Koreli devrimciler kendi emperyalist burjuvazilerine (ya da Çin gibi diğerlerine) herhangi bir destek vermemelidir. Diğer emperyalist devletlerle herhangi bir siyasi, ekonomik ya da askeri çatışmada sosyalistler, Alman komünist Karl Liebknecht tarafından geliştirilen eski düsturla hareket etmelidir: "asıl düşman evdedir". Dolayısıyla, diğer emperyalist ülkelerde geçerli olan Marksist ilkeler Güney Kore için de geçerlidir: Yerli tekelci burjuvaziye verilecek her türlü taviz, Kore milliyetçiliğine her türlü uyum, sosyal-şovenizm için her şeyden önemlidir.

Ayrıca bu kitabın analizini Koreli Marksistler için önemli kılan bir başka konu daha var. Yarımada 1950-53'teki yıkıcı savaştan bu yana iki devlete bölünmüş olduğundan, sosyalistlerin sırasıyla ABD ve Seul'deki egemen sınıf ile Kuzey Kore arasında uzun süredir devam eden çatışma konusunda net bir tavır almaları gerekiyor. Güney'in aksine Kuzey Kore emperyalist bir devlet değildir. Stalinist rejimin kapitalizmin restorasyonunu gerçekleştirmesinden bu yana Kuzey Kore yoksul bir yarı sömürge haline gelmiştir. Bu nedenle Marksistler Kuzey Kore'yi ABD'nin ve diğer emperyalist güçlerin saldırganlığına karşı savunmakla görevlidir. Bu nedenle, devrimciler Kuzey Kore'ye yönelik yaptırımlara karşı çıkmakta ve bir savaş durumunda düşmanlarının askeri olarak yenilgiye uğratılması çağrısında bulunmaktadır. Doğal olarak böyle bir savunma Pyongyang'daki bürokratik, devlet-kapitalist diktatörlüğe karşı kararlı bir muhalefetle el ele gitmelidir. Bu tür taktikler, Kore'nin devrimci birleşmesi ve Güney Kore burjuvazisinin yanı sıra Kuzey Kore Stalinist-kapitalist egemen sınıfının devrilmesi için mücadele stratejisinin bir parçasıdır.

Bu kısa önsözü, bu kitabın analiz ve sonuçlarının Güney Kore'deki sosyalist aktivistler arasında verimli bir tartışmayı teşvik edeceği umudumuzu ifade ederek bitiriyoruz. Stalinist "Ulusal Kurtuluş" akımının geleneksel güçlü etkisi nedeniyle, solun geniş kesimlerinin Güney Kore'nin emperyalist bir devlet haline geldiği fikrine karşı çıktıklarının farkındayız. Onlar daha ziyade bu devleti ABD ve Japonya tarafından ezilen ve sömürülen bir yarı-sömürge (ya da yeni-sömürge) olarak görmeye devam etmektedir. Ancak böylesi yanlış bir pozisyonun tehlikeli sonucu -Japonya ile son ticaret savaşının da gösterdiği gibi- bu tür solcuların Kore tekelci burjuvazisini desteklemesidir. Defalarca vurguladığımız gibi, böyle bir yaklaşım pratikte sosyal-emperyalizmle eşdeğerdir. Koreli sosyalistler böylesine haince bir tutumdan vazgeçmeli ve sağlam, enternasyonalist ve anti-emperyalist bir duruş sergilemelidir!

Son olarak, bu vesileyle, sadece mükemmel bir çevirmen değil, aynı zamanda emperyalizm konusunda iki eser yayınlamış olan Marksist bir teorisyen olan Hong Su-Cheon yoldaşa derin şükranlarımı ifade etmek isterim.^{^[4]}

[1] Bu konuda Michael Pröbsting'in yeni kitabına bakınız: COVID-19 Küresel Karşı Devrimi: Nedir ve Nasıl Mücadele Edilir? Devrimci mücadele için Marksist bir analiz ve strateji, Nisan 2020, https://www.thecommunists.net/theory/the-covid-19-global-counterrevolution/; ayrıca RCIT Manifestosu'na bakınız: COVID-19: Büyük Bir Küresel Karşıdevrimci Saldırı İçin Kılıf. Egemen sınıflar şovenist devlet-bonapartist rejimlerin inşasını meşrulaştırmak için savaş benzeri bir atmosferi kışkırtırken, dünya durumunda bir dönüm noktasındayız, 21 Mart 2020, https://www.thecommunists.net/worldwide/global/covid-19-a-cover-for-a-major-global-counterrevolutionary-offensive/. RCIT, COVID-19 kriziyle ilgili olarak web sitemizdeki özel bir alt sayfada toplanan birkaç düzine belge yayınlamıştır: https://www.thecommunists.net/worldwide/global/collection-of-articles-on-the-2019-corona-virus/

[2] Michael Pröbsting: Emperyalist Bir Güç Olarak Güney Kore. Güney Kore tekelci sermayesinin doğası ve işçi öncüsünün programatik görevleri üzerine, Aralık 2019, https://www.thecommunists.net/theory/study-on-south-korea-as-an-imperialist-power/; Kore dilinde: 제국주의 열강으로서의 남한. 한국 독점자본의 성격과 그에 따른 노동자 전위의 강령적 임무, 미하엘 프뢰브스팅, 혁명적 공산주의인터내셔널 동맹 (RCIT) 국제서기, 2019년 12월, https://www.thecommunists.net/home/%ED%95%9C%EA%B5%AD%EC%96%B4 /south-korea-as-an-imperialist-power/

[3] Bu konuda bkz. örneğin Kahrolsun Japonya ve Güney Kore arasındaki Emperyalist Ticaret Savaşı! Kahrolsun tüm şovenist boykot kampanyaları! Ticaret Savaşı yerine Sınıf Savaşı! Güney Kore Devrimci Komünistleri ve Devrimci Komünist Enternasyonal Eğilimi (RCIT) Ortak Açıklaması, 19 Temmuz 2019, https://www.thecommunists.net/worldwide/asia/trade-war-between-japan-and-south-korea/^; Kore dilinde: 한-일 제국주의 무역전쟁 분쇄! 모든 배외주의-민족주의 보이콧 캠페인 반대! 무역전쟁이 아니라 계급전쟁으로 나아가자! 남한 혁명적 공산주의자 - 혁명적 공산주의인터내셔널 동맹 (RCIT) 공동성명, 2019년 7월 19일, https://www.thecommunists.net/home/%ED%95%9C%EA%B5%AD%EC%96%B4/trade-war-between-japan-and-south-korea/

[4]홍수천: 한반도 전쟁 위기와 미-중 제국주의 패권 쟁투 (Hong Su-Cheon: Kore Yarımadasındaki Savaş Krizi ve ABD ile Çin Emperyalizmi Arasındaki Rekabet, Kore dilinde makale, Bahar 2019), https://www.thecommunists. net/home/%ED%95%9C%EA%B5%AD%EC%96%B4/crisis-on-korean-peninsula-us-and-chinese-imperialism/; 홍수천: 현 시기 격화하고 있는 제국주의 패권쟁투와 사회주의자의 임무 (Hong Su-Cheon: Mevcut Dönemde Büyük Güç Rekabetinin Hızlanması ve Kore'deki Sosyalistlerin Görevi, Kore dilinde makale, Mart 2019), https://www.thecommunists.net/home/%ED%95%9C%EA%B5%AD%EC%96%B4/struggle-for-imperialist-hegemony-socialism/

Giriş

Zamanımızın en büyük sorunlarından biri, emperyalist Büyük Güçler - ABD, Çin, AB, Rusya ve Japonya arasındaki hızlanan rekabettir. Dolayısıyla, diplomatik kavgalar, yaptırımlar, ticaret savaşları, askeri gerilimler ve nihayetinde bu Büyük Güçler arasındaki büyük savaşlar, önümüzdeki tarihi dönemin öne çıkan özellikleridir. ABD ve Çin arasındaki yaklaşmakta olan Küresel Ticaret Savaşı, Güney Çin Denizi'ndeki gerilimler, Batı ile Rusya arasındaki yaptırımlar - tüm bunlar, Büyük Güç rekabeti meselesinin en yüksek güncelliğini gösteriyor.

Bu gelişmeler, Büyük Güçlerin ezilen halklara karşı artan saldırganlığıyla yakından ilişkilidir - 2001'den bu yana “Terörle Savaş” incir yaprağı altında kitlesel olarak hızlanan bir olgudur.

Bu nedenlerle, emperyalist dünya sisteminin doğasını anlamanın hayati önemini her zaman vurguladık. Modern çağın Marksist teorisine dair böyle bir kavrayış olmaksızın, Büyük Güçlerin emperyalist karakterini tanımak imkansızdır. Eski emperyalist dünya düzeninin uzun vadeli efendilerine (hegemon olarak ABD ve müttefik güçler olarak AB ve Japonya) meydan okuyan yeni emperyalist güçlerin – Çin ve Rusya – ortaya çıkışı göz önüne alındığında, bu özellikle acil bir meseledir.

Sonuç olarak, dünya kapitalizminin temel çelişkilerinin teorik olarak doğru bir şekilde anlaşılması, sosyalistlerin açık bir anti-emperyalist duruş sergilemelerinin ön koşuludur - bugün Marksistler için, özellikle de emperyalist canavarın kalbinde faaliyet gösterenler için en önemli görevlerden biridir.

Emperyalist ülkelerdeki böyle bir Marksist anti-emperyalist mücadele programı, Defeatism veya daha doğrusu Devrimci Yenilgi olarak bilinir hale geldi. Bu program, basit bir formülle özetlemek gerekirse, her bir emperyalist Büyük Güç için her türlü desteği reddetmek, bunlardan herhangi birine karşı tüm kurtuluş mücadelelerini desteklemek ve tüm ülkelerdeki emperyalist egemen sınıfı yenmek için sınıf mücadelesini ilerletmek için tüm zorluk ve krizlerden yararlanmak. Örgütümüz, Devrimci Komünist Enternasyonal Eğilim (RCIT), yakın zamanda bu konuda önemli bir belge yayınladı (“Emperyalist Devletlerde Devrimci Yenilgi Üzerine Tezler”). Bu programlı belge burada bir ek olarak yeniden yayınlanmıştır.^{^[1]}

Elinizdeki kitap temel olarak dört ana bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, Büyük Güçler arasındaki rekabete odaklanarak, konumuzla ilgili olan emperyalizmin çeşitli özelliklerini ele alıyoruz. Bu nedenle, emperyalizmin tüm yönlerinin kapsamlı bir analizi değil, birkaçına odaklanıyor. Kendimize böyle bir prosedüre izin veriyoruz çünkü RCIT'in diğer kitap ve broşürlerinde günümüz emperyalizminin sayısız meselelerini zaten ele almış bulunuyoruz.^{^[2]} İkinci bölümde, bir dizi sol parti ve örgüt tarafından detaylandırıldığı şekliyle Büyük Güç rekabetinin analizini tartışıyoruz. Onların pozisyonunu eleştirirken, argümanlarımızı savunuyor ve geliştiriyoruz. Bu süreçte bir dizi tarihi ve gerçek gerçekleri sunuyoruz. Ayrıca bu sol örgütlerin argümanlarını, Lenin ve Troçki tarafından detaylandırıldığı şekliyle Marksist emperyalizm teorisiyle karşılaştırıyoruz.

Üçüncü bölüm, yenilgicilik programının temel bileşenlerini – Büyük Güçler arasındaki ve ayrıca emperyalist devletler ve yarı-sömürge ülkeler, sırasıyla ulusal azınlıklar ve göçmenler arasındaki çatışmalar konusunda – detaylandırıyor. Marksist klasiklerin bu konuda neler söylediğini ve bunun bugün için neden geçerli olduğunu açıklıyoruz. Ayrıca, Lenin ve Troçki'nin zamanlarından bu yana hangi siyasi ve sosyal değişikliklerin meydana geldiğini ve bunların yenilgicilik programı üzerindeki sonuçlarının neler olduğunu da analiz ediyoruz.

Bu çalışmanın dördüncü bölümünde, bir dizi sol örgütün anti-emperyalist mücadele konusundaki yaklaşımını tartışıyoruz. Yine onların pozisyonlarını Marksist açıdan bir eleştiriye sunuyor ve argümanlarımızı sayısız örnekle detaylandırıyoruz. Bir dizi gücün, anti-emperyalist bir duruş sergilediklerini iddia ederken, aslında şu ya da bu Büyük Güç'ün yanında yer aldığını gösteriyoruz. Başka bir deyişle, onlar anti-emperyalist değil, daha çok açık ya da gizli sosyal-emperyalisttirler.

Emperyalist savaşa ve saldırganlığa karşı mücadelede Marksistlerin görevlerinin bir özetiyle kitabı sonlandırıyoruz.

Son olarak bir “uyarı”: Bu kitap “tarafsız” bir bakış açısıyla yazılmamıştır. Büyük Güçler arasında hızlanan rekabete ve mazlum halklara karşı emperyalist saldırganlığa kayıtsız değildir. Tüm Büyük Güçlere karşı ve işçilerin ve ezilenlerin tüm kurtuluş mücadelelerini desteklemek için bir tavır alır! Bu nedenle, bize göre böyle bir anti-emperyalist tavır almakta başarısız olan sol örgütlere karşı polemik yapıyor. Dolayısıyla bu eser, ticari bir başarı elde etmek amacıyla değil, anti-emperyalist aktivistler için bir rehber olması amacıyla yazılmıştır. Piyasada zaten sayısız en çok satanlar var. İhtiyaç duyulan şey, gerçek Marksist edebiyattır! Lenin, “devrimci teori olmadan devrimci hareket olamaz” demeyi severdi.^{^[3]} Bu içsel gerçek önemini kaybetmedi.

Bu çalışmada tartışılan konuların anlaşılmasının her zaman kolay olmadığının tamamen farkındayız. Bu, oldukça yakın zamanda ortaya çıkan fenomenleri tartıştığımız için özellikle doğrudur (örneğin, Çin ve Rusya'nın emperyalist Büyük Güçler olarak ortaya çıkması gibi). Birçok sosyalist, yalnızca ABD, Batı Avrupa ve Japonya'nın emperyalist devletler olduğu fikri gibi eski formüle bağlı kalmayı tercih edebilir. Bununla birlikte, son on yılda dünya politikasındaki önemli değişiklikleri kaçırdığı için bu tür “muhafazakarlığı” son derece tehlikeli buluyoruz. Troçki'nin teorik analizin nesnel gelişmelere ayak uydurabilmesinin önemine ilişkin gözlemi tamamen geçerliliğini koruyor.

“Doğru bir teorik yönelimin muazzam pratik önemi, en çarpıcı şekilde, hızlı siyasi değişimlerin, durumdaki ani değişikliklerin akut bir toplumsal çatışma döneminde ortaya çıkıyor. Böyle dönemlerde siyasi anlayışlar ve genellemeler hızla tükenir ve ya tam olarak değiştirilmesini (ki bu daha kolaydır) ya da bunların somutlaştırılmasını, kesinleştirilmesini veya kısmen düzeltilmesini (ki bu daha zordur) gerektirir. Alışılagelmiş kalıpları altüst eden ve iki kat sürekli teorik dikkat gerektiren her türlü geçiş, ara durum ve kombinasyon bir zorunluluk olarak ortaya çıkar. Kısacası, barışçıl ve "organik" dönemde (savaştan önce) insan hâlâ birkaç hazır soyutlamadan elde edilen gelirle geçinebiliyorsa, zamanımızda her yeni olay, diyalektiğin en önemli yasasını zorla eve getiriyor: Hakikat, her zaman somuttur.”^{^[4]}

Bu kitabın, Büyük Güçler arasında hızlanan rekabetle ilgili karmaşık teorik ve taktik sorunları netleştirmeye yardımcı olacağını umuyoruz. Aktivistlerin ve bu meseleleri anlamakla ilgilenen herkesin, zamanımızın en önemli sorularından birini daha kapsamlı bir şekilde kavramasına ve bundan gerekli sonuçları çıkarmasına yardımcı olursa, amacını gerçekleştirmiş olacaktır.

Son olarak, bu kitap, yazarın RCIT'deki bazı yoldaşlarıyla yaptığı toplu tartışmalardan yararlandı. Özellikle, yıllardır birlikte fikir ve argüman geliştirme ayrıcalığına sahip olduğum ve teorimizin programatik çerçevesini geliştirmede merkezi bir rol oynayan Nina Gunić yoldaşa teşekkür etmek istiyorum. Ayrıca, bu kitabın hazırlanmasında yalnızca bir dizi anlayışlı yorumla değil, aynı zamanda Rusça kaynaklardan birçok alıntının çevirisini sağlayarak yardımcı olan yoldaş Petr Sedov'a şükranlarımı sunmak istiyorum.

Bölüm 1: 21 'inci Yüzyılda Emperyalizmin Özellikleri

I. Kapitalizmin Tarihi Krizi

“Emperyalist Devletlerde Devrimci Yenilgi Üzerine Tezler”imizde belirttiğimiz gibi, devletler ve sınıflar arasındaki çelişkilerin küresel ölçekte hızlanması ancak daha geniş bir tarihsel bağlama, dünyaya hakim olan kapitalist sistemin çöküşüne bakıldığında anlaşılabilir. Bu düşüş, tüm kapitalist ülkelerin egemen sınıfını, birbirlerine olduğu kadar işçi sınıfına ve ezilen halka yönelik saldırılarını hızlandırmaya zorlamaktadır. Bu nedenle, tüm emperyalist devletlerin egemen sınıflarının çaba gösterdiği, kapitalizmin böyle bir tarihsel kriz döneminde görüyoruz:

İşçi sınıfının sömürülmesinin yoğunlaştırılması;
Bu ülkelerde göçmenlere yönelik baskı ve aşırı sömürünün yoğunlaştırılması;
Yarı-sömürge ülkelerin baskı ve aşırı sömürüsünün yoğunlaştırılması;
“Terörle Savaş” ikiyüzlü ifadesi altında (özellikle Ortadoğu ve Afrika'da) yarı-sömürge dünyada askeri müdahalelerini ve saldırgan savaşlarını yoğunlaştırmaları;
Rakiplere karşı yaptırımların ve ticaret savaşlarının kullanımının artırılması;
Rakiplere karşı silahlanma ve militarist propagandanın hızlandırılması (ABD ve Japonya'ya karşı Çin, ABD ve AB'ye karşı Rusya vb.).

İlerleyen bölümlerde bu analizi birkaç olgu ve rakamla açıklayacağız. Büyük Güçler arasındaki rekabetin son zamanlarda hızlanmasının arka planına kısa bir genel bakışla başlayalım. Dünyanın durumu, üretici güçler ile kapitalist üretim ilişkileri arasındaki çelişkilerin derin bir hızlanmasıyla karakterize edilir. Sonuç olarak, 1970'lerden bu yana durgunluğa doğru bir eğilim deneyimledik - 2008'de yeni tarihi dönemin başlangıcından bu yana tamamen çürümeye dönüşen bir eğilim.

Kapitalizmin bu tür çürümesi, dramatik iklim krizine ve bunun sonucunda ortaya çıkan çevresel felaketlere, artan yoksulluğa ve dünya üretiminin büyüme oranlarındaki düşüşe yansır. Bunu başka bir yerde ayrıntılı olarak ele aldığımız için, resmi burjuva kurumlarından birkaç rakam ve tablo sunmakla yetiniyoruz.^{^[5]}

Şekil 1. Kişi Başına Reel Brüt Küresel Hasıla Büyüme Hızı, 1961-2015^{^[6]}

Tablo 1. Küresel Gayri Safi Yurtiçi Hasıla gelişimi, 1960–2010 (mutlak sayılar ve ortalama yıllık büyüme ile)^{^[7]}

*Mutlak rakamlarla küresel GSYİH*	*Yıllık ortalama büyüme oranı (5 yıl)*	*Ortalama yıllık* *büyüme oranı (10 yıl)*
1960: 7279
1965: 9420	1960–1965: +5.88%
1970: 12153	1965–1970: +5.80%	1960–1970: +5.84%
1975: 14598	1970–1975: +4.02%
1980: 17652	1975–1980: +4.18%	1970–1980: +4.09%
1985: 20275	1980–1985: +2.97%
1990: 24284	1985–1990: +3.95%	1980–1990: +3.46%
1995: 27247	1990–1995: +2.44%
2000: 32213	1995–2000: +3.64%	1990–2000: +3.04%
2005: 36926	2000–2005: +2.93%
2010: 41365	2005–2010: +2.40%	2000–2010: +2.66%

Açıklama: GSYİH rakamları milyarlar olarak sabit 2000 ABD doları cinsindendir. Büyüme rakamları, beş on yıllık döngünün (hesaplamalarımız) ilgili ortalamalarıdır.

Tablo 2. Sanayi Büyüme Oranları, Seçilmiş Ülkeler ve Bölgeler, 1870–2014 (Yüzde)^{^[8]}

*Gruplar*	*1870-1890*	*1890-1913*	*1913-1920*	*1920-1938*	*1938-1950*	*1950-1973*	*1973-1990*	*1990-2007*	*2007-2014*
Almanya, İngiltere, ABD	3.1	3.4	1.4	1.9	0.9	5.2	1.1	2.1	0.2
Almanya, Japonya, ABD						7.9	2.4	2.2	0.3
Avrupa çevresi	4.7	5.0	-6.5	4.7	3.6	8.9	3.3	2.8	0.0
Asya	1.5	4.2	5.2	4.2	-1.7